Η βίλα Κεφαλληνού, που το προηγούμενο διάστημα ήρθε στην επικαιρότητα με την παρέμβαση του Δήμου Χαλανδρίου λίγο πριν από την κατάρρευσή του, είναι μία από τις αρκετές περιπτώσεις διατηρητέων της πόλης. Το οινοπνευματοποιείο Δουζένη, στη γωνία των οδών Σαλαμίνος και Βενιζέλου, κατασκευάστηκε κατά τον Μεσοπόλεμο και ήταν ένα από τα λίγα εργοστάσια παρασκευής οινοπνεύματος που υπήρχαν στην Ελλάδα. Πρόκειται για ένα μνημείο της ιστορίας του Χαλανδρίου, το μόνο ίσως από τα παλιά εργοστάσια της πόλης που έχει απομείνει και ένα σπάνιο απομεινάρι της βιομηχανικής κληρονομιάς, στενά συνδεδεμένο με την εξέλιξη της περιοχής.
Όπως ανέφερε η Ελεάννα Κούνουπα, απόφοιτη της Σχολής Αρχιτεκτονικής του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και φωτογράφος, στο «Πανελλήνιον Λεύκωμα της Εθνικής Εκατονταετηρίδος» αναφέρεται η λειτουργία της επιχείρησης στο προάστιο, με συναφές όνομα ιδιοκτήτη, χωρίς να είναι βέβαιο ότι βρισκόταν στην ίδια θέση. Το υπάρχον ακίνητο κατασκευάστηκε σε μία πρώην αγροτική έκταση, με βάση δύο συμβόλαια του 1931 και 1935. Το 1939 καταγράφεται ως”Ανώνυμος Εταιρεία Οινοπνευματοποιίας και Οινοποιίας Δουζένη” στο Χαλάνδρι Αττικής. Λόγω χρεών το εργοστάσιο έκλεισε και περιήλθε στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος.»
Το 1952, μετά την Κατοχή, γίνεται προσπάθεια να λειτουργήσει πάλι. Τότε η οικογένεια Τσιμάρα αγοράζει την επιχείρηση από την Τράπεζα και την λειτουργεί για λίγα χρόνια με την παραγωγή της παρκετίνης «Υμηττός». Όμως η προσπάθεια αυτή δεν καρποφορεί και η πορεία ήταν φθίνουσα, όπως τονίζεται σε κείμενο της ιστοσελίδας diadromi.eu. Μετά το κλείσιμο του εργοστασίου, το κτήριο χρησιμοποιήθηκε για μερικά χρόνια ως αποθήκη και μετά και από μια μεγάλη φωτιά που το κατέστρεψε, εγκαταλείπεται στην τύχη του για σαράντα χρόνια περίπου.
«Σήριαλ» δεκαετιών
Το 1992 το κτήμα Δουζένη δεσμεύεται από τον Δήμο Χαλανδρίου για πολιτιστικό κέντρο και το 1999 το κτήριο του εργοστασίου χαρακτηρίζεται διατηρητέο. Τέσσερα χρόνια αργότερα, ο ιδιοκτήτης προσφεύγει στη δικαιοσύνη για αποχαρακτηρισμό και απόδοση του χώρου, ενώ τον Δεκέμβριο του 2003, στον προϋπολογισμό του Δήμου εγγράφεται κονδύλι 1.300.000 ευρώ για την απαλλοτρίωση του κτήματος.
Αυτή έμελλε να ολοκληρωθεί σχεδόν δεκαπέντε χρόνια μετά. Η νυν δημοτική αρχή εξασφάλισε το απαιτούμενο ποσό από το υπουργείο Περιβάλλοντος, ενώ ήδη ένα μεγάλο μέρος του εργοστασίου κατεδαφίστηκε από την ιδιωτική εταιρεία που το κατείχε, σε μια προσπάθεια, όπως σημειώνεται, δημιουργίας τετελεσμένων. Το Πράσινο Ταμείο, με την απόφαση χρηματοδότησης του Δήμου, αναγνωρίζει ότι «υπάρχουν σοβαροί πολεοδομικοί λόγοι για την επανεπιβολή της απαλλοτρίωσης ως κοινόχρηστου χώρου και τα αναμενόμενα οφέλη θα είναι μεγάλα από αυτή, με πολεοδομικές, περιβαλλοντικές και πολιτιστικές διαστάσεις».
