Πώς βρέθηκε στο πυκνό δάσος στις πλαγιές του Δυσώρου, μια τόσο ωραία γυναίκα, με το όνομα Ρωξάνη; Πώς ο Πάκος ο ασχημομούρης συναντάει μια τέτοια καλλονή; Τι είδους σχέση μπορεί να έχει μαζί της; Μήπως ήταν νεράιδα, στοιχειό, δαιμόνιο του δάσους ή ξωτικό από αυτά που τριγυρίζουν στα τρίστατα κάτω από το ολόγιομο φεγγάρι; Ποιος ήταν ο καλόγερος των δασών και η καλόγρια των βάλτων; Γιατί ο έρωτας πήρε τα μυαλά του δύστυχου Παραπινάκη; Μήπως το έπαθε αυτό ο Παραπινάκης, από τα παραισθησιογόνα μανιτάρια του δάσους; Αυτή η γυναίκα ήταν όνειρο ή μια φαντασίωση; Ήταν φτιαγμένη από τα υλικά των ονείρων; Υπάρχει αυτό το κορίτσι του δάσους; Γιατί η Ρωξάνη έγινε το μήλο της έριδος για τον αντρικό πληθυσμό στα Κρούσια; Τι συνδέει τη Ρωξάνη και τον ευνούχο Ρος; Ποιο είναι το μυστικό της περίφημης προίκας του ορφανοτροφείου; Ποιο ήταν το πολύτιμο δώρο «σύμβολο υποταγής και αφοσίωσης» των ορφανών παιδιών; Υπάρχει ερμαφρόδιτη πεταλούδα; Υπάρχουν λυκάνθρωποι; Ποιοι ζούνε κάτω από τα νερά της λίμνης; Ποιοι είναι οι φοβεροί Κουμάνοι; Ποιοι ήταν οι βελούδινοι πολίτες της Πόλης; Ποια είναι τα εξωτικά εσπερίδια και τι σχέση έχουν με την Άρτα; Υπάρχουν στο πυκνό δάσος των Κρουσίων δέντρα που φωσφορίζουν τη νύχτα, δέντρα – φονιάδες, που βρίσκεις καμιά φορά στις ρίζες τους στραγγαλισμένα ζώα, δέντρα που περπατούν αθόρυβα πέντε μέτρα τον χρόνο ψάχνοντας για νερό και δέντρα με τις ύπουλες σκιές, που όταν κοιμάσαι από κάτω αρρωσταίνεις ή έρχονται και σε ξυπνάνε οι πεθαμένοι; Πρέπει να φοβόμαστε τους ανθρώπους και λιγότερο τα αγρίμια; Μπορεί να ερωτευτεί ένα ευνουχισμένο παιδί και πώς να σμίξει με μια γυναίκα; Υπάρχει ελπίδα διαφυγής για τα ορφανά παιδιά του ορφανοτροφείου; Έχει ο Πρωτοσύγκελος Γαβριήλ μετοχές στην «ευλογημένη» επιχείρηση του Λεκαπηνού; Ποιο είναι το φύλο του ευνούχου, αρσενικό ή θηλυκό ή μήπως είναι σαν τους αγγέλους που δεν έχουν φύλο ή μήπως είναι κάτι ανάμεσα σε άντρα, γυναίκα και παιδί; Νιώθουν μοναξιά οι άγγελοι; Τραγουδούν οι ευνούχοι με μια αναπνοή μέχρι και ένα λεπτό; Η μουσική είναι μεγάλη τέχνη αλλά μήπως έχει το τίμημά της, διότι δεν μπορείς να τραγουδάς σαν τους αγγέλους και να παραμένεις κανονικός άνθρωπος στην πραγματική σου ζωή; Η μεγάλη ομορφιά προκαλεί δέος και πανικό, έχει τη γεύση του απόλυτου και μοιάζει με το θάνατο; Στα πηγάδια βλέπουμε συνήθως αυτούς που αγαπάμε και τους έχουμε χάσει; Είναι η ματαιοπονία του πολέμου και η ματαιοδοξία του ανθρώπου οι μεγαλύτεροι εχθροί του, αν εξαιρέσουμε τις αρρώστιες και τις άλλες συμφορές; Είναι η μόρφωση το ευγενέστερο αγαθό σε αυτή τη ζωή; Είναι η αγάπη το πιο τρομακτικό πράγμα στον κόσμο; Είναι άσχημο παιχνίδι ο έρωτας; Γιατί μισούμε ό,τι έχουμε αγαπήσει; Μήπως η κοινωνία ευνουχίζει τα παιδιά της για να ξεπλύνει τις δικές της αμαρτίες; Είναι η προδοσία και η ανεντιμότητα των ηγετών μας, το μεγαλύτερο ελάττωμα του Γένους και το πιο μελανό σημείο της Ιστορίας μας; Είναι δυνατόν να ξεπλύνουν το τοπίο από το κακό, σαν από μηχανής θεοί: ο βάλτος, η φωτιά, μια υπερκόσμια μελωδία, η φθινοπωρινή βροχή και τα σύννεφα, που ταξιδεύουν σαν απέραντες φυτείες από βαμβάκι;
Πρόκειται για το Αριστούργημα του Καλοκαιριού. Διαβάστε το.
●●●
Η Κατερίνα Καριζώνη γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, όπου φοίτησε στη Γερμανική Σχολή. Σπούδασε οικονομικά και είναι διδάκτορας των Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ. Εργάστηκε επί δεκαπέντε χρόνια στην Εθνική Τράπεζα. Άλλα έργα της είναι: «Βαλς στην ομίχλη», «Ο χάρτης των ονείρων», «Ρεσάλτο», «Τσάι με τον Καβάφη», «Μεγάλο Αλγέρι» κ.ά. Ποίηση: «Πινόκιο», «Πανσέληνος στην οδό Φράγκων», «Τα παγώνια της Μονής Βλατάδων» κ.ά. Βιβλία για παιδιά: «Το ταξίδι του αυτοκράτορα με το χαμένο πρόσωπο», «Ο μαγικός αυλός», «Η δίκη των παραμυθιών» κ.ά.
Kώστας Τραχανάς
