Γράφει ο Χρίστος Αλεξόπουλος: Οικονομολόγος Harvard – Συγγραφέας μεταξύ άλλων του βιβλίου GOOD BY GREECE – HELLO HELLAS: Παρακμή και Αναγέννηση του Ελληνισμού (1821-2021) – Εκδόσεις Παπαζήση
Οποτε ταξιδεύω στην επαρχία με το αυτοκίνητό μου, χάνω συνήθως τον προσανατολισμό και εκνευρίζομαι, απογοητεύοντας την συνοδηγό γυναίκα μου. Η αντιπαράθεση συχνά συνεχίζεται το βράδυ στις ειδήσεις των ΜΜΕ και κορυφώνεται τα μεσάνυκτα, όταν αγωνίζεται η Εθνική Ελλάδος ποδοσφαίρου. Θα διερωτηθείτε φυσικά για τον κοινό παρονομαστή αυτών των τριών αιτιών προβληματισμού και στεναχώριας μου, εν μέσω της σοβαρής ελληνοτουρκικής κρίσης. Η απάντηση είναι «αόριστη εσωστρεφής άμυνα»!
Όποτε ταξιδεύω στην επαρχία με το αυτοκίνητό μου, χάνω συνήθως τον προσανατολισμό και εκνευρίζομαι, απογοητεύοντας την συνοδηγό γυναίκα μου. Η αντιπαράθεση συχνά συνεχίζεται το βράδυ στις ειδήσεις των ΜΜΕ και κορυφώνεται τα μεσάνυκτα, όταν αγωνίζεται η Εθνική Ελλάδος ποδοσφαίρου. Θα διερωτηθείτε φυσικά για τον κοινό παρονομαστή αυτών των τριών αιτιών προβληματισμού και στεναχώριας μου, εν μέσω της σοβαρής ελληνοτουρκικής κρίσης. Η απάντηση είναι «αόριστη εσωστρεφής άμυνα»!
Όπως η Τροχαία τοποθετεί τις πινακίδες λαμβάνοντας υπόψιν τις τοπικές γνώσεις των κατοίκων, έτσι και η κυβέρνηση εξαντλεί την σημαντική δημόσια διπλωματική ενημέρωση, γενικά και αόριστα, προς τους Έλληνες του εσωτερικού, αντί ν’ απαντά στις τουρκικές αιτιάσεις με συγκεκριμένα επιχειρήματα και γεγονότα, και να πληροφορεί ουσιαστικά την διεθνή κοινή γνώμη, η οποία επηρεάζει τα συμμαχικά και εταιρικά κράτη, για τα εθνικά δίκαια και συμφέροντα της χώρας. Το ΣΚΑΙ, επιπρόσθετα, αποκοιμίζει τους τηλεθεατές με διάφορα ύποπτα τουρκικά σήριαλ, δίχως την ενόχληση των δημοσιογράφων και συνεργατών καθηγητών της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, οι οποίοι ζητούν υποκριτικά τιμωρητικές κυρώσεις από τους ξένους.
Αποτέλεσμα αυτής της λανθασμένης και ανεπαρκούς εξωστρεφούς επικοινωνιακής πολιτικής είναι να υπερισχύει η παράνομη επιθετική προπαγάνδα της Τουρκίας έναντι της ελληνικής νομικής αλήθειας, όχι μόνον στο εξωτερικό, αλλά τελευταία ακόμη και μεταξύ μας. Έτσι, ακούμε μερικούς συμβούλους και αναλυτές να ψελλίζουν ότι ίσως να έχουν κάποιο δίκιο οι Τούρκοι λόγω γεωγραφίας. Πιστεύουν αφελώς ότι είναι προτιμότερο να τους δώσουμε κάτι για να εξασφαλίσουμε την ειρήνη. Δεν έχουν συνειδητοποιήσει τα νέο-οθωμανικά οράματα του σουλτάνου Ερντογάν εν όψει του 2023. Την ίδια ηττοπαθή εντύπωση αποκομίζω κατά την παρακολούθηση των διεθνών ποδοσφαιρικών αγώνων της Εθνικής Ελλάδος. Καθώς διαπιστώνω ότι παίκτες μας δεν παίζουν έξυπνα, γρήγορα και επιθετικά για να νικήσουν, αλλά αργά, ανίερα και αμυντικά για να μην χάσουν. Δεν είναι τυχαίο ότι εισπράττουμε ήττες από κατώτερους αντιπάλους.
Ότι παθαίνουμε στο γήπεδο, το επαναλαμβάνουμε στην διπλωματία, παρά τις δυνατότητές μας. Αν και διαθέτουμε το δίκαιο με το μέρος μας, αδυνατούμε να πείσουμε γείτονες, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Γερμανία και ΕΕ. Τούτο δε δεν οφείλεται αποκλειστικά στα αυτονόητα συμφέροντά τους, αλλά και στην δική μας ελλιπή στρατηγική και τακτική. Κατ’ αρχήν, δεν γνωρίζουμε καλά τον αντίπαλο. Επιπλέον, όταν ο εχθρός διεκδικεί παρανόμως δέκα πράγματα και εμείς κανένα από τα τόσα δυνητικά νόμιμα, είναι αναμενόμενο ψυχολογικά για έναν τρίτο ουδέτερο παρατηρητή να κρίνει ότι κάποια απ’ αυτά είναι μάλλον σωστά. Το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, στο οποίο εναποθέτουμε τις ελπίδες μας για την αναχαίτιση των τουρκικών απαιτήσεων, αποτελείται από ανθρώπους, που στην καλύτερη περίπτωση, θα δικάσουν σολομώντεια, επιλέγοντας την αριστοτελική μέση οδό. Θα δικαιώσουν δηλαδή εν μέρει την Τουρκία και θα αδικήσουν αναπόφευκτα εμάς.
