Έσπευσα ακολουθών τον Ερρίκον παρά τω ναυάρχω. Είναι δι’ ημάς όλους πατήρ μάλλον η αρχηγός και εις την αρρενωπήν και γλυκείαν συγχρόνως μορφήν του βλέπομεν πάντες όλην την στοργήν προς τους άνδρας, με τους οποίους ανέλαβε να φέρη κυματίζουσαν υψηλά την Γαλλικήν σημαίαν εις την χώραν των δακρύων, ως άστρον ελπίδος διά τους σφαζομένους.
Τον εύρον εις την πρύμνην θωπεύοντα την κόμην ατυχούς ναύτου, όστις μεταφέρεται με τους δύο πόδας συντετριμμένους από την ιδίαν σφαίραν, ήτις εφόνευσε τον αξιωματικόν του.
– Είσαι ανδρείος: ακούω τον ναύαρχον να ψιθυρίζη εις το ούς του ναύτου αναισθητούντος. Και εις την συμπαθή ταύτην φωνήν βλέπω ολόκληρον το αιμάσσον σώμα να συγκλονίζεται.
Ο ναύαρχος δε Ρενώ φέρει την μεγάλην του στολήν και επί του στήθους του λάμπουν τα παράσημα, τα οποία εκέρδισε κατά το βραχύ, αλλ’ ένδοξον στάδιόν του. Αφήνων τον ναύτην στρέφεται με τους οφθαλμούς προσηλωμένους μακράν προς το μέρος της Σφακτηρίας, φέρων συγχρόνως την δεξιάν προς το ούς εν σχήματι ακουστικής κόγχης.
Επλησίασα εν σεβασμώ.
– Έλθετε, ιππότα ντέ Ραμών.
– Εις τάς διαταγάς σας, ναύαρχέ μου.
– Ακούσατε προσεκτικώς προς το μέρος εκείνο.
Διακρίνετε φωνάς;
Ενέτεινα την προσοχήν. Πράγματι ο απόγειος άνεμος έφερε μέχρις ημών τον ήχον φωνών.
– Δεν είναι Τούρκοι, είπεν ο ναύαρχος. Αι φωναί αυταί διαφέρουν πολύ από τους αλλαλαγμούς των. Έπειτα διακρίνω κάτι το γυναικείον εις τον τόνον των. Δεν είν’ αλήθεια κύριε ντέ Ραμών;
Πράγματι και εγώ εις τας φωνάς εκείνας διέκρινα το αργυρόηχον του γυναικείου λάρυγγος.
Εμείναμεν προς στιγμήν ακίνητοι επί του καταστρώματος της «Σειρήνος».
– Αίφνης μία λάμψις εφώτισε τον ορίζοντα προς το μέρος εκείνο και κρότος ισχυρός την διεδέχθη. Ήτο μία τελευταία έκκρηξις πυριτος αποθήκης καιομένου Τουρκικου πλοίου.
Και υπό την λάμψιν αυτήν διεκρίνομεν εκει κάτω εις την μικράν νησίδα κάτι ως όμιλον ανθρώπων.
Είδατε, κύριε ντέ Ραμών. Είναι άνθρωποι εκει κάτω. Γυναικες ίσως. Καί ζητουν βοήθειαν. Ακούσατε τώρα τάς φωνάς των.
Πράγματι ευκρινέστεροι πλέον γυναικείαι φωναί έφθανον μέχρις ημων.
Ο ναύαρχος εστράφη πρός εμέ.
Σας εκάλεσα διότι εξ΄όλων των ανδρων μου εισθε ο τυχερώτερος. Μή συνοφρυούσθε. Αυτό δέν σημαίνει ότι εισθε ολιγώτερον ανδρειος.
η καλή τύχη δέν μειώνει τήν αξίαν του καλού στρατιώτου. Εισθε νέος ακόμη καί έχετε καιρόν νά στολίσετε τό σώμα σας μέ τάς ουλάς των πληγων, αίτινες ειναι τα υπέρτατα παράσημα διά τούς γεναίους.
Αρχηγέ μου.
Αλλά δέν πρόκειται περί αυτου τώρα. Σας εκάλεσα διά νά σπεύσετε εις βοήθειαν εκείνων εκει κάτω. Σας αναθέτω τήν τιμήν νά φέρετε πρός αυτούς τό μειδίαμα της Γαλλικης φιλανθρωπίας. Η αποστολή δέν ειναι ακίνδυνος. Οι Μουσουμανοι μένουν ακόμη εις τό μέρος εκεινο της θαλάσσης. Πιθανόν καί αυταί αί φωναί νά ειναι παγίς. Ειναι τόσον τεχνίται εις τήν κατεργαρίαν. Ενθυμηθητε τήν τύχην του Φίτσρόϋ(Ι)
Είς τάς διαταγάς σας ναύαρχέ μου.
Πηγαίνετε. Καλόν θά ητο νά παραλάβετε τήν μεγάλην λέμβον…
Θα εύρητε διερμηνέα;
Έχω τόν Φράντς, τόν ναύτην μου.
Θαυμάσια, πηγαίνετε. (2)
………………………….
(Ι) Ο Φιτσρόϋ Βλέστων, αξιωματικός της Αγγλικης «Κορβέττας Δάρτσμουθ» εστάλη παρά του πλοιάρχου του πρό της ναυμαχίας επί φαλαινίδος πρός ομάδα τουρκικων τορπιλλικων ως διαγγελεύς. Οι Τουρκοι όμως μή σεβασθέντες τήν λευκήν σημαίαν επυροβόλησαν κατά της λέμβου καί ο δυστυχής αξιωματικός εφονεύθη. Τουτο ητο τό σύνθημα γενικού πυρός.
(2) Ο δέ Ραμών αρχίζει τό χειρόγραφόν του μέ τό ιστορικόν επεισόδιον τό μετά τήν ναυμαχίαν, τό οποιον αναφέρει καί πολύτιμον τι βιβλιάριον, φέρον τούς εξής τίτλους: Περιγραφή της εν Ναυαρίνω ναυμαχίας καί των αμέσως προηγουμένων περιστάσεων, μεταφρασθείσα εκ της Γερμανικής γλώσσης καί εκδοθείσα υπό του Κυρίου Ζήση Σωτήρη του Έλληνος, εξ έρωτος ευγενεί Ματθαίω τράτνερ τω εκ Πιερύζας. Είς τό τευχος τουτο του οποίου αντίτυπον υπάρχει εν τη Βιβλιοθήκη της Βουλής υπάρχει η εξής υποσημείωσις εν σελίδι 41-42:
Εις εν ιδιαίτερον γράμμα διηγούνται εν περιστατικόν, το οποίον ίσως δεν περιέρχεται εις τας εξ επαγγέλματος ειδήσεις τη επαύριον μετά.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
• Η αναδημοσίευση συνεχίζεται στο επόμενο φύλλο της ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ με τοπική ύλη για την Πεντέλη, που θα κυκλοφορήσει την Πέμπτη 18 Οκτωβρίου.
• Έχει διατηρηθεί αυτούσια η γραφή και η ορθογραφία του πρωτότυπου κειμένου.
