Επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον του στον Ελληνισμό, ο Χρίστος Αλεξόπουλος έχει δημοσιεύσει τέσσερα σχετικά διεπιστημονικά βιβλία με τελευταίο το δοκίμιο «Goodbye Greece, Hello Hellas», συνέχεια του οποίου αποτελεί το νέο του βιβλίο με τίτλο «Όραμα Hellas 1821-2040» (εκδόσεις Παπαζήση).
Mε αφορμή αυτήν την έκδοση, ο Κηφισιώτης οικονομολόγος και τακτικός συνεργάτης της ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ μας μίλησε από καρδιάς για μια σειρά από θέματα επίκαιρα και άκρως ενδιαφέροντα, δίχως να μασάει τα λόγια του.
Συνέντευξη: Τάσος Μεργιάννης
Πώς θα συστήνατε στο αναγνωστικό κοινό το νέο σας βιβλίο «Όραμα Hellas 1821-2040» και ποιος ο συνδετικός του κρίκος με το «Goodbye Greece, Hello Hellas: Παρακμή και Αναγέννηση του Ελληνισμού 1821-2021»;
Είναι ένα επίκαιρο, διεπιστημονικό, συνθετικό δοκίμιο «γεωπολιτισμικού» περιεχομένου γύρω από τον Ελληνισμό. Το προηγούμενο εστίασε στο ιστορικό παρελθόν, ενώ τούτο στο παρόν και μέλλον, προβάλλοντας μια «ρεαλιστική ουτοπία» ως διέξοδο στην παρακμή της πατρίδας μας. Τη δημογραφική συρρίκνωση αλλά, επίσης, την υπαρξιακή γεωπολιτική σύνθλιψη εξ ανατολών και την οικονομική αποικιακή εξάρτηση εκ δυσμών. Ένα αιρετικό πολιτικό όραμα, το οποίο αμφισβητεί το αξίωμα «Ανήκομεν εις την Δύσιν» και το συνακόλουθο παρασιτικό καπιταλιστικό μοντέλο ανάπτυξης. Για μια Ελλάδα ουδέτερη, αυτοδύναμη και παγκόσμια με τον πιο… ευτυχισμένο λαό διεθνώς!
Το βιβλίο γράφτηκε για να τιμήσει την 200ή ένδοξη επέτειο της Επανάστασης του 1821 και την 100ή άδοξη της Μικρασιατικής Καταστροφής του 1922, ενώ επίκειται η 100ή επέτειος του ιστορικού «ΟΧΙ» το 2040. Απ’ όλες αυτές τις επετείους, διδασκόμαστε κάτι ως έθνος; Ποιο το μεγαλύτερο μάθημα που η Ιστορία έχει καταθέσει στην Ελλάδα;
Σύμφωνα με τους ιστορικούς, η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, αλλά μπορεί να διδάξει. Στην περίπτωσή μας επαναλαμβάνεται, δίχως να διδάσκει. Η πορεία μας από συστάσεως του ελληνικού κράτους μοιάζει με έναν φαύλο κύκλο πολέμων και χρεωκοπιών. Έναν νησιωτικό χορό δύο βημάτων εμπρός και ενός πίσω. Τα αίτια ίσως να βρίσκονται στην ίδια την προβληματική γέννα της Εθνεγερσίας με ξένη καισαρική το 1821 και στη ρήξη με τη δημοτική κοινοτική παράδοση από την απολυταρχική Βαυαροκρατία. Είμαστε παρορμητικός λαός του ύψους και του βάθους. Δυστυχώς, οι τραγωδίες υπερτερούν των θριάμβων. Έχουμε ανάγκη μιας νέας Μεγάλης Ιδέας για την επούλωση του τραύματος της Μικρασιατικής Καταστροφής . Ένα έπος σαν αυτό του 1940 για την ανόρθωση της αυτοπεποίθησής μας.
