Γράφει η Ελένη Κονιαρέλλη – Σιακή
Πολλές φορές διαβάζοντας ή ακούγοντας μία παράξενη είδηση ή πληροφορία για κάτι που δε γνωρίζουμε, νιώθουμε έκπληξη ή απορία, συγκίνηση ή απογοήτευση ή και θλίψη, που μένει στο μυαλό μας για αρκετό καιρό, μέχρι να συναντήσουμε κάτι άλλο εξ ίσου ή και περισσότερο ενδιαφέρον, που θα ξεθωριάσει και θα παραμερίσει το προηγούμενο και θα πάρει τη θέση του. Έτσι, «αλίευσα» κι εγώ κάποια τέτοια γεγονότα που μου έκαναν εντύπωση, όπως είναι τα παρακάτω:
Ο Δημήτριος Βερναδάκης, ήταν σπουδαίος λόγιος, θεατρικός συγγραφέας και καθηγητής Γενικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εάν η Γλώσσα που έγραφε δεν ήταν η καθαρεύουσα, θα είχε την πρώτη θέση στα Ελληνικά Γράμματα. Όμως στις 27-8-1869 αναγκάστηκε να παραιτηθεί από το Πανεπιστήμιο, λόγω των έντονων φοιτητικών αντιδράσεων -τα γνωστά «Βερναρδάκεια»- που τα υποκινούσαν κυρίως οι πανεπιστημιακοί του αντίπαλοι. Κάποια ημέρα οι φοιτητές του, έβαλαν επάνω στην έδρα του μία μικρή μπάλα σανό, και ήσυχοι περίμεναν τον Καθηγητή. Εκείνος μόλις μπήκε, απόλυτα ψύχραιμος είπε: «Κύριοι καλημέρα σας. Τις εξ υμών ελησμόνησεν την τροφήν του;».
Για τον Ιωάννη Καποδίστρια μαθαίνουμε ότι το επώνυμό του «Καποδίστριας», οφείλεται σε κάποιον πρόγονό του, ο οποίος είχε πάρει ως ανταμοιβή για ένα ανδραγάθημά του, τον τίτλο και την κομητεία της Ιουστινιουπόλεως, που τότε λεγόταν Capo d’ istria (Κάπο ντ΄ ίστρια). Έτσι προέκυψε και το επώνυμο του πρώτου Κυβερνήτη της Ελλάδος «Καποδίστριας».
Ο Ουίνστον Τσώρτσιλ, στην περίοδο που ήταν Πρωθυπουργός της Αγγλίας, έλαβε πρόσκληση από κάποιον φίλο του διάσημο σκηνοθέτη, να παρευρεθεί στην πρεμιέρα μιας θεατρικής του παράστασης, σημειώνοντας στο υστερόγραφο: «Πάρε μαζί σου και κανέναν φίλο σου, εάν βέβαια…, σου έχει μείνει κανένας!». Το βράδυ της πρεμιέρας ο σκηνοθέτης έλαβε μια επιστολή που έγραφε: «Λόγω ανειλημμένων υποχρεώσεων μου, δεν θα μπορέσω να έρθω στην πρεμιέρα του έργου σου. Θα έρθω όμως, σε μια άλλη παράσταση, εάν φυσικά… υπάρξει άλλη! Ουίνστον Τσώρτσιλ».
Ο Υμηττός, το όμορφο βουνό της Αττικής, ονομάζεται και «Τρελός». Τώρα ποιος το «τρέλανε», δεν μπορούμε να το πούμε με βεβαιότητα. Αλλού διαβάζουμε ότι ή έκφραση των Φράγκων «Tres Long» δηλαδή «πολύ μακρύς», είναι ο νονός του, και αλλού ότι οι πολύ ευμετάβλητες καιρικές συνθήκες που επικρατούν στην περιοχή τον κατάντησαν… Τρελό!
Και λίγα «Σκαρίμπικα» από τον φίλο του Νίκο Χατζηγιάννη: Ο Γιάννης Σκαρίμπας, εκτός από το μεγάλο και πολυσύνθετο ταλέντο που διατρέχει το συγγραφικό του έργο, που δεν είναι εύκολο να το συλλάβουν και να το καταγράψουν ακέραιο οι μελετητές του, μας άφησε και την «Σκαριμπική φυσιογνωμία», που μας γνωρίζει και την ιδιαιτερότητα της προσωπικότητάς του το ύφος της γραφής του Γ. Σκαρίμπα, ήταν μοναδικό και ανεπανάληπτο. Καυστικός στη σκιαγράφηση χαρακτήρων, ανελέητος στα στραβά και τα ανάποδα, έντιμος και αληθινός. Σε δημοσιογράφο που τον ρώτησε: «Ποιος ήταν κατά τη γνώμη του ο μεγαλύτερος συγγραφέας της εποχής του;». Απάντησε: Θα σας απαντήσω, όπως απάντησε ο Γκαίτε, όταν τον ρώτησαν για το ίδιο πράγμα: ΕΓΩ!
