Γράφει ο Γιάννης Ζήβας, μέλος Συντονιστικού του Σώματος Εθελοντών Χαλανδρίου
Σαν μονάκριβη κόρη μιας οικογένειας φαντάζει η περιλάλητη για τις ομορφιές της Ρεματιάς μας. Κάθε φορά που την επισκεπτόμαστε μάς δείχνει τα όμορφα προικιά της: το γάργαρο νερό, τις ιτιές, τα πλατάνια, τα σκλήθρα, τους ευκαλύπτους, τις δάφνες, τα πεύκα και τόσα άλλα. Τα ζωάκια της: τα αηδόνια, τους παπαγάλους, τα καναρίνια, τους ασβούς, τις χελωνίτσες, τα βατράχια και πολλά άλλα.
Αυτή η κόρη είναι και ο πνεύμονάς μας, ο πνεύμονας της πόλης και των παρακειμένων περιοχών, που μας χαρίζει απλόχερα το οξυγόνο για να αντέξουμε στην επίθεση των καυσαερίων, της ασφάλτου και του τσιμέντου.Αυτόν τον αγαπημένο χώρο εδώ και χρόνια τον υπηρετούν άνθρωποι της πόλης μας, που με την περιποίησή του, τις περιπολίες φύλαξης και τον καθαρισμό του, τον προστατεύουν ως μονάκριβη κόρη οφθαλμού.
Υπάρχουν όμως και εκείνοι που δεν τον σεβάστηκαν μέχρι τώρα, ρυπαίνοντάς τον, ή ακόμη και καίγοντάς τον, όπως συνέβη πρίν λίγα χρόνια με την καταστροφή από πυρκαγιά του αγαπημένου μας Θεάτρου. Οι συντονισμένες προσπάθειες του Δήμου και των εθελοντών αποκατέστησε το λιλιπούτειο θεατράκι μας κι έτσι κάθε καλοκαίρι, σαν κυψέλη πολιτισμού, συγκεντρώνει κόσμο που απολαμβάνει θεατρικές παραστάσεις, χορούς και συναυλίες.
Επίσης, η ετησίως διεξαγόμενη διέλευση της κοίτης από δημότες της πόλης μας αποτελεί την αφορμή καλύτερης γνωριμίας με την χλωρίδα και την πανίδα της Ρεματιάς, που συνοδεύεται και από τον καθαρισμό των απορριμάτων που απαντώνται στο διάβα της. Σήμερα, λοιπόν, επιβάλλεται να τονιστεί η περαιτέρω ενίσχυση των προσπαθειών προστασίας αυτής της μονάκριβης κόρης μας, μέσα από την ευαισθητοποίηση και άλλων πολιτών του Χαλανδρίου, ώστε ο χώρος αυτός να σημάνει για τον καθένα ένα σημείο αναφοράς αλλά και συνεχούς και αδιαλείπτου ενδιαφέροντος.
Διαβάστε επίσης: Οι «αθέατοι» προστάτες της Ρεματιάς