Ορισμένες φορές είναι δύσκολο να μιλήσεις για ένα βιβλίο, να γράψεις γι’ αυτό, να σχολιάσεις τις προθέσεις του συγγραφέα, το ύφος του – συχνά ακόμη και η ένταξή του σε κάποιο λογοτεχνικό είδος είναι δύσκολη. Είναι κάποια βιβλία που αξιώνουν από τον αναγνώστη μια ενστικτώδη και συνειρμική ανάγνωση, και οποιαδήποτελογική προσέγγιση, τα απογυμνώνει από τη λογοτεχνική τους συγκίνηση.
Σε αυτά τα βιβλία συγκαταλέγεται το φιλοσοφικό δοκίμιο «O Ήρωάς μου ο Αχιλλέας» του Vincent Delecroix.
Ο Αχιλλέας είναι το alter ego του συγγραφέα· είναι ένας ήρωας της παιδικής μας ηλικίας, ένας ήρωας που δοξάστηκε από την τέχνη όλων των εποχών και αγαπήθηκε για τη γνησιότητα και την απόφασή του να μην αφήσει το πεπρωμένο να αλλάξει τις επιλογές του. Ο ορισμός της γενναιότητας δόθηκε στην σκηνή που τον τοποθέτησε ο Όμηρος και στην οποία κλείστηκε χωρίς να υπολογίσει τις συνέπειες, χωρίς να λυγίσει στα παρακάλια – κι ακριβώς εκεί έγκειται η αξία του. Ο ήρωας αυτός, καθώς περνά μέσα από τους αιώνες αλώβητος και μόνος, συμβολίζει την επιθυμία του ανθρώπου να επιλέξει το τραχύ μονοπάτι και προβάλλει την τραγικότητα όσων τελικά πορεύονται στη ζωή χωρίς να κάνουν εκπτώσεις στον κώδικα των αξιών τους.
Ο Αχιλλέας -υποστηρίζει ο Delecroix- δεν μας κερδίζει επειδή ο κώδικας των αξιών του είναι τέλειος, μας κερδίζει επειδή παραμένει πιστός σε αυτές τις αξίες, επειδή σέβεται τις επιλογές του, επειδή δείχνει αξιοθαύμαστη συνέπεια προς αυτές μέχρι το τέλος κι επειδή τελικά πληρώνει συνειδητά το κόστος τους. Από το κείμενο παρελαύνουν μεταξύ άλλων οι Οβίδιος, Οράτιος, Ευριπίδης, Ρακίνας, Γκαίτε, Μπάυρον, Ροτρού, Μπενσεράντ, Γκλουκ, Μεταστάζιο, Λυλί, Δάντης, Βοκκάκιος, Ρονσάρ, Σαίξπηρ, Ρούμπενς, Ενγκρ, Φούσλι, Λα Φονταίν, Μπαρμπέ, Κλάιστ, Γκραθιάν, Αλαίν, Σιμόν Βέιλ – όλοι εμπνεύστηκαν από τον Ομηρικό ήρωα.
Όλοι τελικά λυγίζουμε κάτω από το βάρος του Αχιλλέα· τον έχουμε για πρότυπο και για κριτή, για μέτρο σύγκρισης και σημείο αναφοράς. Διαβάζοντας, ο αναγνώστης θα εισδύσει στα μύχια του εαυτού του, θα αναρωτηθεί, θα προβληματιστεί, θα αναθεωρήσει κάποια από τα δεδομένα του και τελικά θα καθαρθεί, γιατί ο Αχιλλέας είναι ήρωας του φωτός. Θα ανακαλύψει επίσης διαφορετικές συγκινήσεις, καθώς πρόκειται για ένα βιβλίο βαθιά προσωπικό.
Ο Delecroix κάνει μια εκ βαθέων εξομολόγηση, την οποία μόνο ένας ήρωας με το διαμέτρημα του Αχιλλέα μπορεί να αναδείξει. Οι πολλές πτυχές του καθενός από εμάς, οι απαιτήσεις και οι προσδοκίες των άλλων που συχνά στενεύουν το περιθώριο των επιλογών μας και θέτουν υπό διαπραγμάτευση την ελευθερία μας, το αδυσώπητο του χρόνου, ο φόβος των γηρατειών και η αγωνία του θανάτου -ο Αχιλλέας τα ενσαρκώνει όλα!
Και καθώς ο Αχιλλέας γίνεται όλα όσα θαυμάζουμε κι όλα όσα φοβόμαστε, στέκεται απέναντί μας σιωπηλός. Η μορφή του όμως είναι ένας καθρέφτης του εαυτού μας -το είδωλό του είμαστε εμείς!
Έκδοση ΓΚΟΒΟΣΤΗ – Μάιος 2013
