Πριν από λίγες ημέρες έγινε γνωστό πως τα δυο πρόσφατα έργα της («Το αγόρι που γύρευε τις μυρωδιές» – εκδόσεις Πατάκης, «Υπόγεια Εκδρομή» – εκδόσεις Καλειδοσκόπιο) είναι υποψήφια ως τα καλύτερα βιβλία που κυκλοφόρησαν το 2019 σύμφωνα με το ηλεκτρονικό περιοδικό για το Βιβλίο και τις Τέχνες «Ο Αναγνώστης».
Η Βριλησσιώτισσα συγγραφέας και εκπαιδευτικός Χριστίνα Φραγκεσκάκη μιλάει στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ για την διπλή αυτή υποψηφιότητα και εξηγεί πως το αποτέλεσμα της έμπνευσής της έχει άμεση σχέση με το υπέροχο προάστιο των Βριλησσίων στο οποίο κατοικεί από το 1995.
Συνέντευξη: Τάσος Μεργιάννης
Τι σημαίνει για εσάς αυτή η διπλή υποψηφιότητα;
Αυτή η διπλή υποψηφιότητα ήταν για μένα, ξάφνιασμα . Πάντα το καλό ξαφνιάζει… Χαρά, συνειδητοποίηση μιας μεγάλης τιμής, ανατροφοδότηση για τη συνέχεια, ευθύνη. Καλοδεχούμενα όλα, ως μαγικοί βοηθοί και συνοδοιπόροι , στο επίπονο και μοναχικό ταξίδι της γραφής.
Μπορείτε να συστήσετε στο αναγνωστικό κοινό τα δυο βιβλία;
Η «Υπόγεια εκδρομή», με εικόνες της Ευαγγελίας Γουτιάνου, είναι ένα βιβλίο- ταξίδι στην τέχνη αλλά και στη γεμάτη απρόσμενες συναντήσεις υπόγεια ζωή. Με όχημα το μετρό. Είναι βόλτα, περιδιάβαση, σεργιάνι στις σελίδες ενός βιβλίου αλλά και στην κρυμμένη πόλη.
Ένα παιδί, η Νεφέλη, διαβάζει σε μια σκιερή βεράντα. Είναι καλοκαίρι. Βοριαδάκι φυσά. Από κει ξεκινούν όλα. Η περιπέτεια της ανάγνωσης φέρνει την άλλη περιπέτεια, της ζωής. Η Νεφέλη κλείνει το βιβλίο για να ανοιχτεί σ` αυτό το ταξίδι. Φεύγει για πρώτη φορά από το σπίτι έχοντας πάρει μαζί της κάτι πολύτιμο. Μια λέξη-συνταξιδιώτη. Η λέξη τη βοηθά να μη χαθεί, να βρει τον δρόμο της επιστροφής. Λέξη και παιδί κάνουν μαζί μια υπόγεια, γεμάτη απρόοπτα και εύφορες συναντήσεις, εκδρομή.
Το δεύτερο μέρος του βιβλίου που έγραψε η εκπαιδευτικός Καλλιόπη Κύρδη, είναι -δανείζομαι τα λόγια της- «μια πρόταση για παιδιά αλλά και για μεγάλους να βραδυπορήσουν όταν διασχίζουν τους σταθμούς, να ασκήσουν το βλέμμα τους, να χαρούν τη μεγάλη υπόγεια γκαλερί, να ανακαλύψουν στοιχεία μικρογεωγραφίας, σχέσεις ανάμεσα στο πάνω και το κάτω της πόλης, ανάμεσα στα μέρη που ενώνει το μετρό. Να κάνουν «Στάσεις για δράση», όπως προτείνει ο υπότιτλος του βιβλίου. Με οδηγό τα έργα τέχνης» .
Το «Αγόρι που γύρευε τις μυρωδιές», μιλά για ένα αγόρι που γυρίζει τον κόσμο για να βρει τις μυρωδιές που έχει χάσει, έτσι ώστε να κατακτήσει την αγαπημένη του. Είναι μια ιστορία για το μακρύ ταξίδι της ενηλικίωσης και για τα δώρα της αγάπης.
Τι σας συγκινεί πιο πολύ στην διαδικασία της γραφής;
Με συγκινεί η μοναχικότητά αυτής της επιτέλεσης, η συνειδητοποίηση πως ξεκινάς ένα ταξίδι με άγνωστη έκβαση, η επιμονή και το επίπονον, η λύτρωση όταν νιώσεις πως η βάρκα που ταξίδευες έπιασε λιμάνι. Το βλέπεις, δεν σε πέταξε στα βράχια, δεν γκρεμοτσακίστηκες… Βρήκες, δηλαδή, τη λύση στην άσκηση που προσπαθούσες να επιλύσεις, γιατί μια άσκηση είναι και η γραφή, μια άσκηση με λέξεις.