«Πίσω από κάθε καταστροφή του Ελληνισμού βρίσκεται η πολιτική ηγεσία με την εξουσιολαγνεία της» έχετε πει, με αφορμή την τραγωδία της Κύπρου, καταθέτοντας μάλιστα τη ρηξικέλευθη πρόταση της κατάργησης του εορτασμού της αποκατάστασης της Δημοκρατίας. Με αφορμή τον όρο «εξουσιολαγνεία», στον οποίο αναφέρεστε, θέλω να ρωτήσω κατά πόσο σας βρίσκει σύμφωνο η γνωστή ρήση του Αμερικανού συγγραφέα Frank Herbert «όλες οι κυβερνήσεις πάσχουν από ένα ενδημικό πρόβλημα: η εξουσία προσελκύει διαταραγμένες προσωπικότητες»;
Σωστό εν μέρει. Η πολιτική και οι πολιτικοί αποτελούν την κατάρα του έθνους μας. Ειρωνικά, παρά το πάθος για τα κοινά που μας χαρακτηρίζει. Σωστότερη, ωστόσο, είναι η ρήση «η εξουσία διαφθείρει» του Λόρδου Άκτον. Είναι αληθές ότι φημιζόμαστε για τη ευφυία και την ανθρωπιά, αλλά όχι για τον ηθικό χαρακτήρα μας. Ως βυζαντινοί – ορθόδοξοι κρίνουμε «κατ’ οικονομίαν», ξεχνούμε και συγχωρούμε εύκολα. Δύσκολα δε τιμωρούμε. Γι’ αυτό οι προτεστάντες ξένοι «φίλοι μας» συχνά δεν μας σέβονται. Με την εξαίρεση του Καποδίστρια, οι ηγέτες μας δεν διαθέτουν την αρετή των βασιλέων – σοφών της Πλατωνικής Πολιτείας για να κυβερνήσουν επιτυχώς.
Λόγω οικονομικής και νεωτερικής θεσμικής καθυστέρησης, ακόμη παλεύουμε να υποτάξουμε το υπερτροφικό
εγώ μας στο εμείς, το κομματικό στο πολιτικό, το κοινωνικό στο εθνικό και το ελλαδικό στον Ελληνισμό. Η Κύπρος είναι θύμα αυτής της μυωπικά ανεπαρκούς ενσυναίσθησης της μητρόπολης. Κτίζουμε όλοι κάθετες σκάλες για την αναρρίχηση προς την εξουσία, αδιαφορώντας για τις οριζόντιες προς τον άλλον Έλληνα, αυτόχθονα ή ετερόχθονα, οι οποίες είναι απαραίτητες για την κοινωνική συνοχή. Έτσι εξηγούνται τα ατομικά θαύματα και οι συλλογικές αποτυχίες μας.
Είναι γνωστή η διεθνής εκστρατεία σας για την καθιέρωση του εθνικού ονόματος «Hellas» αντί του λατινογενούς «Greece». Σε ποιες σχετικές ενέργειες έχετε προχωρήσει επ’ αυτού;
Το έχω πράξει με τα προγενέστερα έργα μου. Τώρα εναπόκειται στην ίδια την Πολιτεία να το ολοκληρώσει με την επίσημη καθιέρωση της εθνικής ονομασίας HELLAS στον ΟΗΕ. Η Τουρκία του Ερντογάν άλλαξε το όνομα της από Turkey σε TURKIYE, ακριβώς για να υποδηλώσει τη νέα ισλαμική ταυτότητα και τον αυτοκρατορικό νεο-οθωμανικό της ρόλο στον αναδυόμενο πολυπολικό κόσμο, ως μεγάλη, αυτόνομη, δύναμη. Για να μην ξαναβρεθούμε δορυφόροι υπό την επιρροή της, θα πρέπει και εμείς να επανεξετάσουμε τον μονοδιάστατο δυτικό προσανατολισμό μας με την ανάλογη προσαρμογή προς ανατολάς, όπου μετατοπίζεται το επίκεντρο του πολιτισμού και της ανάπτυξης. Για να διαδραματίσουμε έναν πιο ουδέτερο και οικουμενικό ρόλο, όπως ουσιαστικά ταιριάζει στη στρατηγική γεωγραφική θέση και τον πολυδιάστατο πολιτισμό μας. Δεν είμαστε, άλλωστε κληρονόμοι μόνον της κλασικής αρχαιότητας, η οποία μας συνδέει με τη Δύση. Μας εκπροσωπεί καλύτερα ο δικέφαλος αετός, ο οποίος καλύπτει, επίσης, τον ελληνιστικό, μακεδονικό, κόσμο του Μεγάλου Αλεξάνδρου και της χιλιόχρονης ορθόδοξης βυζαντινής αυτοκρατορίας μας.
Ας επαναπροσανατολιστούμε, συνεπώς, με οδηγό τον κοσμοπολίτη ποιητή Καβάφη. Και αν δεν το επιτρέψουν οι Αμερικανοί και Γερμανοί προστάτες μας, να εξασφαλίσουμε τις εγγυήσεις όλων των υπολοίπων Μεγάλων Δυνάμεων. Να δημιουργήσουμε έναν μοναδικό ιερό τόπο-άσυλο σαν τους Δελφούς για την ειρήνη και την προστασία του πλανήτη από τον πυρηνικό όλεθρο και την κλιματική καταστροφή, που θα ανταγωνίζονται οι άλλοι για την ηγεμονική οικονομική και γεωπολιτική κυριαρχία.
