Μεγάλη συγκίνηση σκορπίζει στο διαδίκτυο -και όχι μόνο- το ποίημα της Ουαρσάν Σάιρ, μιας ποιήτριας από την Κένυα, το οποίο έχει εξελιχθεί σε σύμβολο της προσφυγικής κρίσης.
Είναι χαρακτηριστικό πως αποσπάσματα του συγκεκριμένου ποιήματος απαγγέλλει κάθε βράδυ από τη σκηνή της παράστασης Άμλετ, η οποία γνωρίζει τεράστια επιτυχία στη Μ. Βρετανία και στην οποία πρωταγωνιστεί ο ηθοποιός Μπένετικτ Κάμπερμπατς, γνωστός ως Σέρλοκ Χολμς.
«Κανείς δεν φεύγει από την χώρα του άμα αυτή δεν είναι σαν το στόμα ενός καρχαρία, κανείς δεν τρέχει στα σύνορα άμα ολόκληρη η πόλη στην οποία ζούσε δεν διαλυόταν. Θα πρέπει να καταλάβετε ότι κανείς δεν βάζει τα παιδιά του σε μια βάρκα, εκτός και αν το νερό είναι ασφαλέστερο από την στεριά» λέει στους θεατές της παραστάσης ο Κάμπερμπατς ζητώντας τη βοήθειά τους, ενώ παράλληλα καταγγέλλει την πολιτική της Ευρώπης.
Ολόκληρο το ποίημα που προκαλεί ρίγη συγκίνησης.
«Κανένας δεν αφήνει την πατρίδα του,
εκτός αν πατρίδα είναι το στόμα ενός καρχαρία
τρέχεις προς τα σύνορα μόνο όταν βλέπεις
ολόκληρη την πόλη να τρέχει κι εκείνη
οι γείτονές σου τρέχουν πιο γρήγορα από σένα
με την ανάσα ματωμένη στο λαιμό τους
το αγόρι που ήταν συμμαθητής σου
που σε φιλούσε μεθυστικά πίσω από το παλιό εργοστάσιο τσίγκου
κρατά ένα όπλο μεγαλύτερο από το σώμα του.
Αφήνεις την πατρίδα
μόνο όταν η πατρίδα δε σε αφήνει να μείνεις.
κανένας δεν αφήνει την πατρίδα
εκτός αν η πατρίδα σε κυνηγά
φωτιά κάτω απ’ τα πόδια σου, ζεστό αίμα στην κοιλιά σου
δεν είναι κάτι που φαντάστηκες ποτέ ότι θα έκανες
μέχρι που η λεπίδα χαράζει απειλές στο λαιμό σου.
Ακόμα και τότε ψέλνεις τον εθνικό ύμνο ανάμεσα στα δόντια σου
και σκίζεις το διαβατήριό σου σε τουαλέτες αεροδρομίων
κλαίγοντας, καθώς κάθε μπουκιά χαρτιού
δηλώνει ξεκάθαρα ότι δεν πρόκειται να γυρίσεις.
Πρέπει να καταλάβεις
ότι κανένας δε βάζει τα παιδιά του σε μια βάρκα
εκτός αν το νερό είναι πιο ασφαλές από την ξηρά.
Κανένας δεν καίει τις παλάμες του
κάτω από τρένα, ανάμεσα από βαγόνια.
Κανένας δεν περνά μέρες και νύχτες στο στομάχι ενός φορτηγού
τρώγοντας εφημερίδες,
εκτός αν τα χιλιόμετρα που ταξιδεύει
σημαίνουν κάτι παραπάνω από ένα ταξίδι.
Κανένας δε σέρνεται κάτω από φράχτες
κανένας δε θέλει να τον δέρνουν, να τον λυπούνται.
Κανένας δε διαλέγει τα στρατόπεδα προσφύγων
ή τον πλήρη σωματικό έλεγχο σε σημεία
όπου το σώμα σου πονούσε ή τη φυλακή,
επειδή η φυλακή είναι ασφαλέστερη
από μια πόλη που φλέγεται,
και ένας δεσμοφύλακας το βράδι
είναι προτιμότερα από ένα φορτηγό
γεμάτο άντρες που μοιάζουν με τον πατέρα σου.