Όπως ανακοίνωσε η διοίκηση πριν από έναν χρόνο, η απαλλοτρίωση του εργοστασίου ολοκληρώθηκε με τη δημοσίευση σε ΦΕΚ της απόφασης που εγκρίθηκε από τις αρμόδιες κυβερνητικές υπηρεσίες. Αναμενόταν αυτό το διάστημα ο ορισμός δικασίμου για τον προσδιορισμό τιμής μονάδος. «Κλείνει έτσι μια εκκρεμότητα από το 1992, ο Δήμος αποκτά το ακίνητο έκτασης τριών στρεμμάτων με χρηματοδότηση από το Πράσινο Ταμείο και διαμορφώνει ένα νέο χώρο πολιτισμού με αίθουσα εκδηλώσεων, θερινό σινεμά, χώρους εργαστηρίων και πρασίνου στο Κάτω Χαλάνδρι», είχε δηλώσει πέρσι ο δήμαρχος Σίμος Ρούσσος.
Χώρος 3 στρεμμάτων για τους δημότες
Ο επικεφαλής της Δημοτικής Αρχής είχε αναφέρθει στο θέμα τον Σεπτέμβριο του 2018, όταν εγκρίθηκε από το Συμβούλιο Πολεοδομικών Θεμάτων και Αμφισβητήσεων η αναγκαστική απαλλοτρίωση του ακινήτου και περιέγραφε το ιστορικό της υπόθεσης και παραθέτοντας τις παρεμβάσεις της παράταξής του στο παρελθόν:
«Ήταν μια ωραία μέρα για την πόλη. Συζητήθηκε και εγκρίθηκε από το ΣΥΠΟΘΑ η αναγκαστική απαλλοτρίωση του ακινήτου Δουζένη στο Κάτω Χαλάνδρι. Την απόφαση είχε πάρει το δημοτικό συμβούλιο τον Ιούνιο του 2017 μετά τη δεύτερη άρση της επιβολής απαλλοτρίωσης του χώρου, μιας και ο δήμος παλαιότερα δεν κατέβαλλε τα χρήματα προκειμένου να ολοκληρωθεί η απαλλοτρίωση. Η νέα διοίκηση του δήμου ξεκίνησε από το 2014 έναν αγώνα δρόμου προκειμένου να εξευρεθούν τα χρήματα, που εξασφαλίστηκαν τελικά από την χρηματοδότηση 1.363.000 ευρώ από το Πράσινο Ταμείο
»Ωστόσο η δεύτερη άρση της απαλλοτρίωσης το 2012 μετά την πρώτη του 2005, σε συνδυασμό με τη μη καταβολή των χρημάτων από τον δήμο το 2011, δημιουργούσαν ένα εξαιρετικά δυσμενές περιβάλλον. Υπενθυμίζουμε ότι το ακίνητο, έκτασης 3 στρεμμάτων δεσμεύθηκε για πρώτη φορά ώς χώρος πολιτισμού το …1992. Αργότερα η διοίκηση Ζαφειρόπουλου επιχείρησε να το παραδώσει προς οικοδόμηση στην ektasis develompent, με αντισταθμιστικά κάποιο μικρό καφενείο, γεγονός που προκάλεσε σειρά μεγάλων κινητοποιήσεων στις οποίες πρωταγωνίστησε η “Αντίσταση”.
»Το παλιό εργοστάσιο κατεδαφίστηκε τον δεκαπενταύγουστο του 2005, μιας και η ektasis προσπάθησε να δημιουργήσει τετελεσμένα στη διεκδίκηση του χώρου. 13 ολόκληρα χρόνια μετά, όσοι συμμετείχαμε στις επίμονες κινητοποιήσεις, την κατάληψη του δημαρχείου, την ιστορική συναυλία με το φορτηγό, αισθανόμαστε μεγάλη ικανοποίηση μιας και η απόφαση ανοίγει νέους ορίζοντες. Μετά την απόκτηση των 30 στρεμμάτων του Νομισματοκοπείου, ένας ακόμη χώρος κερδίζεται για τους κατοίκους του Κάτω Χαλανδρίου. Το στοίχημα πλέον μεταφέρεται στην όσο γίνεται ταχύτερη αξιοποίηση των νέων δημόσιων χώρων».
