Γράφει η Βασιλική Δεδούση – Πολυχρονοπούλου, Εκπαιδευτικός
Τα πάντα όλα…. Όλα τα «εν οίκω» σεργιανίζουν «εν δήμω» ή, μάλλον, εν πανδήμω.
Όλα τα βγάζεις στο σφυρί.
Κάνεις πετονιά το μυαλό, αγκίστρι την ψυχή σου,
της κρεμάς δόλωμα το σώμα σου και ψαρεύεις
σε νερά θολά και πολύ βρώμικα.
Για τα social μιλάω.
Γιατί εκτίθεσαι; Γουστάρεις τον φθόνο;
Για να χαρεί η παγκόσμια κοινότητα με τις χαρές,
τις χάρες σου και τα αποκτήματά σου;
Ο ναρκισσισμός στο μεγαλείο του
Η ματαιοδοξία στο ζενίθ της
Σε ποιούς εκτίθεσαι;
Σε όλους, σε όλη την ανθρωπότητα.
Σε ανώμαλους, σε εχθρούς, σε «φίλους» που είναι
ή θα γίνουν εχθροί, σε ληστές, κακοποιούς, αντίζηλες στα ερωτικά ή στα επαγγελματικά…, σε…. σε…
Εκτίθεσαι…
Τόσο ευτελή θεωρείς τη ζωή σου, τόσο λίγο εκτιμάς
την προσωπικότητά σου;
Τα πετάς όλα έξω, και δεν εννοώ μόνο τα κάλλη σου.
Τα πετάς όλα, τη ζωή σου την προσωπική την ευτελίζεις και βορά την δίνεις στα τσακάλια του διαδικτύου.
Σου αρέσει αυτό;
Εκτίθεσαι…
Πρότυπό σου η Καρντάσιαν με τα πλαστικά οπίσθια, τα βυζιά τα πλαστικά; Αυτή όμως έχει έναν στρατό σωματοφυλάκων να την προστατεύει.
Δεν είναι ηλίθια, επαγγελματίας είναι…
Εσύ όμως;
Εκτίθεσαι…
Το μαλλί έτσι το μαλλί αλλιώς, πόζες, αμέτρητες πόζες έτσι κι έτσι κι έτσι…
Το σπίτι σου, η εγκυμοσύνη, η απέραντη ευτυχία σου,
το σώμα σου
τα υπέροχα στήθη σου, οι σμιλευτοί γλουτοί σου…
Επίδειξη ομορφιάς, πλούτου,
επίδειξη «επιτυχίας»… «ευτυχίας»….
Εκτίθεσαι…
Θέλεις να κάνεις «θόρυβο» γύρω από τη ζωή σου
την προσωπική, που όσο πιο κούφια είναι
τόσο θόρυβο κάνει, όπως τα άδεια βαρέλια…
Γιατί εκτίθεσαι;
Σε χαλβαδιάζουν ανώμαλοι,
ηλίθιοι φαντασιώνονται διάφορα…
αυτό θέλεις;
Φθονούν την ευτυχία, τα πλούτια σου,
την απίστευτη ομορφιά σου.
Μισόγυμνη, ακόμα και στην εγκυμοσύνη σου,
τούρλα η κοιλιά και την εκθέτεις.
Η κοιλιά έχει το παιδί σου μέσα το δικό σου παιδί,
που το εκθέτεις, το μοιράζεσαι πριν να το δεις.
Σερφάριζα, μια πληροφορία να βρω,
και έπεσα επάνω στο:
Δείτε το υπέρχο σπίτι της τάδε…
Μάλιστα…
Δείτε την στο σαλόνι της, δείτε την στην καταπληκτική της κουζίνα, στον υπέροχο κήπο της…
ανέμελη και «πανευτυχή»…
Μόνο πού έχει κρυμένα τα δεύτερα τα κλειδιά της
δεν φανέρωσε…
Και καλά η «επώνυμη». Ίσως με τα likes να ανεβάσει
το κασέ της (λέμε τώρα)…
Αλλά, εσύ; Εσύ, η απλή κοπέλλα, γιατί εκτίθεσαι;
Θύματα πέφτουν πολλές στις ορέξεις, σκέψεις
και εγκληματικές πράξεις του κάθε ψυχανώμαλου.
Πόσα εγκλήματα πρέπει να γίνουν ακόμα, πόσα δράματα να παιχτούν για να σταματήσεις να εκτίθεσαι;
Φόρα ένα καπέλλο στο κεφάλι σου,
μπας και μπει μέσα του το μυαλό σου,
ξεκαβάλα το καλάμι και μείνε κοντά
στους λίγους ανθρώπους που πραγματικά σε αγαπούν.
Σε αυτούς που μπορείς να «εκτεθείς»
χωρίς να διακυβεύεται η ζωή, η ασφάλεια,
η αξιοπρέπεια και η ευτυχία σου.
Με αγάπη στα λέω
