Η χαρά του εθελοντισμού
Με πολύχρωμο μωσαϊκό έμοιαζαν το πρωί της Κυριακής οι πλαγιές του Πεντελικού όπου έλαβε χώρα η τελευταία για τη φετινή φυτευτική περίοδο αναδάσωση.
Συναντήσαμε ανθρώπους κάθε ηλικίας, πολλές οικογένειες με μικρά παιδιά, μαθητές και φοιτητές, που αγνόησαν έναν κάποιο βαθμό δυσκολίας που είχε η συγκεκριμένη αναδάσωση και συμμετείχαν με ενθουσιασμό, έχοντας σύμμαχό τους τον ανοιξιάτικο καιρό.
«Δύσκολη σήμερα η δεντροφύτευση, αλλά είναι πολύ ωραία η μέρα και πολύ όμορφα στο βουνό», δήλωσε στην «Α» η κ. Ματίνα, εθελόντρια του Δήμου Αμαρουσίου, που με άλλους εθελοντές έχουν σχηματίσει μια ανθρώπινη αλυσίδα και χέρι με χέρι κατεβάζουν τα δεντράκια στην πλαγιά, μιας και το ανεβοκατέβασμα στο μεγαλύτερο μέρος της αναδασωτέας έκτασης δεν είναι εύκολη υπόθεση.
Ο κ. Γιάννης, από την Παλλήνη, που έχει έρθει μαζί τα εγγόνια του, συμμετείχε πρώτη φορά σε αναδάσωση στην Πεντέλη, αλλά δηλώνει φανατικός του εθελοντισμού. Παρατηρεί όμως ότι είναι ανάγκη οι εθελοντές να εκπαιδεύονται: «Ο κόσμος δεν ξέρει. Φύτεψα μερικά δεντράκια, αλλά περισσότερο διόρθωσα αυτά που είτε είχαν μπει στραβά ή δεν τους είχαν φτιάξει λάκκο γύρω – γύρω με τρόπο που να συγκρατεί το νερό. Καλό θα ήταν να μοιράζεται στον κόσμο ένα έντυπο για το τι ακριβώς απαιτείται. Θα μπορούσαν να γίνουν και κάποια σεμινάρια στα σχολεία, να μαθαίνουν τα παιδιά πώς να φυτεύουν σωστά», σημειώνει.
«Δεν είμαστε η γενιά του καναπέ»
Η Μιρέλλα, η Ειρήνη, η Εύα, ο Σταμάτης και ο Νικόλας είναι φοιτητές στη Νομική. Πρώτη φορά ανέβηκαν στο βουνό, ακολουθώντας την παρότρυνση της Μιρέλλας που έμαθε για την αναδάσωση σερφάροντας στο διαδίκτυο. «Δεν πάμε να αναδασώσουμε, την Κυριακή;» Δεν χρειάστηκε προσπάθεια για να πείσει τους συμφοιτητές της. Μαζεύτηκαν 15 παιδιά και ανέβηκαν. Με όλη τους τη νεανική ορμή και με πλατιά χαμόγελα, δήλωσαν στην εφημερίδα μας: «Έτσι, γιατί οι νέοι άνθρωποι ενδιαφέρονται και για την αναδάσωση και για πολλά. Σας το φωνάζουμε, δεν είμαστε η γενιά του καναπέ».
Τους ακολουθεί μια ομάδα παιδιών από το 2ο Γυμνάσιο Αμαρουσίου, μαζί με τις καθηγήτριές τους, που έχουν φέρει και τα παιδιά τους. Είναι αφοπλιστική η δήλωση του μικρού Γιώργου, που δηλώνει χαρούμενος που συμμετέχει, γιατί εκτός όλων των άλλων γλυτώνει και το διάβασμα. Μικροί και μεγάλοι παίρνουν από ένα δεντράκι στην αγκαλιά τους και κατηφορίζουν την πλαγιά με γέλια και πειράγματα.
Προς το μεσημεράκι, καθώς το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς έχει γίνει, οι εθελοντές επιστρέφουν. Δίπλα στο Κέντρο Επιχειρήσεων του ΣΠΑΠ βρίσκουν νερό, τσάι και… ζεστή φασολάδα. Προμηθεύονται τα σχετικά και «αράζουν» στην πλαγιά να πάρουν μια ανάσα, ατενίζοντας την τσιμεντούπολη. Τη χαλαρότητα που μας μετέδιδε αυτή η εικόνα την κρατάμε για τις δύσκολες μέρες.
