Αφιερωμένη στον συγγραφέα του, Γιώργο Καστρινάκη που έφυγε από τη ζωή το 2016, ήταν η 20ή έκδοση του βιβλίου «Θέλω να ζήσω», η οποία παρουσιάστηκε σε ειδική εκδήλλωση από τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Νεφροπαθών «Γιώργος Καστρινάκης».
«Είναι ένα βιβλίο, μέσα από το οποίο ο συγγραφέας δίνει δύναμη και κουράγιο, αλλά και ευαισθητοποιεί τον καθένα από εμάς, να γίνουμε κοινωνοί του μηνύματος της αλληλεγγύης, της προσφοράς στον συνάνθρωπο, της αιμοδοσίας και της δωρεάς οργάνων», ανέφερε στην παρουσίαση η κόρη του συγγραφέα και δημοσιογράφος, Αθηνά Καστρινάκη, συμπληρώνοντας: «Είναι μια ευκαιρία να γνωρίσουν τον Γιώργο Καστρινάκη, τους αγώνες του και τη δύναμη ψυχής που τον χαρακτήριζε -όσοι δεν τον γνωρίζουν- και ταυτόχρονα, είναι μια ευκαιρία -για όσους τον γνώριζαν- να θυμηθούμε πώς πορεύτηκε στη ζωή του και να παραδειγματιστούμε από εκείνον. Το Θέλω να Ζήσω, δεν είναι μόνο ένας τίτλος βιβλίου. Δεν είναι μόνο μία προτροπή στους συμπάσχοντες. Δεν είναι μόνο μία μοναχική προσευχή ενός πάσχοντα και της οικογένειάς του. Είναι ένα σύνθημα. Είναι μία φιλοσοφία. Είναι μία στάση ζωής».
Από την πλευρά του, ο πρόεδρος του ΠΣΝ, Ξενοφώντας Λύρος τόνισε: «Η 20ή έκδοση είναι κάτι που ήθελε και ο ίδιος ο Γιώργος. Γιατί κάθε φορά που το εξέδιδε, ήταν πεπεισμένος ότι οι αριθμοί μεταμοσχεύσεων αυξάνονταν. Αποφασίσαμε, ο ΠΣΝ από κοινού με την οικογένειά του, να εκδώσουμε το βιβλίο και να ευχηθούμε οι συνθήκες για τους συνασθενείς μας να βελτιώνονται συνεχώς και να διαδοθεί ακόμα περισσότερο η έννοια της προσφοράς, μέσω της αιμοδοσίας και της δωρεάς οργάνων».
Το βιβλίο, από το 1989, που εκδόθηκε για πρώτη φορά, μέχρι σήμερα μετράει πάνω από 65.000 αντίτυπα και μοιράζεται δωρεάν, γιατί όπως έλεγε ο συγγραφέας, «η ελπίδα ούτε πωλείται, ούτε αγοράζεται». Σ’ αυτό αποτυπώνεται η περιπέτεια υγείας του συγγραφέα, από τη διάγνωση της νεφρικής ανεπάρκειας, στη μεταμόσχευση, στην απόρριψη του μοσχεύματος και εν τέλει στην αιμοκάθαρση.
* * *
Ο Γιώργος Καστρινάκης ήταν δημοσιογράφος (αθλητικός συντάκτης) και πολιτικός. Εισήχθη στη Νομική Αθηνών το 1974 και δούλεψε σε όλη τη διάρκεια των σπουδών του ως συντάκτης του αθλητικού ρεπορτάζ, με το οποίο ασχολήθηκε από 16 ετών. Ήταν τακτικό μέλος της ΕΣΗΕΑ και μέλος του Μικτού Διοικητικού Συμβουλίου και τακτικό μέλος του Πανελλήνιου Συνδέσμου Αθλητικού Τύπου, στον οποίο διετέλεσε επί 15ετία διοικητικό στέλεχος. Θεωρείται πρωτοπόρος στον χώρο της αθλητικής δημοσιογραφίας, καθώς ήταν από τους πρώτους ρεπόρτερ που έμπαιναν στον αγωνιστικό χώρο μετά το τέλος των παιγνιδιών, για να πάρουν δηλώσεις από τους αθλητές.
Από το 1985, που υποβλήθηκε για πρώτη φορά σε αιμοκάθαρση, αφιέρωσε τη ζωή του στη βελτίωση των συνθηκών νοσηλείας και διαβίωσης των νεφροπαθών και γενικότερα των πολιτών με αναπηρία, για να μπορούν να ζουν σήμερα με όρους αξιοπρέπειας. Επί σειρά ετών, μέχρι την τελευταία ημέρα της ζωής του, διετέλεσε πρόεδρος του ΠΣΝ, ενώ υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ατόμων με Αναπηρία και βασικό διοικητικό της στέλεχος επί εννέα χρόνια. Έχει βραβευθεί από την Ακαδημία Αθηνών (1989) και το Ίδρυμα Μπότση (1998) για την κοινωνική του δράση και προσφορά.
Μακρά ήταν και η θητεία του στην Αυτοδιοίκηση. Από τη δεκαετία του ’90, έως και την τελευταία ημέρα της ζωής του, προωθούσε τα συμφέροντα και την βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των συμπολιτών του. Εκλεγμένος σε όλη τη διαδρομή της τοπικής Αυτοδιοίκησης, από τον δήμο Αμαρουσίου, διετέλεσε νομαρχιακός σύμβουλος στην τότε υπερνομαρχία Αθηνών, και, παράλληλα αντινομάρχης Αθηνών επί ημερών Φ. Γεννηματά και Γ. Σγουρού, αλλά και περιφερειακός σύμβουλος, εκλεγμένος πρώτος πανελλαδικά (με 13.754 σταυρούς) στις περιφερειακές εκλογές του 2010 στο Βόρειο Τομέα της Περιφέρειας Αττικής.