Έπειτα είναι και τα χωράφια του οπωροφόρου χωρίου, απέραντος έκτασις που κατεβαίνει προς το λεκανοπέδιον ή ανεβαίνει προς την Πεντέλην. Από τας εκτάσεις αυτάς βγαίνει μεγάλη ποσότης λαχανικών, μεγίστη φρούτων, τεραστία δε πατάτας, η οποία θα ημπορούσε να απασχολήση εδώ την κουζίναν ολοκλήρου αποικίας Άγγλων (3). Οι χωρικοί μοχθούν φοβερά γι’ αυτήν, χωρίς να αποζημιώνωνται επαρκώς διά την τρομερά δουλειά που κάνουν υπό τον ήλιον. Και είνε μια πατάτα γλυκυτάτη. Τέλος το Μαρούσι με τα γαϊδουράκια του είναι το ορμητήριον προς το δάσος της Πεντέλης (4). Αλλά κι αυτό οι Αθηναίοι το ενθυμούνται μια φορά τον χρόνο!
Αδικηθέν από τον σιδηρόδρομον, ο οποίος δεν θέλει να γίνη ούτε ηλεκτρικός ούτε φθηνός αλλά χρησιμεύει όπως ημείς οι επιβάται ανθρακευώμεθα εις τους οφθαλμούς (5), αδικηθέν και από την εδώ Αθηναϊκήν παροικίαν, η οποία ομολογεί ότι αναπνέει λαμπρά, αλλά τέρπεται αφίνουσα τα πράγματα όπως έχουν, αδικηθέν και από τας ιδικάς του προλήψεις, το Μαρούσι παραμένει εν τούτοις ένα εύμορφο προάστειον, αποτελούν πειρασμόν διά μίαν εταιρίαν που θα θελήση εδώ να εργασθή διά το μέλλον. Υπάρχει λοιπόν φυσιολατρεία εις την θρησκευτικήν του πανήγυριν που γίνεται την Δευτέραν εις την οποίαν συρρέουν χιλιάδες. Θα έχη περιφοράν της αγίας εικόνος, λειτουργίαν, δύο μουσικάς, πυροτεχνήματα και νερό και πάλιν νερό. Νομίζω ότι ανέφερα όλα τα καλά της ωραίας πανηγύρεως, αλλά την τελευταίαν στιγμήν μου αναγγέλεται ότι θα χοροστατήση και αρχιεπίσκοπος (6)».
_____________
(1) Η «τρίκρουνος» είναι η κρήνη της πλατείας Κασταλίας, η οποία σώζεται και σήμερα, με ορισμένες αλλαγές στην εμφάνισή της.
(2) Ως «νέον Μαρούσι» αναφέρεται η καινούργια συνοικία
που αναπτύχθηκε από τα τέλη του 19ου αιώνα δυτικά των γραμμών του τρένου, με εξοχικά σπίτια και επαύλεις αθηναϊκών οικογενειών, τα οποία εξαπλώνονταν προς την έρημη τότε Μαγκουφάνα (σήμ. Πεύκη). Δείγματά τους διατηρούνται μέχρι σήμερα στην περιοχή του Αγίου Νικολάου και έχουν κηρυχθεί διατηρητέα. Η συνοικία αυτή είναι η πρώτη που φωτίστηκε στο Μαρούσι με ασετυλίνη το 1900.
(3) Η πατάτα υπήρξε ένα από τα πιο φημισμένα προϊόντα της περιοχής και καλλιεργήθηκε εντατικά μέχρι τη δεκαετία του 1950.
(4) Στο σταθμό του τρένου στο Μαρούσι υπήρχαν μέχρι τη δεκαετία του 1930 γαϊδουράκια, με τα οποία ανέβαιναν επισκέπτες στη μονή Πεντέλης και σε άλλες τοποθεσίες των ανοικοδομημένων ή καμμένων σήμερα δασών της Πεντέλης. Πολύ κόσμο συγκέντρωνε το πανηγύρι της Αγίας Τριάδας, στο εκκλησάκι που βρίσκεται λίγο πιο ψηλά από το μοναστήρι.
(5) Το ατμοκίνητο τρένο, που ξεκίνησε τη λειτουργία του το 1885, ήταν βραδύ, ακριβό και έκανε τους επιβάτες να δακρύζουν και να λερώνουν τα ρούχα τους από τον καπνό και τα καρβουνάκια που εκτόξευε η μηχανή. Η ηλεκτροκίνηση που προσδοκούσε ο Παπαντωνίου έγινε πραγματικότητα, μετά από πολλές περιπέτειες, μόλις το 1957.
(6) Το Μαρούσι είχε μία και μοναδική ενορία, της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, η οποία υπαγόταν εκκλησιαστικά στη μητρόπολη Αθηνών. Στο πανηγύρι χοροστατούσε ο μητροπολίτης Αθηνών ή, σε περίπτωση κωλύματος, άλλος ιεράρχης, μέλος της Ιεράς Συνόδου. Το 1911 μητροπολίτης Αθηνών ήταν ο Θεόκλητος Α’ (Μηνόπουλος).