Εύλογα εγείρεται το ερώτημα: γιατί δεν διεκδικούμε τίποτα, έστω για διαπραγματευτικούς λόγους; Νομίζω ότι η εξήγηση βρίσκεται στο ψυχολογικό τραύμα της Γενοκτονίας και Μικρασιατικής Καταστροφής του 1922. Μας διακατέχει ακόμη ένα φοβικό σύνδρομο ότι είμαστε λίγοι, ειρηνικοί, φιλικοί, δημοκρατικοί και πολιτισμένοι, ένεκα θρησκείας και κουλτούρας, για να αντιμετωπίσουμε επιτυχώς μόνοι μας τον πολεμοχαρή, επιθετικό, επεκτατικό, βάρβαρο, μεγάλο μουσουλμάνο γείτονα. Χρειαζόμαστε, οπωσδήποτε, μια νίκη για να το ξεπεράσουμε. Δυστυχώς, δεν έχουμε την υποστήριξη της Δύσης. Τουλάχιστον, ας διεκδικούμε τα δικαιώματά μας επιθετικά και όχι αμυντικά. Γιατί η καλύτερη άμυνα επιτυγχάνεται δια της επιθέσεως. Ενώ όποιος δεν διεκδικεί, στο τέλος διεκδικείται ο ίδιος.
Πώς συμβαίνει από θύματα να κατηγορούμαστε ως θύτες; Οι ηττημένοι συνήθως αναθεωρούν τις Συνθήκες για να επανακτήσουν μέρος των χαμένων. Αδικημένοι από την Συνθήκη της Λοζάνης, που καθόρισε τα ελληνοτουρκικά σύνορα, είμαστε εμείς, και όχι οι Tούρκοι οι οποίοι ανέτρεψαν την Συνθήκη των Σερβών. Επείγει η σύσταση μιας συμβουλευτικής επιστημονικής επιτροπής νομικών, διεθνολόγων, οικονομολόγων, ιστορικών, οθωμανολόγων και τουρκολόγων, για να διαφωτίσει την ανιστόρητη διεθνή κοινή γνώμη, επηρεάζοντας έτσι ευνοϊκά τα γειτονικά, συμμαχικά και εταιρικά κράτη στο υπαρξιακό μας πρόβλημα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι χάριν της φιλελληνικής διεθνούς γνώμης, άλλαξαν την εχθρική στάση τους οι Μεγάλες Δυνάμεις κατά την Επανάσταση του 1821 και αναγνώρισαν την ανεξαρτησία της Ελλάδας το 1830.
Διότι, όπως μου είπε κάποτε ο πολύς αλλά αντιπαθής καθηγητής μου στο Χάρβαρντ, Χάντινκτον, τα δυτικά κρατικά συμφέροντα θα είναι πάντα υπέρ της Τουρκίας λόγω γεωπολιτικής, ενώ οι καρδιές των πολιτών υπέρ της Ελλάδας, ένεκα του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού των κοινών προγόνων μας». Δυστυχώς, επειδή οι Δυτικοί είναι ορθολογιστές, είμαστε σε μειονεκτική θέση.
Είναι ανάγκη να ανατραπούν οι γεωγραφικές αιτιάσεις της Τουρκίας για το απομακρυσμένο Καστελλόριζο, μέσω της ΑΟΖ του οποίου θα ενωθεί θαλασσίως η Ελλάδα με την Κύπρο. Με νομικά, πολιτισμικά και ιστορικά επιχειρήματα για την ελληνικότητα της απέναντι πλευράς του Αιγαίου, της Μικράς Ασίας. Η Ιωνία, η οποία από αρχαιοτάτων χρόνων αποτελούσε ενιαίο και κεντρικό χώρο του αιγιακού ελληνισμού, για να γίνει μουσουλμανική τουρκική μόλις τον 20ο αιώνα μετά από γενοκτονία και ξεριζωμό των Ελλήνων από τις αιώνιες εστίες τους. Οι ίδιοι άλλωστε μας αποκαλούν ΓΙΟΥΝΑΝ.
Φοβάμαι ότι, για άλλη μια φορά , θα πέσουμε στην παγίδα της φιλοτουρκικής Γερμανίας, η οποία ,προκειμένου να μην επιβάλει κυρώσεις στην Τουρκία,θα μας αναγκάσει να ξεκινήσουμε τον διάλογο μαζί της, μόνον με την προσωρινή απομάκρυνση του σχετικού ερευνητικού σκάφους από την ελληνική υφαλοκρηπίδα «όχι και από την Κυπριακή ΑΟΖ» .Δίχως, επίσης, τις απαραίτητες και ουσιαστικές προϋποθέσεις για σταθερότητα και ειρήνη, όπως είναι η κατάργηση της πολεμικής απειλής για το κατοχυρωμένο από το Διεθνές Δίκαιο δικαίωμα επέκτασης της θαλάσσιας κυριαρχίας μας στα 12 ν.μ., την κατάργηση της Γαλάζιας Πατρίδας, του παράνομου τουρκο-λυβικού συμφώνου, την αναγνώριση της Κύπρου, την απομάκρυνση των κατοχικών στρατευμάτων, τον σεβασμό των συνόρων και της Συνθήκης της Λοζάνης. Για ν’ αναφέρω τα λίγα κύρια και βασικά.
Εύχομαι να μην επαληθευθεί η δυσάρεστη ιστορία του Χότζα με το σπίτι και τα ζώα. Έπονται πολλά επεισόδια, πάντως, μέχρι το 2023. Γι’ αυτό, προσοχή και επαγρύπνηση. Διπλωματική και στρατιωτική.