Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 12/09 – Αφιέρωμα στην Εκπαίδευση
Άρθρο της Αγγελικής Γκούσκου: Μέλος του τμήματος Παιδείας και Έρευνας της ΚΕ του ΚΚΕ
Αναρωτιόμαστε, εν τέλει, τι είναι πιο επικίνδυνο; η επιδημία όπως έχει εκδηλωθεί στο μέγεθος της διασποράς, το υψηλό επίπεδο θνησιμότητας, η γρήγορη μετάλλαξη του στελέχους ή η διαχείρισή της μέσα στο πλαίσιο μιας οικονομίας που βάζει στο ζύγι το κόστος με το όφελος, με τον λαό και τις ανάγκες του να είναι πάντα ριγμένες στο ταμείο;
Η αλήθεια είναι ότι οι επιστημονικοί όροι πρόληψης, ανάσχεσης της επιδημίας ορίζονται και έχουν προκύψει από την πείρα της ιατρικής κοινότητας σε παρελθούσες, ανάλογες καταστάσεις πανδημιών. Όμως, απαιτούν δαπάνη την οποία αρνείται να αναλάβει η κυβέρνηση, καθώς υπηρετεί ευλαβικά ικανοποιώντας τις απαιτήσεις των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, επιχορηγώντας τους με δισεκατομμύρια, ώστε να βγουν τα κέρδη τους αλώβητα, τόσο από τη διαχείριση της πανδημίας όσο και από την εξέλιξη της καπιταλιστικής κρίσης. Πρόσφατο αλλά όχι μοναδικό παράδειγμα, το άνοιγμα στον τουρισμό.
Αντίθετα, το άνοιγμα των σχολείων, δεν προσπορίζει κέρδη αλλά έχει κόστος που δεν είναι διατεθειμένη η κυβέρνηση να το αναλάβει. Έτσι, όσο αναγκαίο μέτρο κι αν είναι η χρήση της μάσκας, αυτή λειτουργεί θετικά μόνο ως επικουρικό και όχι ως αποκλειστικό μέσο. Απαιτείται, λοιπόν, η αποφυγή συγχρωτισμού, χωρίς μαθηματικές εξισώσεις και μέσους όρους αλλά με τη μείωση της αναλογίας ανά τάξη, γιατί σύμφωνα με τα στοιχεία το 74% των μαθητών, ειδικά στα μεγάλα αστικά κέντρα, κάνει μάθημα σε υπερπληθή τμήματα άνω των 20, τμήματα μεγαλύτερα από τον βολικό μέσο όρο των 17 μαθητών, που έδωσε το υπουργείο Παιδείας. Άρα, απαιτείται η πρόσληψη χιλιάδων μόνιμων εκπαιδευτικών, καθώς όσοι προσλήφθηκαν μέχρι στιγμής, δεν επαρκούν ούτε για το μερικό άνοιγμα των σχολείων, όχι για να καλυφτούν οι επιπλέον ανάγκες όπως αυτές προκύπτουν από την πανδημία, με τη μείωση της αναλογίας μαθητών, τη στήριξη μαθητών που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες κ.λπ.
Αν τώρα, σε αυτές τις συνθήκες συνωστισμού, προσθέσουμε την ακαταλληλότητα κτιρίων και αιθουσών, τη μαζική στέγαση νηπίων σε κοντέινερ και όχι μόνο, καταλαβαίνουμε ότι το μείγμα γίνεται εκρηκτικό για την υγεία και την ασφάλεια όλων. Οι πρόσφατες εξαγγελίες, από τον υπουργό Εσωτερικών για διάθεση 128 εκατ. ευρώ για συντήρηση και επισκευή σχολείων μόνο γέλιο μπορούν να προκαλέσουν, τη στιγμή που έχει εκτιμηθεί ότι το 50% περίπου των σχολικών μονάδων χρήζει αντικατάστασης, δηλαδή περίπου 2.250 μονάδες και όταν μια μέτρια -και όχι υπερκοστολογημένη- συντήρηση κυμαίνεται από 100.000 – 300.000 ευρώ, το πόσο αυτό, καλύπτει μόλις μερικές δεκάδες σχολεία, δηλαδή, μια σταγόνα στον ωκεανό των αναγκών.
Τώρα, για την υγιεινή και καθαριότητα στα σχολεία, αν εξαιρέσουμε την αλλαγή στο καθεστώς εργασίας των καθαριστριών, ο απόλυτος αριθμός προσλήψεων παραμένει ο ίδιος με τα περσινά δεδομένα, δηλαδή αναντίστοιχος με τις ανάγκες που υπήρχαν υπό κανονικές και όχι συνθήκες πανδημίας, μεταφέροντάς τες στην πρωινή ζώνη και μετακυλίοντας την ευθύνη για τις αναγκαίες επιπλέον προσλήψεις στους δήμους, με δική τους χρηματοδότηση και επιβάρυνση.
Σε αυτό το πλαίσιο της κυβερνητικής απροθυμίας να λύσει ουσιαστικά τα ζητήματα, με την εύλογη ανησυχία των γονιών να γιγαντώνεται, ανθίζουν οι διάφορες αντεπιστημονικές θεωρίες ή θεωρίες συνωμοσίας, που διευκολύνουν την κυβέρνηση εκτρέποντας τη συζήτηση από το κύριο θέμα, που είναι η ανάληψη της ευθύνης που της αναλογεί και η εξασφάλιση όλων των όρων και προϋποθέσεων για το ασφαλές άνοιγμα των σχολείων.
Εδώ και τώρα απαιτείται γενναία αύξηση της χρηματοδότησης για την πρόσληψη όλου του αναγκαίου μόνιμου προσωπικού, εξασφαλίζοντας στοιχειώδεις όρους ασφαλούς λειτουργίας, για τη συντήρηση και την επισκευή όλων των σχολείων αλλά και εξεύρεση κατάλληλων χώρων, αξιοποίηση σχολείων που έκλεισαν τα προηγούμενα χρόνια, περιοδικά μαζικά τεστ για μαθητές και εκπαιδευτικούς ώστε, σε περίπτωση εντοπισμού κρούσματος, να είναι άμεσα τα μέτρα προστασίας, ώστε έγκαιρα να περιορίζεται η διασπορά του, να προστατεύεται ο πληθυσμός και να μη μεταφερθεί η ευθύνη στην οικογένεια.
Αν και οι κυβερνητικές εξαγγελίες επιβεβαιώνουν ότι οι προτεραιότητες της οικονομίας κοντράρουν τις πραγματικές ανάγκες, για την υγεία, την ασφάλεια μαθητών, εργαζομένων και οικογενειών, ασυμβίβαστα, χρειάζεται οι σύλλογοι εκπαιδευτικών, σύλλογοι γονέων, σωματεία εργαζομένων να κάνουν δική τους υπόθεση τη διεκδίκηση ουσιαστικών όρων, τόσο για το ασφαλές άνοιγμα των σχολείων όσο και για το σύνολο των πραγματικών μορφωτικών αναγκών των μαθητών.
ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ και διαβάστε το αφιέρωμα της Αμαρυσίας στην Εκπαίδευση.
