Το βιβλίο αυτό της Νίκης Μαραγκού έχει κεντρικό ήρωα τη Λούλα, κατά κόσμον Τερέζα Μακρή, την κόρη του Προξένου της Αγγλίας, την οποία είχε ερωτευτεί ο Λόρδος Μπάυρον.
Η Θηρεσία ή Τερέζα Μακρή ήταν η περίφημη «κόρη των Αθηνών».
Η αφήγηση της ιστορίας της Λούλας, του γάμου της με έναν άλλο Εγγλέζο, των ταξιδιών της και των περιπετειών της εκτυλίσσεται παράλληλα με την αφήγηση μιας άλλης γυναίκας του σήμερα, που βρέθηκε έπειτα από τις δικές της περιπλανήσεις και αναζητήσεις στη ίδια γειτονιά του Ψυρή της Αθήνας, που έζησε και η Λούλα.
Οι παράλληλες ιστορίες των δύο γυναικών διαδραματίζονται κυρίως στην Αθήνα, την Αίγινα, την Κέρκυρα, το Μεσολόγγι, την Κωνσταντινούπολη, την Αμμόχωστο, την Αγία Πετρούπολη, τη Μάλτα, το Βουκουρέστι και έχουν σαν φόντο την Ελληνική Επανάσταση, τον Κριμαϊκό πόλεμο, την εξέγερση των Αθηναίων που ζητούσαν Σύνταγμα από τον Όθωνα, τις διεθνείς συρράξεις και τα διπλωματικά επεισόδια (όπως τα «Πατσιφικά») ,την τουρκική εισβολή στην Κύπρο.
«….Η ιδέα να κτιστεί το νέο παλάτι πάνω στην Ακρόπολη δημιούργησε μια έντονη συζήτηση και τελικά απορρίφθηκε με παρέμβαση του πατέρα του Όθωνα, Λουδοβίκου…».
«..Αυτοί που έζησαν από την ‘’έξοδο’’ του Μεσολογγίου και γύρισαν το 1829 το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν να ανοίξουν σχολείο, το Αλληλοδιδακτικό και είχαν να λύσουν το φοβερό πρόβλημα της εξαγοράς των δικών τους που είχαν πουληθεί στα σκλαβοπάζαρα της Αιγύπτου… Ήταν όλοι καταχρεωμένοι και προσπαθούσαν με χίλια βάσανα και στερήσεις να ξεπληρώσουν τα δάνεια που έπαιρναν για την εξαγορά… Με έπιασαν αιχμάλωτο στο στόλο του Ιμπραήμ, μετά από είκοσι μήνες σκλαβιά με απελευθέρωσε αυστριακό πλοίο. Οι δικοί μου είχαν όλοι σκοτωθεί εκτός από την κόρη μου, τη Σουλτάνα, δώδεκα ετών, που την πήρε σκλάβα ένας Αλβανός ονόματι Οσμάν Δερβίσης, καφετζής από το Τεπελένι και ζητούσε εξαγορά. Δεν έπρεπε να την εξαγοράσω; Έγραψα στο κουβέρνο, ζήτησα, παρακάλεσα, τίποτα. Στο τέλος αναγκάστηκα να δανειστώ με τόκο υψηλό και τώρα δουλεύω νύχτα μέρα να αποπληρώσω το δάνειο…»
«….Ο χορός άρχιζε με το συρτό που χόρευαν οι αγωνιστές και μετά άρχιζε η πολωνέζα, που ήταν ένα είδος περιπάτου όπου οι χορευτές ανταλλάσσονταν σε κάθε γύρο. Στο χορό αυτό λάμβαναν μέρος μόνο οι κυρίες επί των τιμών, οι πρεσβευτές και άλλοι επίσημοι. Υπήρχαν καθίσματα για τους προσκεκλημένους και δύο ανάκλιτρα για τους βασιλείς. Το κουτσομπολιό της βραδιάς ήταν που ο αρχηγός του στρατού στη Λαμία, Χατζηπέτρος, είχε διατάξει να παιανίζει μουσική κάθε φορά που η φιλενάδα του, η Τζένη Θεοτόκη, έβγαινε έφιππη. Το έμαθε η βασίλισσα, έγινε έξω φρενών και διέταξε τον Χατζηπέτρο να γυρίσει στην Αθήνα…»
«Τραγικές ήταν οι μορφές των αγωνιστών που ήρθαν να πολεμήσουν τον Τούρκο από την Ήπειρο, τη Μακεδονία και ήταν τώρα πάμφτωχοι-χωρίς σπίτι, χωρίς οικογένεια-και ανέβαιναν στα βουνά και τους κυνηγούσαν σαν ληστές…..»
Το βιβλίο είναι γεμάτο από απλούς και σπουδαίους Έλληνες, εμπόρους και δούλους, διπλωμάτες και ντόπιους αγωνιστές του 1821, ξένους φιλέλληνες και περιηγητές, από ζητήματα καθημερινότητας , επιβίωσης, επαγγέλματα και ήθη και έθιμα της εποχής.
Αντίθετα από τον τίτλο Γεζούλ του βιβλίου, το μυθιστόρημα της Νίκης Μαραγκού είναι ένας αγώνας να μη χαθούν κάποια υλικά ίχνη του παρελθόντος (ένα κεραμικό, ένα κέντημα, ένα γράμμα, μια ζωγραφιά…) πράγματα που φαίνονται ασήμαντα.
Διαβάστε το.
Η συγγραφέας
Η Νίκη Μαραγκού γεννήθηκε το 1948 στη Λεμεσό. Σπούδασε Κοινωνιολογία στο Βερολίνο. Εργάστηκε στο Κρατικό Θέατρο της Κύπρου. Από το 1980 ως το 2007 διηύθυνε το βιβλιοπωλείο και τον εκδοτικό οίκο Κοχλίας, στη Λευκωσία.
Άλλα έργα της είναι: «Είναι ο πάνθηρας ζωντανός», «Γιατρός από τη Βιέννη», «Μια στρώση άμμου», «Ο δαίμων της πορνείας», «Τα από κήπων», «Αρχή Ινδίκτου», «DIVAN» κ.ά.
Έχει τιμηθεί με διάφορα βραβεία, μεταξύ των οποίων το Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για το DIVAN (2006)και το Βραβείο Καβάφη(1998).
ΚΩΣΤΑΣ ΤΡΑΧΑΝΑΣ
