Γράφει η Ξένια Γιαννάκου – Από την έντυπη έκδοση της καθημερινής ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ Κηφισιά – Νέα Ερυθραία – Εκάλη, Διόνυσος 22/10/21
Μπορεί για έναν ενήλικα ο εμβολιασμός να αποτελεί σπάνια διαδικασία (εμβόλια γρίπης ή έρπητα ζωστήρα) αλλά για ένα παιδί, αποτελεί ρουτίνα.
Μόλις κλείσει τους δύο μήνες ζωής αρχίζουν τα αμέτρητα (τουλάχιστον έτσι μοιάζουν) πήγαινε – έλα στον ή την παιδίατρο και τα μικρά τσιμπηματάκια που σώζουν ζωές.
Μέχρι την ηλικία των 12 ετών, το παιδί έχει ολοκληρώσει το βασικό μέρος του εμβολιασμού του και είναι πλέον καλυμμένο για ασθένειες, που κάποτε ήταν θανατηφόρες αλλά πλέον έχουν έως και εξαφανιστεί.
Όλα αυτά μέχρι τον Ιούλιο του 2021, που μπήκε στη ζωή των εφήβων και των γονιών τους το εμβόλιο κατά του Covid-19. Και κάπου εκεί, μπλόκαραν οι γονείς, οι οποίοι μέχρι τότε πιθανότατα δεν είχαν σκεφτεί δεύτερη φορά, το αν θα εμβολιάσουν τα παιδιά τους (το γενικότερο θέμα του αντιεμβολιαστικού κινήματος είναι άλλο και όχι της παρούσης). Μεταξύ αυτών κι εγώ. Γιατί ναι μεν δεν δίστασα να κάνω η ίδια το εμβόλιο (με τις όποιες ανησυχίες μπορεί να είχα για αυτό) αλλά όσο πλησιάζει η ώρα να εμβολιαστεί κατά του κορωνοϊού το παιδί μου, οι ανησυχίες αυτές «φουντώνουν».
Το μόνο παρήγορο; Δεν είμαι η εξαίρεση. Βασικό θέμα συζήτησης μεταξύ των γονέων που τα παιδιά τους είτε έχουν ήδη κλείσει είτε κοντεύουν να κλείσουν τα 12, είναι αυτό. Και μάλιστα το συζητούν γονείς οι οποίοι είναι οι ίδιοι εμβολιασμένοι. «Εσείς το κάνατε;» ή «Θα κάνετε το εμβόλιο;» είναι οι πιο συχνές ερωτήσεις, όταν συναντιούνται και μιλούν για τα παιδιά τους.
Όπως και να το κάνουμε, είναι κάτι καινούργιο και ως μη ειδική η βασική μου ανησυχία είναι ότι τα εμβόλια παρασκευάστηκαν σε σύντομο χρονικό διάστημα και δεν έχουν δοκιμαστεί επαρκώς. Επιμένω στο «μη ειδική» γιατί αυτοί που γνωρίζουν, όπως τα μέλη της Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμών, επιμένουν: «Τα εμβόλια παρήχθησαν με ταχείς ρυθμούς χάρη στην πρόοδο της τεχνολογίας, στην παγκόσμια συνεργασία των επιστημόνων, στην ισχυρή χρηματοδότηση, στον μεγάλο αριθμό των εθελοντών και στη μείωση των σταδίων της γραφειοκρατίας. Ο έλεγχος της αποτελεσματικότητας και της ασφάλειας τηρήθηκε αυστηρά, χωρίς παρεκκλίσεις από τους ελεγκτικούς μηχανισμούς». Ξεκαθαρίζουν δε ότι οι παρενέργειές τους δεν παρεκκλίνουν από αυτές των υπολοίπων εμβολίων που κάνουν τα παιδιά.
Αυτοί οι ίδιοι, δεν είναι οι επιστήμονες στους οποίους βασιζόμαστε για να εμβολιαζόμαστε εμείς και τα παιδιά μας μέχρι σήμερα, σωστά; Και οι παιδίατροι, οι οποίοι επίσης αποτελούν το επιστημονικό στήριγμα των γονιών σε κάθε τι που έχει να κάνει με την υγεία των παιδιών τους, δεν προτείνουν -τουλάχιστον από όσα μαθαίνω- τον εμβολιασμό;
Μήπως τελικά πρέπει να αφήσουμε τις ανησυχίες και να προστατέψουμε -και- τα παιδιά μας; Μήπως τελικά να κάνουμε όλοι αυτό το… άλμα πίστης και να εμπιστευτούμε τους ειδικούς;