● Επιτυχημένες κινητοποιήσεις, όπως απεργίες – καταλήψεις – ενημερώσεις, με αποκορύφωμα τη μαζική πορεία των εργαζομένων στο κέντρο του Χαλανδρίου – για πρώτη φορά στα χρονικά – καθώς και η συμμετοχή, με ξεχωριστό “μπλοκ” στις πανελλαδικές κινητοποιήσεις στο κέντρο της Αθήνας.
● Προσπάθεια συνεννόησης για κοινή δράση με όμορα σωματεία ή με άλλους χώρους. Μια προσπάθεια που δεν έχει αποδώσει τα αναμενόμενα και χρειάζεται το 2012 να τεθεί η όλη σκέψη σε νέα βάση. Βέβαια, τίθεται το ερώτημα πώς θα παλέψουμε π.χ. μαζί με τους δασκάλους για τις απολύσεις, όταν αυτοί έχουν εξαιρεθεί από την εφεδρεία (όπως και άλλες κοινωνικές ομάδες);
● Συγκεντρώσεις ανά υπηρεσία, προκειμένου να λυθούν τα προβλήματα των εργαζομένων. Θα πρέπει να συνεχισθούν και να εντατικοποιηθούν και το νέο χρόνο. Τα προβλήματα συσσωρεύονται και η καθυστέρηση ελλοχεύει νέα προβλήματα εύρυθμης λειτουργίας των υπηρεσιών (και κατ’ επέκταση και των τμημάτων).
● Επισκέψεις σε μουσεία – αρχαιολογικούς χώρους. Σημαντική καινοτομία που θα πρέπει να αξιολογηθεί, εάν έχει την ανάλογη συμμετοχή από τους εργαζόμενους, ώστε να δούμε εντός του 2012 πώς μπορούμε να το βελτιώσουμε.
● Επίσης, η διοργάνωση επιτυχημένου γλεντιού και η συνέχιση τέτοιων εκδηλώσεων κατά το έτος 2012.
● Η ενημέρωση με τη βοήθεια του internet, μέσω της δημιουργίας ιστοσελίδας και ηλεκτρονικής ενημέρωσης. Προσπάθεια που δεν λειτούργησε όπως έπρεπε και θα πρέπει να βελτιωθεί κατά το 2012. Ανάθεση σε συγκεκριμένο υπάλληλο της λειτουργίας της σελίδας και του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, σύμφωνα με τις οδηγίες των μελών του συλλόγου. Πρότασή μου είναι το όλο εγχείρημα, να το αναθέσουμε στο συνάδελφο Χανιωτάκη Δημήτριο, με τον οποίο έχω μια επιτυχημένη συνεργασία στην πρΟΤΑση και γνωρίζω τις δυνατότητές του, ώστε το site του συλλόγου να αποτελέσει την αφετηρία ενημέρωσης για τον εργαζόμενο του δήμου μας.
● Σημαντικό θέμα και αρνητικό σημείο της δράσης του συλλόγου για το έτος 2011, αποτελεί η συμμετοχή μας στις καλοκαιρινές εκδηλώσεις του Αετοπουλείου. Συμμετοχή, που οδήγησε σε σημαντική οικονομική αποτυχία και θα πρέπει να αποτελεί οδηγό για το πώς πρέπει ν’ αποφασίζουμε και να διαχειριζόμαστε τις εισφορές των εργαζομένων. Προσωπικά, έχω αναφερθεί αναλυτικά στις συνεδριάσεις του διοικητικού συμβουλίου, εκφράζοντας αιτιολογημένα την διαφωνία μου. Θα πρέπει να συζητηθεί σαν ξεχωριστό θέμα στην Γενική Συνέλευση. Οι ευθύνες είναι δεδομένες και συγκεκριμένες.
Για το έτος 2012, έτος σταθμό, κατά τη γνώμη μου, για τη δημόσια διοίκηση, τα πράγματα θα είναι ακόμα πιο δύσκολα. Μετά την αποτυχία της εφεδρείας, ως προσυνταξιοδοτική κατάσταση (ή απόλυση) του υπάλληλου, οι απολύσεις βρίσκονται “προ των πυλών”.
Θα πρέπει το συνδικαλιστικό κίνημα να απαντήσει στο ερώτημα – δίλημμα (ή παγίδα…) ανταγωνιστικότητα και χαμηλοί μισθοί… Αν η κακή ανταγωνιστικότητα των προϊόντων οφείλεται κυρίως στην έλλειψη κεφαλαίων, τεχνολογίας, κακό εξοπλισμό και λιγότερο στο μισθολογικό κόστος… Χαρακτηριστικό παράδειγμα χώρας, η Γερμανία, που με το υψηλότερο μισθολογικό κόστος έχει την μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα των προϊόντων της.
Το ανησυχητικό βέβαια είναι ότι το συνδικαλιστικό κίνημα είναι ανήμπορο να προστατέψει τους εργαζόμενους. Χωρίς αυτοκριτική, κομματικά εξαρτώμενο και χωρίς σχέδιο δεν μπορεί να βγάλει τους εργαζόμενους από το τέλμα στο οποίο βρισκόμαστε. Χρειάζεται δομική ανασυγκρότηση ώστε υγιείς δυνάμεις να μπορέσουν να βγούνε στο προσκήνιο, ο συνδικαλισμός να αποκτήσει την πραγματική του ουσία και να ξανακερδίσει τη χαμένη του αξιοπιστία.
Ενόψει συνεδρίου, θα πρέπει να έχουμε μια ενιαία πρόταση, με εργαζόμενους – σύνεδρους που θα φέρουν την ανατροπή, υλοποιώντας αποφάσεις της Γενικής Συνέλευσης.
Κατά τη γνώμη μου, θα πρέπει να κινηθούμε και να ζητήσουμε:
● Την παραίτηση του Γενικού Συμβουλίου της ΠΟΕ-ΟΤΑ και τον καταλογισμό ευθυνών.
● Προγραμματικές θέσεις – δράσεις, με τελικό σκοπό την ανατροπή των αντεργατικών πολιτικών.
● Για κάθε προτεινόμενο μέτρο από το Υπουργείο, η ΠΟΕ-ΟΤΑ θα πρέπει να αντιπροτείνει ένα αξιόπιστο σχέδιο. Εμείς βρισκόμαστε στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, εμείς ξέρουμε τις σωστές λύσεις.
Σε κάθε διαφορετική περίπτωση, νομίζω ότι η συμμετοχή μας (ή τουλάχιστον η συμμετοχή μου) σε αυτή τη διαδικασία είναι χωρίς ουσία.
Σαν τοπικός σύλλογος θα πρέπει να κρατήσουμε τους εργαζόμενους σε αγωνιστική επαγρύπνηση, με συνεχείς ενημερώσεις και παραστάσεις στις υπηρεσίες τους.
Να συνεχίσουμε να είμαστε κοντά σε κάθε μικρό ή μεγάλο πρόβλημά τους έχοντας ως τελικό στόχο τον απεγκλωβισμό από αυτό το φαύλο κύκλο της.
Ελπίζω στο τέλος του 2012 να έχουμε πετύχει την πολιτική ανατροπή και την αναγέννηση της ελληνικής κοινωνίας».
Αρετή Κοτσολάκου
