Νομίζω πως από τους δημάρχους του παρελθόντος μόνο στον Τζων Βορρέ ανήκει ο τίτλος «ευπατρίδης» για το αμέριστο ενδιαφέρον του και την απέραντη προσφορά του στο Μαρούσι. Η καθιέρωση της Κεραμικής έκθεσης (1955) στο πάρκο του ηλεκτρικού Σταθμού, η δημιουργία οδοποιίας, ο πλουτισμός των υδατολιμνών με νούφαρα – φυτό εξωτερικό, που είχε εντυπωσιάσει τότε ακόμη και τους κινηματογραφιστές, ώστε να προβάλουν ταινία την έπαυλή του με θέμα «η βίλα με τα νούφαρα», η δεντροφύτευση, η καθαριότητα, η καθιέρωση συσσιτίων στη μεγάλη πείνα της γερμανοϊταλικής κατοχής (1941 κε), η προσφορά λαδιού, λαχανικών κ.λ.π. από τα δικά του προϊόντα –οι άνθρωποι εξαιτίας έλλειψης λαδιού πρήζονταν από αβιταμίνωση και πέθαιναν στους δρόμους κατά τις δραματικές εκείνες μέρες της δοκιμασίας του Έθνους– είναι μνημειώδη σωτήρια έργα του ανιδιοτελή αυτού αείμνηστου δημάρχου του Μαρουσιού, του πνευματικού αυτού ηγέτη και συγγραφέα της «αυτοβιογραφίας ενός Γιόγκι» κ.ά. Και όμως η πόλη του Αμαρουσίου ούτε με ένα δρόμο ή πλατεία δεν τον τίμησε. Η πλατεία μάλιστα, που του ανήκε δεν πήρε το όνομά του και αποσιωπήθηκε. Τέτοια όμως γεγονότα πάντα επίκαιρα η Ιστορία του Αμαρουσίου αδυνατεί ν’ αποσιωπήσει. Ο Βορρές κι αν αποσιωπήθηκε, το έργο του είναι νωπό και θα βοά, ως ότου βρει αναμένοντας τη δικαίωσή του.
Κάνοντας έναν περίπατο στο προαύλιο του Μουσείου Βορρέ στην Παιανία μείναμε έκθαμβοι από τον πλούτο των φυτών-όαση αναψυχής, των αγαλμάτων και της υδάτινης παρουσίας, που πολύ εύστοχα ως πηγή ζωής διακρίνει κανείς ως τη θεματική ενότητα της έκθεσης. Απέραντη τάξη και μια ατμόσφαιρα ανάταξης πνευματικής συνόδευε το κάθε μας βήμα, μέσα σε μια γλυκόπνοη υμήττια εσπερινή αύρα, χαρίζοντας μια ζωογόνα ευεξία, έπειτα από έναν αναλογισμό μιας ανθρώπινης προσφοράς του Μουσείου προς την τέχνη. Μια εσώτερη πνευματική ανάταση, που αξίζει να ζήσει κανείς, επισκεπτόμενος το Μουσείο Βορρέ.
Στυλοβάτης και κατευθυντήριος ενσαρκωτής πάντοτε των σύγχρονων τάσεων της τέχνης, που δοκιμάζονται στη χοάνη του χρόνου ο επιτυχημένος θερμουργός ρέκτης κ. Ίων Βορρές, ο ιδρυτής του Μουσείου και πρώην δήμαρχος Παιανίας. Ένα πνευματικό ανάστημα, που με γρανίτινη θέληση κατευθύνει το Μουσείο Βορρέ και το εμψυχώνει με την παρουσία του στους δύσκολους πνευματικούς καιρούς μας.
