Επιστολή στην «Α»: «Το καζίνο της Πάρνηθας στο Μαρούσι»

«Κύριε Διευθυντά

Επανήλθαν στον ημερήσιο τύπο τα δημοσιεύματα για την δημιουργία του Νέου Καζίνου της Πάρνηθας στο Μαρούσι και συγκεκριμένα στο Κτήμα Δηλαβέρη[1]. Το κτήμα Δηλαβέρη που ευρίσκεται στο ΜΑΡΟΎΣΙ έχει έκταση 45,0 στρέμματα και ευρίσκεται εκτός σχεδίου πόλεως. Η προσπάθεια δε της ιδιοκτησίας του για την δημιουργία επ΄ αυτού  του νέου Καζίνου ΠΑΡΝΗΘΑΣ είναι διαχρονική. Δύο φορές επιχειρήθηκε η ένταξη του στο σχέδιο πόλεως, με παράνομο τρόπο και γι΄ αυτό είτε ακυρώθηκε από το Συμβούλιου της Επικρατείας, είτε σταμάτησε η προσπάθεια στο δημοτικό συμβούλιου της πόλης.

Το κτήμα αυτό με την ένταξη του στο σχέδιο πόλεως υποχρεούται σε εισφορά γης, η οποία σχεδόν ανέρχεται στο 60% και σε εισφορά χρήματος 20% επί της αξίας του οικοπέδου, το οποίο παραμένει στον ιδιώτη, ο δε συντελεστής δομήσεως του οικοπέδου που θα προκύψει μετά την αφαίρεση της εισφορά γης, είναι 0,50, όπως αυτός καθορίζεται από το ισχύον Γενικό Πολεοδομικό της Πόλεως Αμαρουσίου. Κατά συνέπεια η μέγιστη επιφάνεια, που επιτρέπεται να δομηθεί επί αυτού ανέρχεται σε 9.000 τ.μ.

Επισημαίνεται ότι απαγορεύεται η πώληση του τμήματος το οποίο περιέρχεται στο Δήμο , επειδή αυτό επιχειρήθηκε επί της δημαρχίας κ. Τζανίκου, για δύο λόγους: λόγω κοινωφελών χώρων και διότι λογω των αλλεπάλληλων μεταβολής των χρήσεων Γενικής και Αμιγούς Κατοικίας έχουν ανατραπεί οι επιταγές του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου και η λειτουργία της πόλης ως ΠΡΟΑΣΤΙΟΥ.

Μεταβολές που έγιναν χωρίς να προηγηθούν οι απαραίτητες μελέτες, που θα αποδείκνυαν την δυνατότητα της πόλης να δεχθεί αυτές τις μετατροπές των χρήσεων και χωρίς, στην περίπτωση που αυτό ήταν δυνατόν, να εγκριθούν τα απαραίτητα μέτρα για την αποκατάσταση και την προστασία των κατοικιών και την προστασία του προαστιακού χαρακτήρα  της πόλης. Μέτρα, η κατασκευή των οποίων πρέπει να προηγηθεί κάθε μετατροπή χρήσεων γης. Εξάλλου η νομιμότητα του χαρακτηρισμού της περιοχής ως «υπερτοπικού χαρακτήρα», που όπως επισημαίνεται στα σχετικά δημοσιεύματα επιτρέπει αυτή την χρήση,  εκκρεμεί ενώπιων του Συμβουλίου της Επικρατείας και υπενθυμίζεται ότι η άδεια ΜΕΓΆΛΟΥ Εμπορικού Κέντρο έχει ακυρωθεί εξ αυτού ακριβώς του λόγου, η  μη ακύρωση δε του άλλου ΜΕΓΑΛΟΥ Εμπορικού Κέντρου αφορά σε κρατικό κτίριο, με όσα αυτό συνεπάγονταν η ακύρωσή της αδείας του.

Κατά συνέπεια δεν είναι εφικτή η κατασκευή του ΚΑΖΙΝΟΥ στο ανωτέρω οικόπεδο, όσες μεθοδεύσεις και εάν επιχειρήσει το αρμόδιο υπουργείο, αφού είναι πρόδηλο ότι η κοινωνία της πόλης δεν μπορεί να ανεχθεί τη συνέχιση αυτής της διαχρονικής καταστροφής των οικιστικών της συνθηκών[2], δηλαδή της περιουσίας τους, που άλλωστε δεν έχει άλλο σκοπό από την αύξηση της αξίας της συγκεκριμένης ιδιοκτησίας, που πέραν της αύξησης της κατά εκατοντάδες εκατομμύρια, είναι και αφορολόγητη. Αύξηση, που άλλωστε εφ’ όσον ήταν επιδεκτική, δηλαδή μπορούσε να γίνει χωρίς βλάβη των οικιστικών συνθηκών, οφείλετο να καταβληθεί στον Δήμο η υπεραξία από αυτή τη μεταβολή, η οποία πρέπει να χρησιμοποιείται για την κατασκευή έργων αποτροπής της επιβάρυνσης των οικιστικών συνθηκών, που προκαλεί κάθε μεταβολή των χρήσεων σε πιο επιβαρυντικές, αλλά και για περαιτέρω βελτίωση τους, όπως τούτο προβλέπεται από τη νομοθεσία σε όλες τις ευρωπαϊκές πόλεις, αλλά και στις πόλεις των ΗΠΑ, με χαρακτηριστική  εφαρμογής της από τον γνωστό για την αποτελεσματικότητα του Δημάρχου Τζουλιάνι, που αναβάθμισε σημαντικές γειτονιές της  Νέας Υόρκης.

