Η Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας καλεί τις γυναίκες από τις εργατικές, λαϊκές οικογένειες να απομονώσουν την εγκληματική, ναζιστική Χρυσή Αυγή. Μέσα από τους συλλόγους και τις ομάδες γυναικών της ΟΓΕ να αποκρούσουμε το φασιστικό δηλητήριο και την δράση της Χρυσής Αυγής.
Κάθε γυναίκα από λαϊκή οικογένεια, κάθε μάνα που νοιάζεται για το μέλλον των παιδιών της έχει χρέος να αντιπαλέψει την προσπάθεια να φιμωθεί η ανάδειξη της πολιτικής πλευράς της δίκης της Χρυσής Αυγής, όσους την προστατεύουν.
Παραμένουν άσβεστα στη μνήμη μας η οργάνωση και εκτέλεση εγκληματικών ενεργειών σε βάρος του εργατικού και λαϊκού κινήματος. Οι δεκάδες επιθέσεις κατά μεταναστών, μικροεπαγγελματιών, εργαζομένων, αντιφασιστών. Η δολοφονία του Π. Φύσσα στο Κερατσίνι, η δολοφονική επίθεση σε συνδικαλιστές του Συνδικάτου Μετάλλου. Όλα αυτά είναι τα «έργα και οι ημέρες» της Χρυσής Αυγής. Είναι εγκληματική οργάνωση γιατί είναι ναζιστική!
Είναι το δολοφονικό χέρι των εκμεταλλευτών του μόχθου μας. Είναι ακραίο αλλά όχι ασυνήθιστο καταφύγιο της σάπιας εκμεταλλευτικής κοινωνίας.
Σήμερα, που η ανεργία των γυναικών χτυπάει «κόκκινο», η ναζιστική, φασιστική Χρυσή Αυγή μας καλεί να επιστρέψουμε πάλι στο νοικοκυριό. Λένε ότι «αυτό είναι το κύριο καθήκον της γυναίκας». Επαναφέρουν αντιδραστικές απόψεις για τη θέση της γυναίκας μέσα στην κοινωνία.
Ρίχνουν το ρατσιστικό τους δηλητήριο για να βλέπουμε τη συνάδελφο, τη γειτόνισσα, τη φίλη μετανάστρια ως εχθρό και να βγαίνει «λάδι» ο πραγματικός μας αντίπαλος, το σύστημα που γεννά το φασισμό και τον πόλεμο, τη φτώχεια, την ανεργία.
Είναι πρόκληση απέναντι στους λαούς, στις χιλιάδες αγωνίστριες που πολέμησαν το φασισμό με κάθε κόστος σε όλη της Ευρώπη την περίοδο του ΄Β Παγκοσμίου Πολέμου, η επικίνδυνη προπαγάνδα της ΕΕ για «τη θεωρία των δύο άκρων». Όσο βρώμικο μελάνι και να ρίξουν, η ιστορία των αγώνων του εργατικού, λαϊκού κινήματος μας οδηγεί σήμερα στην πάλη για το μέλλον που αξίζει σε μας τις γυναίκες και τα παιδιά μας
«… Και σεις, να μάθετε να βλέπετε κι όχι να χαζεύετε. Πρέπει να ενεργείτε κι όχι να λέτε λόγια. Αυτό το τέρας μια φορά κόντεψε να κυβερνήσει τον κόσμο. Οι λαοί είχαν ναρκωθεί, αλλά τώρα ας μη βιαστούμε να τραγουδήσουμε τη νίκη. Η κοιλιά απ’ όπου γεννήθηκε είναι ακόμα γόνιμη» (Μπ. Μπρεχτ, «Η άνοδος του Αρθούρου Ούι»)