Καλά και οι υπόλοιποι δεν σαν λένε τίποτα; Ο Παλαμάς λ.χ.;
– Ποιος Παλαμάς; Αυτός καβαλίκεψε τον δεκαπεντασύλλαβο και χοπ – χοπ – χοπ – πάει. Που πας ρε κύριε;
– Και ο Σικελιανός;
Δεν λέω, βουερός, ημιθεϊκός, τρελάρας. Μα τραγούδια σαν τα δικά μου, δεν έγραψε!
Επίσης, μία από τις πολλές παράξενες αφιερώσεις του που έγραψε σε ένα βιβλίο του, ήταν: «Του φίλου μου Κύπριου ποιητή Τεύκρου Ανθία, με τον απεριόριστο θαυμασμό μου για την πανέμορφη συμβία του…». Σίγουρα ο Γ. Σκαρίμπας, ήταν ένας δημιουργός ελκυστικά παράξενος!
Γυρίζοντας το χρόνο πίσω, θα δούμε κάποιες λεπτομέρειες από τη ζωή, τον γάμο, και την οικογένεια των αρχαίων προγόνων μας, όπως μας τις γνωρίζει ο σοφός Πλάτων. Έτσι:
Όριο ηλικίας γάμου, όριζε τα κορίτσια τα 16-20 χρόνια και για τ΄ αγόρια τα 30-35 χρόνια.Τη συνουσία τη θεωρεί ανάγκη φυσική και θεϊκή. Η τεκνοποιία για τις γυναίκες μέχρι τα 40 χρόνια τους, και για τους άνδρες μέχρι τα 55 χρόνια τους. Η αποφυγή της τεκνοποιίας ήταν αμάρτημα. Ο άγαμος, (αν ήταν πλούσιος) άνω των 35 χρόνων, τιμωρείτο με ετήσιο πρόστιμο. Αν ήταν φτωχός η τιμωρία του ήταν μικρότερη. Επίσης ο άγαμος εστερείτο κάθε τιμής και υπακοής από τους νεωτέρους. Στη Σπάρτη τους ανύπαντρους του περιφρονούσαν.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Δερκυλίδα, σπουδαίου στρατηγού από τη Σπάρτη, που ήταν άγαμος. Όταν δεν βρήκε κάποια ημέρα θέση να καθίσει, παρατήρησε άσχημα έναν νεαρό που δεν σηκώθηκε να του προσφέρει τη θέση του. τότε ο νεαρός του απάντησε εκνευρισμένος: «Γιατί να σηκωθώ, όταν εσύ δεν απόκτησες στη ζωή του αυτόν που θα παραχωρήσει θέση σε μένα…»
Συνέβη και αυτό το ατυχές γεγονός: Η Μαρία Κάλλας, είχε εκφράσει την επιθυμία, όταν πεθάνει να μην ταφεί, αλλά να αποτεφρωθεί και η τέφρα της σκορπιστεί στο Αιγαίο. Η επιθυμία της έγινε σεβαστή. Πέθανε σε ηλικία 53 ετών, και αποτεφρώθηκε. Η τέφρα της, μεταφέρθηκε με μεγάλη επισημότητα με πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού στο Αιγαίο. Όταν όμως σκορπίστηκε από την τεφροδόχο, στο Αιγαίο φυσούσε πολύ δυνατός αέρας που έφερε την τέφρα της Μαρίας Κάλλας στο…, στόμα και στο πρόσωπο των επισήμων, που ταραγμένοι προσπαθούσαν να τη διώξουν από πάνω τους…
Είναι πολλά τα περίεργα και τα παράξενα που βλέπουμε, ακούμε και διαβάζουμε κάθε μέρα. Άλλα γεννούν προβληματισμούς κι άλλα χαμόγελα. Σημαντικό είναι, όποια και αν η ερμηνεία και παραδοχή του καθενός, να διέπεται από σεβασμό προς τον συνάνθρωπο, από βαθύ στοχασμό και αλήθεια.
