Η 25η Νοεμβρίου έχει καθιερωθεί από τον ΟΗΕ ως παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της βίας εναντίον των γυναικών, για ένα φαινόμενο που δεν γνωρίζει εποχές, δεν γνωρίζει μορφωτικό επίπεδο ή οικονομική τάξη. Βέβαια θα μπορούσε ένα πει κανείς ότι υπάρχει μια μικρή πρόοδος, αφού στα παλιότερα χρόνια ήταν μια πρακτική τόσο συνηθισμένη, ώστε κάποιες φορές να θεωρείται δεδομένη για τις γυναίκες και ακόμα χειρότερα να τις κάνει να νιώθουν εκείνες ενοχές.
Κάποιες τέτοιες πτυχές της ελληνικής επαρχίας επιχειρεί να φωτίσει η Χαλανδραία φιλόλογος, ποιήτρια και συγγραφέας Φωτεινή Νικολαΐδου, με το βιβλίο της «Πέντε αλήθειες και ένα ψέμα», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αιγόκερως. Το έργο δίνει έμφαση σε μυστικά που δεν έχουν εξαγορευτεί, αλλά έχουν αφήσει τα σημάδια τους πάνω στο σώμα και στην ψυχή κάποιων κάποιων γυναικών.
Η συγγραφέας, για να ανακαλύψει αυτές τις αλήθειες, κοιτάζει τον κόσμο ανάποδα! Όπως γεννιέται το παιδί ανάποδα, έτσι «αντίστροφα, αντίθετα, αλλόκοτα, κόντρα και διαφορετικά, αν δεις θα μάθεις την αλήθεια», λέει μία από τις ηρωίδες του βιβλίου.Η Ευδοξία πληρώνει τις αμαρτίες του φονιά-πατέρα της και καταλήγει στιγματισμένη, αποξενωμένη, ξεριζωμένη, άπορη και άστεγη έρμαιο της φιλανθρωπίας.
Η 23χρονη Αναστασία ανασταίνει ορφανά, πλένει ζυμώνει, συγυρίζει, υφαίνει, ξυφαίνει έχοντας τον προγονό της να της κάνει το αφεντικό, να τη χτυπάει και να την …καλοβλέπει. Η Γιάννα μεγάλωσε με την αίσθηση ενός πατέρα τυράννου, αλλά και μιας μάνας που ξεχώριζε πάντα το γιο. Η Μαρουσώ δεν έχει πατέρα, έχει όμως θείο, σαν «το πεινασμένο βλέμμα του σερπετού» πάνω στο παιδικό κορμάκι. Ωστόσο, κοινό υπόβαθρο σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, είναι οι μάνες, προγραμματισμένες να υπομένουν. Αντιμετωπίζουν τις κόρες τους σαν να είναι αυτές υπεύθυνες για τα μιάσματα και τις κρύβουν, διδάσκοντάς τες να υποτάσσονται στη μοίρα τους.
«Δυστυχώς, αυτά συμβαίνουν ακόμα στον 21ο αιώνα και κάθε τόσο αποκαλύπτονται απάνθρωπες συμπεριφορές, που κάποιες φορές καταλήγουν ακόμα και στον θάνατο γυναικών, επειδή η κοινωνία καλλιεργεί στις γυναίκες τη σιωπή και στους άντρες την υπερδύναμη», είπε η δημοτική σύμβουλος Χαλανδρίου Ευγενία Κατούφα, σε πρόσφατη παρουσίαση του βιβλίου και συμπλήρωσε: «Είδα αυτό το βιβλίο σαν διαμαρτυρία και έναν αντίλαλο του φεμινιστικού συνθήματος που λέει στις γυναίκες «σπάστε τη σιωπή» και στους άντρες «δείξτε σεβασμό στις συντρόφους σας, τρυφερότητα στα παιδιά σας, αγαπήστε και αγαπηθείτε, γιατί είστε άνθρωποι, όχι υπεράνθρωποι. Οφείλω να πω επίσης ότι απόλαυσα την ποιητική του γραφή, την πελοποννησιακή ντοπιολαλιά και κάποια από τα κομμάτια που είναι γραμμένα σαν σενάριο για ταινία. Μην το διαβάσετε αν είστε κουρασμένοι, θέλει ξεκούραστο και καθαρό μυαλό».
Από την πλευρά της, η συγγραφέας του βιβλίου Φωτεινή Νικολαΐδου δήλωσε: «Η βία κατά των γυναικών είναι απότοκο των κοινωνικών αδιεξόδων και των εξ αυτών προσωπικών συγκρούσεων. Καταδεικνύει την αποτυχία της, κατά πάντα τα άλλα, «πολιτισμένης» εποχής μας να δώσει μορφή και σχήμα συνεργατικότητας και αγάπης στις ανθρώπινες -και όχι μόνο- σχέσεις. Η βία κατά των γυναικών είναι βία ενάντια στην ίδια τη ζωή. Είναι η νοοτροπία και η πράξη της αυτοκαταστροφής του ανθρώπου».
Δείτε επίσης: Δημοτική «χείρα βοηθείας» για την ισότητα των φύλων στην πόλη