Γράφετε κάτι αυτήν την περίοδο;
Αν γράφω; Ας πούμε ότι γράφω. Ποτέ δεν σταματά αυτό, σε ακολουθεί και το ακολουθείς, κι όπου βγάλει.
Από πού αντλείτε την έμπνευσή σας;
Από παντού. Από την ίδια τη ζωή. Διαβάζω, αγαπώ πολύ τον κινηματογράφο, πεζοπορώ, παρατηρώ, ακούω δηλαδή και βλέπω, νιώθω. Μέσα σε όλα αυτά κινούμαι και γράφω. Και βέβαια ασυνείδητες διεργασίες παίζουν το δικό τους ρόλο.
Εργαζόσασταν ως καθηγήτρια στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Ήταν οι μαθητές σας το πρώτο κοινό που διάβαζε κάθε νέα σας έκδοση;
Εργάστηκα 25 χρόνια στα δυο Λύκεια των Βριλησσίων. Σχεδόν από την αρχή. Τώρα, μόνο η γραφή. Ποτέ δε μίλησα για τα βιβλία μου στους μαθητές μου, τυχαία μόνο μπορεί κάτι να άκουγαν. Κουβαλούσα πάντα την άλλη μου ιδιότητα σιωπηλά, με μεγάλη συστολή, θεωρούσα πως δεν ήταν θέμα για συζήτηση. Τώρα, που δεν είμαι πια καθηγήτριά τους, με βρίσκουν , μου γράφουν.
Είστε δημότης Βριλησσίων. Με ποιο τρόπο τα βιβλίa σας σχετίζονται με τα Βριλήσσια;
Κατοικώ στα Βριλήσσια από το 1995. Πρωτοήρθα όμως , για να εργαστώ, το 1989. Τα περισσότερα από αυτά τα χρόνια είμαι και τυπικά Δημότισσα Βριλησσίων .
Και τα δυο υποψήφια βιβλία μου συνδέονται με κάποιον τρόπο με τα Βριλήσσια, έμμεσα, αφού εδώ ζω και δημιουργώ, αλλά και άμεσα. Το «Αγόρι που γύρευε τις μυρωδιές» το εμπνεύστηκα από τους μαθητές μου. Θυμάμαι ακριβώς την ώρα που συνέλαβα την ιδέα, ήταν κατά τις ατέλειωτες ώρες αναμονής των θεμάτων σε Πανελλήνιες εξετάσεις, παρατηρώντας συγκινημένη τους υποψήφιους που δεν ήταν πια παιδιά, να αγωνίζονται σκληρά για την επιτυχία, για τη μετάβαση που διεκδικούσαν.
Όσο για την «Υπόγεια εκδρομή», είναι άμεση και πολυδύναμη η σχέση της με τα Βριλήσσια, αφού από τον σταθμό Δουκίσσης Πλακεντίας ξεκινά το ταξίδι στην υπόγεια γκαλερί της Αθήνας, από τις κυλιόμενες σκάλες του, από την πλατφόρμα, από το έργο του Κώστα Βαρώτσου, «ΜΕΤΡΩ». Και εδώ επιστρέφει ξανά η ηρωίδα, μετά την περιπλάνησή της στην υπόγεια πόλη. Ενώ ταξιδεύει, φεύγοντας πρώτη φορά από το σπίτι, μόνη, μια κλωστή τη συνδέει με αυτό που αφήνει, ένας ομφάλιος λώρος την βοηθά να γυρίσει, ξανά, μεγαλωμένη, στην εστία της. Μια ιστορία λοιπόν, πραγματική και επινοημένη από τα Βριλήσσια στα Βριλήσσια.
Τι είναι αυτό που αγαπάτε πιο πολύ στο προάστιό σας ;
Τα Βριλήσσια είναι για μένα τόπος αγάπης και έμπνευσης. Αγαπώ πολλά πράγματα στα Βριλήσσια, μα πιο πολύ να περπατώ κάτω από τα δέντρα.
Το βιογραφικό της συγγραφέως
-Η Χριστίνα Φραγκεσκάκη, με καταγωγή από τη Ρόδο, σπούδασε στη Νομική Σχολή της Αθήνας και δίδαξε για πολλά χρόνια μαθήματα κοινωνικής και πολιτικής κατεύθυνσης στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
-Παράλληλα , ασχολήθηκε με τη μελέτη και την αφήγηση ιστοριών προφορικής παράδοσης απ` όλο τον κόσμο.
-Γράφει βιβλία για παιδιά και μεγάλους. Πολλά απ` αυτά υπήρξαν υποψήφια για λογοτεχνικά βραβεία.
-Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου (2011) και με το βραβείο «Πηνελόπη Μαξίμου» του Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου (2014).
– Ζει και εργάζεται στα Βριλήσσια.