Νομοθεσία που προβλέφθηκε από το νομοσχέδιο για το Ρυθμιστικό Σχέδιο της Αθήνας[3], η οποία όμως, κατά περίεργο τρόπο, εξαφανίστηκε από τον νόμο με τον οποίο θεσπίστηκε το Ρυθμιστικό Σχέδιο της Αθήνας ( αξίζει η δημοσιογραφική έρευνα να διερευνήσει σε ποιους οφείλεται αυτή η εξαφάνιση. Στους πολιτικούς ή στο υπαλληλικό ιερατείο. Για να μάθουμε επιτέλους ποιος κυβερνά αυτόν το τόπο). Ευτυχώς έχει συσσωρευτεί τόση αγανάκτηση στους δημότες της πόλης, οι οποίο τόσα χρόνια αντιμετωπίζουν την εξυπηρέτηση των μεγάλων συμφερόντων από τους κομματικούς δημοτικούς συνδυασμούς, που χωρίς εξαίρεση υποστηρίζει διαχρονικά το σύνολο των κομμάτων στο Μαρούσι, που πλέον έχουν οργανωθεί σε σημαντικό βαθμό για την προάσπιση των δημοτικών συμφερόντων,  ή οποία δεν θα περιοριστεί πλέον στην Ελληνική Δικαιοσύνη, αλλά θα φθάσει και στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, εφ΄όσον τούτο απαιτηθεί και φυσικά στον Εισαγγελέας Διαφθοράς της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Μαρούσι 10.10.2018

Δ. Κοτσώνης

_______________________________________

[1] Είναι το κτήμα για το οποίο διαχρονικά η δημοτική αρχή κρατά ομήρους τους ιδιοκτήτες της σχετικής περιοχής, που έχει πρόσωπο  στη λεωφόρο Κηφισίας από τη οδό Σπύρου Λούη έως την Καποδιστρίου – αποφεύγοντας να προχωρήσει στη σύνταξη της πολεοδομικής μελέτης, που απαιτείται για την εντάξει στο Σχέδιο Πόλεως, που συνεπάγεται τον χαρακτηρισμό του συγκεκριμένου οικοπέδου, ως οικοπέδου με χρήση Γενικής ή αμιγούς κατοικίας, προκειμένου να παραχωρήσει σε αυτό χρήσεις πολεοδομικού κέντρου. Γι αυτό, μάλιστα, επεχείρησε την ένταξη της στο σχέδιο πόλεως με παραχώρηση σε αυτό την χρήση πολεοδομικού κέντρου με υπουργική απόφαση, που παρανόμως εκδόθηκε, προκειμένου να αποφύγει τον έλεγχο του Συμβούλιο της Επικρατείας,  αφού η ένταξη οιασδήποτε περιοχής πρέπει να γίνεται με προεδρικά διατάγματα. Απόφαση η οποία, μετά από προσφυγή συλλόγων και κατοίκων, ακυρώθηκε από το Συμβούλιο της Επικρατείας.

[2] Εντύπωση προκαλεί η απουσία κάθε αντίδρασης εκ μέρους των βορείως ευρισκομένων προαστιακό Δήμων, οι δημότες των οποίων ταλαιπωρούνται αφάνταστα, από την κυκλοφοριακή συμφόρεση, η οποία προκαλείται στο τμήμα της λεωφόρου Κηφισίας που διατρέχεις το Μαρούσι, στην οποία τη μεγαλύτερη συμβολή έχει η ανάπτυξη αυτών των απαγορευμένων χρήσεων στο Μαρούσι. Και ακόμη μεγαλύτερη εντύπωση προκαλεί αυτή η μακαριότητα. Όταν γνωρίζουν τις προτάσεις και τον κίνδυνο να περιχαρακωθούν οι Δήμοι αυτοί από την Βόρεια Περιφερειακή Οδό, που προτείνεται ως αντιμετώπιση της κυκλοφοριακής συμφόρεσης της λεωφόρου Κηφισίας, που θα τους περιχαρακώσει όπως η περιφερειακή Υμηττού, και θα καταστρέψει τις οικιστικές τους συνθήκες με τις κάθετες διόδους της προς τα βόρεια Προάστια, του Αμαρουσίου μη εξαιρουμένου…

[3] Με τον όρο Ρυθμιστικό της Αθήνας δεν εννοούμε τίποτε άλλο από το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο των πόλεων, το οποίο καθορίζει τις βασικές δεσμεύσεις στις οποίες πρέπει να υπόκεινται οι επί μέρους ρυθμίσεις των περιοχών των πόλεων, οι οποίες θα επακολουθήσουν αυτούς προκειμένης είτε της τροποποίησης του πολεοδομικού κανονισμού των επι μέρους περιοχών (  πολεοδομικές ενότητες, δηλαδή γειτονιές>) όπως είναι οι χρήσεις γης, ο συντελεστής δομήσεως κ.α,.