Tο κουταβίσιο δάγκωμα μπορεί να ξεκινήσει ως κάτι χαριτωμένο και να καταλήξει ως ένα σοβαρό πρόβλημα στη σχέση με τον σκύλο μας. Η ενθάρρυνση και η μη αποτροπή του από μικρή ηλικία, του περνάει το λάθος μήνυμα ότι είναι εντάξει να καταλήγουν τα χέρια μας στο στόμα του, κάτι που δεν θα πρέπει να συμβαίνει ποτέ και για κανένα λόγο, αν δεν θέλουμε να βρεθούμε με έναν ενήλικο σκύλο που δαγκώνει. Επιβάλλεται, λοιπόν, η συμπεριφορά αυτή να διορθώνεται από νωρίς, όσο κι αν μας φαίνεται χαριτωμένο!
Ποια είναι η βασική στρατηγική που ακολουθώ, λοιπόν, ώστε να δείξω στο κουτάβι μου πως το δάγκωμα πρέπει να αφορά τα παιχνίδια του και όχι τα χέρια μας:
• Το κάνουμε να καταλάβει ότι μας πόνεσε και αν συνεχίσει να παίζει μαζί μας με αυτόν τον τρόπο θα «χάσει» την παρέα μας. Τη στιγμή που μας δαγκώνει δυνατά, βγάζουμε μια κραυγή πόνου (όπως θα έκαναν και τα αδερφάκια του) και σταματάμε αμέσως να παίζουμε μαζί του. Αν εκείνο δείξει ότι κατάλαβε και μετριάσει το δάγκωμα, συνεχίζουμε να παίζουμε μαζί του, αλλά ανακατευθύνουμε το παιχνίδι σε επιθυμητό μέρος όπως στα παιχνίδια του ή σε κάποιο κόκκαλο. Αν εκείνο δείχνει να επιμένει παρά τη δυσφορία μας, αποχωρούμε από το δωμάτιο, ώστε στιγμιαία να στερηθεί την παρέα μας.
• Προσέχουμε ώστε ο χρόνος που περνάμε μαζί του να είναι πλαισιωμένος με σωστές συμπεριφορές και εποικοδομητικός. Αν δεν μπορούμε να έχουμε το κουτάβι υπό την επίβλεψή μας, ώστε εφαρμόζουμε σωστά τα παραπάνω· το βάζουμε στο crate του, αντί να το αφήσουμε ανεξέλεγκτο να τρέχει ανάμεσα στα πόδια μας και να μας δαγκώνει. Το ίδιο κάνουμε και όταν θεωρούμε πως έχει αρχίσει να χάνει τον έλεγχο και χρειάζεται να ηρεμήσει. Προσοχή: δεν χρησιμοποιούμε το crate ως μέρος τιμωρίας, αντίθετα πρόκειται για το ασφαλές σημείο που του παρέχει τη δυνατότητα να χαλαρώσει.
• Προσέχουμε πώς το προσεγγίζουμε και τι μηνύματα του περνάμε. Τόσο εμείς, όσο και οι επισκέπτες μας πρέπει να πλησιάζουμε το κουτάβι μας με σεβασμό, ηρεμία και προσοχή. Δεν πέφτουμε από πάνω του, αλλά προτιμότερο, χαμηλώνουμε δίπλα του και δεν απλώνουμε απότομα χέρια κατά πάνω του, ώστε να το ωθήσουμε να τα κυνηγήσει. Μια προτιμότερη προσέγγιση είναι με το ένα μας χέρι μας να προσφέρουμε μια λιχουδιά, ενώ με το άλλο να το χαϊδεύουμε όμορφα, χαλαρά και με όλη την επιφάνεια της παλάμης μας.
Η σωστή προσέγγιση στο θέμα του δαγκώματος θα βοηθήσει το κουτάβι μας να το ξεπεράσει γρήγορα, αλλά και θα συμβάλει ώστε μεγαλώνοντας να γίνει ένα φιλικό και κοινωνικό ζώο ως προς εμάς και τους άλλους ανθρώπους.
Παρασκευή Ευσταθίου: Χημικός Μηχανικός PhD, Εκπαιδεύτρια σκύλων
Διαβάστε: Πριν έρθει ο σκύλος στο σπίτι…
