Λίγους μήνες πριν τις δημοτικές εκλογές του 2014 και το σκηνικό ήδη στήνεται. Οι κύριοι πρωταγωνιστές, αυτοί που φιλοδοξούν να κυβερνήσουν την πόλη την επόμενη πενταετία, έχουν πάρει θέση και ανταλλάσσουν τα πυρά τους στις πίτες των Συλλόγων της πόλης.
Του Μιχάλη Γαβρά, ορθοπεδικού χειρουργού, δημοτικού συμβούλου
Η πρώτη εικόνα είναι απογοητευτική, με απόλυτη ευθύνη του σημερινού δήμαρχου, αλλά και ενδεικτική του κλίματος και του επιπέδου που θα κινηθεί, αν δεν υπάρξει ανατροπή.
Οι πρώτες αψιμαχίες αναπαράγουν τις αψιμαχίες των δημοτικών εκλογών του 2002. Δώδεκα χρόνια έχουν περάσει από τότε και αντί η πόλη να προετοιμάζεται να μπει στην εποχή του Wi-Fi και της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, γυρίζει για άλλη μια φορά στο παρελθόν και τις χαμένες ευκαιρίες, σαν να μην πέρασε μια μέρα. Χωρίς συναίσθηση των επιπτώσεων από μια τέτοια αναμόχλευση που συνιστά πισωγύρισμα, κάτω από την πίεση της προεκλογικής περιόδου, αναπαράγεται μια μιζέρια, λες και η Αγία Παρασκευή θα είχε λύσει όλα της τα προβλήματα αν είχε έρθει το ΜΕΤΡΟ στην πλατεία. Λες και όλοι οι άλλοι οι δήμοι, που δεν έχουν ΜΕΤΡΟ στην πλατεία τους, εμποδίστηκαν να αναπτυχθούν και να ομορφύνουν, όπως το Χαλάνδρι που έχει κυριαρχήσει στα βορειοανατολικά προάστια.
Θα περιμέναμε και περιμένουμε κάποιος από τους τρεις επικεφαλής να επιβάλει την ατζέντα των προβλημάτων της πόλης στο τραπέζι των προεκλογικών αντιπαραθέσεων.
Θα περιμέναμε και περιμένουμε η συζήτηση να γίνεται:
Για τους στόχους, άλλα και τα μέσα με τα οποία ο Δήμος Αγίας Παρασκευής θα μπει στη νέα εποχή.
Για την ανάπτυξη της συμμετοχής του δημότη στη διαχείριση των προβλημάτων της πόλης μέσα από την ηλεκτρονική δημοκρατία.
Για την διαμόρφωση ενός πραγματικού Δικτύου Κοινωνικής Προστασίας και Αλληλεγγύης, σε μια πόλη που η πείνα δεν είναι το κυρίαρχο σύμπτωμα της νέας φτώχειας, που έχει ενσκήψει στη χώρα μας.
Για την αναζήτηση της ταυτότητας, που θα πρέπει να ‘χει μια πόλη 80.000 κατοίκων, μια «πόλη Ξενοδοχείο» μια και μόλις 22.000 από τους 35.000 εγγεγραμμένους Δημότες συμμετέχουν στην εκλογή της Δημοτικής Αρχής και των Δημοτικών Συμβούλων.
Απέναντι σ’ αυτή την κατάσταση θεωρώ πως δεν δικαιούμαι να σιωπώ. Οι δημότες της πόλης σε δυο αλλεπάλληλες εκλογικές αναμετρήσεις με τίμησαν με την ψήφο τους, δείχνοντας την εμπιστοσύνη τους σε ένα συνδημότη τους, που τον είχαν γνωρίσει στις κοινωνικές και συλλογικές δραστηριότητες της πόλης τα προηγούμενα δεκαπέντε χρόνια.
Στην συνέντευξή μου στον Σχολιαστή τον Γενάρη του 2013, στο ερώτημα του συντάκτη «Πως εσείς θα κινηθείτε στο μέλλον πολιτικά; Θα ενταχθείτε κάπου; Θα δημιουργήσετε κάτι καινούργιο;»απάντησα:
«Υπάρχουν κάποια δεδομένα που πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν, πριν πάρω τις αποφάσεις μου. Το πρώτο είναι πως στη σημερινή εποχήδεν υπάρχουν «σωτήρες», ούτε «πατερούληδες» πλέον.
Το δεύτερο είναι πως δεν είμαι οπαδός του δημαρχοκεντρικού μοντέλου.
