Γράφει η Ελένη Κονιαρέλλη-Σιακή
Ξημέρωσε άλλη μία παράξενη μέρα του Μαΐου. Ψηλά στον ουρανό, πολύ ψηλά, ώστε να μην τους βλέπει ανθρώπινο μάτι, κάθονται παρεούλα ο βασιλιάς ήλιος, τα σύννεφα, ο αέρας, οι αστραπές, οι κεραυνοί, η βροχή, το χαλάζι και το χιόνι. Μόλις έχουν ξυπνήσει. Ακόμα δεν έχουν πιει καφέ και γι’ αυτό ατενίζουν το κενό με ανέκφραστο πρόσωπο σα να σου λένε: «Μπορεί να έχω ανοιχτά τα μάτια μου, αλλά ακόμα κοιμάμαι…»
Ο ήλιος αναδιπλώθηκε στη μέση του ουρανού, τέντωσε τα χέρια του δεξιά και αριστερά, και πλούσιες χρυσαφιές ακτίνες κύλησαν από πάνω του και έλουσαν τη γη.
Χασμουρήθηκε με χάρη και είπε με ευγένεια: «Τώρα θα ήθελα έναν καφέ!»
Ο αέρας είχε ήδη πάρει την παραγγελία και φύσηξε διακριτικά. Σε ένα λεπτό είχε φτάσει στη γη. Χώθηκε στο πρώτο καφενείο που βρήκε μπροστά του, γέμισε ένα ποτήρι με ζεστό ελληνικό καφέ, και με το ίδιο απαλό φύσημα -προσέχοντας τον καφέ που κρατούσε- επέστρεψε ψηλά, πολύ ψηλά, και το έδωσε στον ήλιο. Εκείνος τον κράτησε στις ακτινωτές του παλάμες που έκαιγαν και ο καφές άρχισε να αχνίζει.
Ο ήλιος θύμωσε: «Καίγομαι… φώναξε. Φέρτε μου τώρα – τώρα λέω πολλά παγάκια…»
Τα σύννεφα φοβήθηκαν το ξέσπασμα της οργής του. Μαζεύτηκαν όλα μαζί, χέρι – χέρι για να συνεδριάσουν γιατί έπρεπε να πάρουν αποφάσεις γρήγορα. Ο ουρανός σκοτείνιασε από τα γκρίζα τους χρώματα. Το ένα έσπρωχνε απρόσεκτα το άλλο, και κάθε φορά που συγκρούονταν, ασημένιες αστραπές χρωμάτιζαν τον ουρανό και από πίσω τους έτρεχαν δυνατοί κεραυνοί, για να επιβάλουν την τάξη, και να τους πουν ότι πρέπει επιτέλους να αποφασίσουν τι θα κάνουν γιατί ο βασιλιάς ήλιος οργισμένος καίει τόση ώρα τα δάχτυλά του, αν και οι πρωινές ολόζεστες ακτίνες του φορτωμένες διάφανο φως λούζουν ευεργετικά τη γη.
Τώρα οι άνθρωποι χαμογελούν: «Επιτέλους… μουρμουρίζουν μεταξύ τους. Είδαμε λίγο ήλιο. Λίγη λάμψη! Άνοιξη, Μάιος μήνας, και αυτός ο άστατος καιρός κοντεύει να μας τρελάνει…»
Τα σύννεφα, με μεγάλη δυσκολία, πήραν την απόφασή τους. Αμέσως, την ανακοίνωσαν στη βροχή, κι αυτή βιαστική, απότομη και κυρίως φοβισμένη, άρχισε να πετά με δύναμη στη γη χοντρές δροσερές σταγόνες νερού που χτυπούσαν επάνω στο ποτήρι με τον καφτερό καφέ του ήλιου.
Το χαλάζι συνήλθε κι αυτό απότομα από την πρωινή τεμπελιά και με πηδηχτά βήματα έφτασε γρήγορα επάνω από το ποτήρι. Έβγαλε από τις τσέπες του μεγάλα μπαλάκια χαλάζι και -μπλουμ- τα έριξε στο ποτήρι του ήλιου. Εκείνος απόλαυσε μια γερή ρουφηξιά και χαμογέλασε ικανοποιημένος. Ανάσανε βαθιά και είπε: «Τώρα
δροσίστηκα λίγο. Όμως, τι κάνατε τόση ώρα εκεί μαζεμένοι όλοι; Πρέπει να πάρω για σας σοβαρές και ανατρεπτικές αποφάσεις… Ίσως είναι πιο σωστό να ξεχωρίσω τις αρμοδιότητές σας και να τις μοιράσω σε διαφορετικούς τόπους, δηλαδή, μπορεί – ας πούμε – να κάνει πλημμύρες στη Λέσβο και η Χίος να είναι ηλιόλουστη ή να φυσά δυνατός αέρας στην Αθήνα και στο Φάληρο να μην κουνιέται φύλλο ή να ρίχνει χαλάζι στην Πάτρα και στο Αίγιο η σιγανή βροχούλα να μουρμουρίζει ιστορίες ή στα ορεινά της Θεσσαλονίκης να χιονίζει και στην παραλία της πόλης, εγώ ο ήλιος, να χαϊδεύω τους πρώτους κολυμβητές… Θα δω πώς θα σας αντιμετωπίσω. Σκέπτομαι την περίπτωσή σας σοβαρά! Μη με κοιτάζετε παραξενεμένοι…»
Ο ήλιος το είπε και το έκανε! Ο Μάιος, ο δεύτερος μήνας της Άνοιξης, βρίσκεται ήδη στο τέλος και ο καιρός αλλάζει παράξενα από ημέρα σε ημέρα, από ώρα σε ώρα, και από περιοχή σε περιοχή του ίδιου Δήμου. Τώρα το έχουμε σχεδόν συνηθίσει. Όταν η εργασία μας διαρκεί όλη την ημέρα, ξεκινούμε το πρωί φορώντας μια χοντρή ζακέτα. Όμως, το μεσημέρι και το απόγευμα ξαφνικά συννεφιάζει. Τα σύννεφα πάλι κουβεντιάζουν δυνατά τρέχοντας και γκρινιάζοντας. Και αρχίζει η βροχή, μετά η δυνατή βροχή, μετά οι καταιγίδες, οι αστραπές, οι βροντές. Αργά το βράδυ, συνήθως, σταματά η κακοκαιρία και η ατμόσφαιρα υγρή, σκονισμένη και κρύα, αναζητά πάλι την πρωινή ζακέτα.
Την άλλη μέρα εφοδιασμένος με τα απαραίτητα για τις «τέσσερις εποχές του χρόνου» ξεκινάς για τη δουλειά σου ήσυχος γιατί έχεις προβλέψει τα πάντα.
Τώρα, αν σε συναντήσει στο δρόμο καμιά ξαφνική πλημμύρα, πιο φρόνιμο είναι αντί να βάλεις σε κίνδυνο τη ζωή σου, να γυρίσεις πίσω στο σπίτι σου και με ηρεμία να απολαύσεις το υπέροχο μουσικό έργο «Οι τέσσερις εποχές» του Βιβάλντι!