Γράφει ο Χρήστος Φωτιάδης: Ειδικός Σύμβουλος
Τελικά οι εκλογείς δημιούργησαν με την ψήφο τους στις 7 Ιουλίου ένα πολύ ενδιαφέρον νέο πολιτικό σκηνικό. Έδωσαν στον Κυριάκο Μητσοτάκη την ευκαιρία να κυβερνήσει με αυτοδυναμία, όμως με ποσοστό οριακά κάτω του 40%. Παράλληλα, κατέρρευσε το σχέδιο «εξαφάνισης» του ΣΥΡΙΖΑ και διαψεύστηκε η απομόνωσή του από τους ψηφοφόρους. Ο Τσίπρας άντεξε, βάζοντας πολύ ισχυρή υποθήκη για την επόμενη μέρα, όποτε κι αν έρθει αυτή. Η διαφορά των 8 μονάδων ήταν πολύ μικρότερη από ό,τι υπολόγιζαν οι αντίπαλοί του, που πλέον οφείλουν να αποδείξουν «πόσα απίδια πιάνει ο σάκος», ενώπιον μιας συμπαγούς κοινοβουλευτικής ομάδας της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Η «οικογένεια»…
Μετά από δύο πρωθυπουργούς με το επώνυμο «Καραμανλής» και τρεις με το επώνυμο «Παπανδρέου», ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για τον «Μητσοτάκη τον Β’». Η αδελφή του είχε αποτύχει να κερδίσει την ηγεσία του κόμματος στο παρά πέντε, ενώ ο ανεψιός του νέου πρωθυπουργού θα είναι ο νέος δήμαρχος της Αθήνας! Στη νέα κυβέρνηση συμμετέχει ως υπουργός ένας ακόμη Κ. Καραμανλής! Φυσικά το όνομα δεν αρκεί, ενώ η σύνθεση της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΝΔ κρύβει σοβαρούς κινδύνους. Οι ευδιάκριτες τάσεις, αλλά και το επίπεδο αρκετών βουλευτών (ας μην πούμε ονόματα!), όπως και οι φιλοδοξίες κάποιων άλλων, αποτελούν μικρές ή μεγαλύτερες ωρολογιακές βόμβες για την κυβέρνηση και το κόμμα. Από τις ικανότητες του νέου πρωθυπουργού εξαρτάται το μέλλον του. Η ώρα της αλήθειας ξεκίνησε ήδη με την ορκωμοσία.
«Survivor»
Αν κάποιος ουδέτερος κριτής αναλογιστεί τις συμπληγάδες που ξεπέρασε ο Αλέξης Τσίπρας, θα αισθανθεί την υποχρέωση να αναγνωρίσει τις ηγετικές του ικανότητες και κυρίως την αντοχή του στα δύσκολα. Το καλοκαίρι του 2015 και το σχέδιο δραχμής Βαρουφάκη/λαφαζάνη, η βόμβα του μεταναστευτικού, η Μάνδρα, το Μάτι, οι Πρέσπες και τελικά η αποχώρηση Καμμένου, θα μπορούσαν να είχαν διαλύσει την κυβέρνηση πολύ καιρό πριν. Μετά την εμφανή αποδοκιμασία στις ευρωεκλογές, όλοι ανέμεναν νέα συντριβή στις βουλευτικές, η οποία όμως ποτέ δεν ήρθε. Αντίθετα, η ελεγχόμενη διαφορά επέτρεψε στον Τσίπρα να ξεκινήσει τη ριζική μεταμόρφωση του κόμματός του, σε καθαρά αρχηγικό, με πιο ρεαλιστική ιδεολογική κατεύθυνση. Πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού και ο ηγέτης της αντιπολίτευσης πλέον το γνωρίζει πολύ καλά, αλλιώς δεν θα ξεπερνούσε τα 4 χρόνια στην πρωθυπουργία, ενώ κανείς ποτέ δεν στοιχημάτισε ότι θα το κατάφερνε! Το διεθνές κύρος που απέκτησε και τα εγκωμιαστικά σχόλια ακόμη και σε γερμανικές συντηρητικές εφημερίδες, αλλά και από τον ίδιο τον μισητό Σόιμπλε, αποτελούν άλλη μια υποθήκη για την ένταξή του στους ευρωπαϊκούς σχεδιασμούς του μέλλοντος.
Εξακομματική και άκρως ενδιαφέρουσα Βουλή
Δύσκολο έργο θα έχει το ΚΙΝΑΛ, που οφείλει να προσαρμόσει τις επιθέσεις του εναντίον του κόμματος της ΝΔ, με την οποία συνυπήρχε στη συγκυβέρνηση! Και αυτή η παράταξη απογοητεύτηκε σφόδρα από την αντοχή του Τσίπρα, με το κόμμα του οποίου αποτελεί συγκοινωνούν δοχείο, ο δε κίνδυνος νέων διαρροών προς τα κόμματα του δικομματισμού θα είναι καθημερινός. Η αρχή έγινε ήδη με την υπουργοποίηση του Μ. Χρυσοχοΐδη και της λ. Μενδώνη, που διαγράφηκαν αστραπιαία απ’ το κόμμα τους μετά πολλών παραπόνων, ότι «ο Μητσοτάκης μιμείται τις πρακτικές του Τσίπρα»! Αντίθετα, το ΚΚΕ διατηρεί υπερηφάνως το «τίμιο» ποσοστό του, συνεχίζοντας τη μοναχική πορεία προς ένα νέο μελλοντικό σοσιαλισμό, με άγνωστα τα λοιπά του χαρακτηριστικά…
Βαρουφάκης και Βελλόπουλος (εδώ τα «όργανα» άρχισαν με το «καλημέρα»!), ο καθένας από διαφορετικό ιδεολογικό καταφύγιο, θα προσδώσουν νέο χρώμα στη Βουλή, που έγινε αυτομάτως φτωχότερη με την αποχώρηση του Καμμένου, του λεβέντη και των «συμπαθών» παιδιών του ναζιστικού μορφώματος, τα οποία κόσμησαν επί πολλά χρόνια τα έδρανα με το ήθος και την ποιότητά τους… Ναι, η νέα Βουλή έχει μεγάλο ενδιαφέρον και θα είναι για πρώτη φορά απαλλαγμένη από την ασφυκτική θηλιά των μνημονίων, όπως τα γνωρίσαμε από το 2010. Ο Τσίπρας άφησε πίσω του μια Ελλάδα με «μαξιλαράκι ασφαλείας» και πολύ καλό όνομα στο εξωτερικό. Στη δε δημόσια διοίκηση εξέλιπαν τα γνωστά μεγάλα σκάνδαλα του παρελθόντος. Επομένως, αφού ευχηθούμε αυτονόητα καλή επιτυχία στη νέα κυβέρνηση για το καλό της χώρας, αναμένουμε τα πρώτα δείγματα γραφής της και την υπεσχημένη αισθητή βελτίωση της ζωής όλων μας..