Aναδρομή στο χτες (ΜΕΛΙΣΣΙΑ)

Τα πρώτα μου μαθητικά χρόνια τα πέρασα σε μία νοικιασμένη αίθουσα για Δημοτικό σχολείο με δάσκαλο τον περίφημο Σουκάκο. Το σχολείο ήταν μονοθέσιο στην οδό Μπέγκα. Αυλή δεν υπήρχε, απέναντι όμως και γύρω από το σχολείο υπήρχε ένα πανέμορφο δάσος που τρέχαμε κατευθείαν σε αυτό στα διαλείμματα για να παίξουμε. Τα μαθητικά μας «όπλα» στα πρώτα μας βήματα ήταν το αναγνωστικό και μία πλάκα με κονδύλι και σφουγγάρι για να γράφουμε και να σβήνουμε.

Έντονη είναι η ανάμνησή μου από τον πρώτο μου δάσκαλο, άνθρωπο με μεγάλη υπομονή που δεν είχε ιδιαίτερη προτίμηση στη βέργα, που συνήθως χρησιμοποιούσαν τότε οι δάσκαλοι, αλλά τη χρησιμοποιούσε μόνο σε ακραίες περιπτώσεις, πράγμα που μας ανάγκαζε όλους να πειθαρχούμε. Ο δάσκαλος πέρα από τα διδακτικά του καθήκοντα είχε τον έλεγχο και την εποπτεία των μαθητών του και τις υπόλοιπες ώρες της ημέρας, γιατί έπρεπε τα παιδιά και να διαβάζουν και να προστατεύονται Άλλωστε, ο ρόλος του δασκάλου δεν ήταν μόνο διδακτικός, αλλά και παιδαγωγικός.

Θα μένει ζωντανός στη μνήμη μου ως ο άνθρωπος εκείνος που αποτέλεσε με την προσωπικότητά του, τη διδασκαλία του και τη συνεχή παρουσία του τον ακρογωνιαίο λίθο της εξέλιξης της ζωής μου», ο δάσκαλος Νίκος Σουκάκος.