Το πρόστιμο των 500.000 ευρώ που επέβαλε τελικά το ΙΚΑ στη διοίκηση του νομικού προσώπου των Παιδικών Σταθμών για παράνομες συμβάσεις σε 22 εργαζόμενους και για τη μη καταβολή των νόμιμων εισφορών για χρόνια, αποτελεί την καλύτερη απόδειξη για το όργιο κακοδιοίκησης και εργοδοτικής αυθαιρεσίας που επικρατούσε για χρόνια σε έναν τόσο ευαίσθητο κοινωνικά χώρο. Που μπορεί μεν να στηρίζεται στις υπεράνθρωπες προσπάθειες των εργαζομένων –μόνιμων και συμβασιούχων-, για τις οποίες τους αξίζει κάθε έπαινος, αλλά κινδυνεύει από τη διαχρονική νοοτροπία των διοικούντων που ακόμα και σήμερα, στο παρά πέντε, αρνούνται να βεβαιώσουν ότι οι απολυμένοι εργαζόμενοι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
«Μονιμοποίηση των εργαζομένων»
Η θέση μας, τόσο παλαιότερα αλλά ειδικά σήμερα μετά την εφαρμογή του μνημονίου και στους δήμους που οδηγεί σε περιορισμό κατά 15% τουλάχιστον των συμβασιούχων, είναι σαφής. Μονιμοποίηση όσων εργαζομένων καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
Όσον αφορά τη σχολική χρονιά που τελειώνει, η διοίκηση προτείνει κάτι που και η ίδια γνωρίζει ότι δεν πρόκειται να περπατήσει. Έχοντας χάσει ήδη πολύ χρόνο από την μέρα που πληροφορήθηκε το πρόβλημα, καλείται να υλοποιήσει στην καλύτερη των περιπτώσεων ένα διαγωνισμό του ΑΣΕΠ για δίμηνες συμβάσεις μέσα σε 10 εργάσιμες όταν αν όλα πάνε καλά θέλει πάνω από μήνα. Σε αυτό το αδιέξοδο ή θα αγνοήσει την κεντρική διοίκηση και δεν θα επιτρέψει καμία διακοπή σύμβασης στηριζόμενη και στην πολιτική στήριξη των υπόλοιπων παρατάξεων της αντιπολίτευσης ή οι σταθμοί οι εργαζόμενοι και οι οικογένειες που τους χρησιμοποιούν θα αφεθούν στην τύχη τους. Η εύρυθμη και ασφαλής λειτουργία των παιδικών σταθμών της πόλης πρέπει σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς να αποτελεί την πρώτη προτεραιότητα.
Για τη χρονιά που έρχεται, οφείλει να προχωρήσει σε επανασχεδιασμό της λειτουργίας τους με βασικούς άξονες:
Τη μη μείωση των εν λειτουργία παιδικών σταθμών. Τη μη μείωση των εργαζομένων σε αυτούς. Τη μη μείωση των παιδιών που θα φοιτούν σε αυτούς. Τη μη αύξηση των τροφείων στην προοπτική της οριστικής τους κατάργησης. Γνωρίζουμε ότι η επίτευξη αυτών των στόχων εκτός από τη διοικητική επάρκεια (για την ύπαρξη της οποίας αμφιβάλλουμε) προϋποθέτει και την πολιτική βούληση της διοίκησης να διεκδικήσει δυναμικά τα αιτήματά της. Όσον αφορά εμάς, είμαστε διατεθειμένοι να συμβάλλουμε με όλες μας τις δυνάμεις προς αυτή την κατεύθυνση. Άλλωστε οι ανάγκες της πόλης και των κατοίκων της προηγούνται έναντι των επιταγών του οποιουδήποτε μνημονίου».
