Eν μέσω των συνθηκών που διανύουμε, στο παρεκκλήσιο του Αγίου Νικολάου επί της οδού Δωδεκανήσου στο Μαρούσι (παλιά θέση «Πέλικας»), πραγματοποιήθηκαν γενικές επισκευές, οι οποίες βαίνουν προς ολοκλήρωση.
Έρευνα – Κείμενο: Γιώργος Πάλλης – Από την έντυπη έκδοση της εβδομαδιαίας Αμαρυσίας – 06/02
Η είδηση δεν θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, αν ο ναός αυτός ήταν ένα κοινό, καινούριο κτίσμα. Εντούτοις, πρόκειται για ένα ιστορικό μνημείο για το Μαρούσι και οι εκτελούμενες εργασίες δεν έχουν άδεια και έγκριση της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, όπως θα έπρεπε.
Ο Άγιος Νικόλαος είναι κτισμένος στο ύψωμα του Πέλικα, όπου βρισκόταν ο κύριος οικισμός του Αμαρουσίου ως τον 18ο αιώνα. Μαρτυρείται πρώτη φορά το 1729, όταν ο Γάλλος αββάς Fourmont βρήκε στον ναό την επιγραφή του αρχαίου ιερού της Αμαρυσίας Αρτέμιδας, που οδήγησε στην ταύτιση της τοποθεσίας με το αρχαίο Άθμονον.
Στα χρόνια της Επανάστασης του 1821 λεηλατήθηκε και εγκαταλείφθηκε. Ανοικοδομήθηκε το 1953 από τον Ευάγγελο Πετρούτσο, διατηρώντας ωστόσο σημαντικό μέρος των αυθεντικών πλάγιων τοίχων και ολόκληρη την αψίδα του ιερού. Τη δεκαετία του 1970 επιχρίστηκε εξωτερικά σε απομίμηση λιθοδομής, με τρόπο που παραποιεί την εμφάνιση και την ηλικία του.
Η αφαίρεση αυτών των ακαλαίσθητων επιχρισμάτων θα ήταν μείζονος σημασίας για την αποκατάσταση της αρχικής όψης του ναού και την ανάδειξη της ιστορικής του σημασίας. Αντί αυτής, η εμφάνιση του μνημείου έγινε σαφώς χειρότερη με τις τωρινές εργασίες: η στέγη απέκτησε νέα κεράμωση με κεραμίδια βιομηχανικού τύπου, τα επιχρίσματα ανακατασκευάστηκαν όπου είχαν πέσει και όλος ο ναός βάφτηκε εξωτερικά γκριζόλευκος.
Οι τεχνίτες έβαψαν ακόμα και τα μαρμάρινα μέλη στο παράθυρο του ιερού, αλλά και μερικούς μαρμάρινους λίθους που διακρίνονταν σε άλλα σημεία.
Ανεξαρτήτως των προθέσεών τους, είναι προφανές ότι οι «φύλακες» -εν προκειμένω η ενορία Αγίων Αναργύρων Αμαρουσίου, όπου υπάγεται το παρεκκλήσιο- δεν έχουν γνώση. Η Αρχαιολογική Υπηρεσία δεν διαθέτει δυστυχώς έναν αρχαιοφύλακα σε κάθε δήμο, όπως θα ήταν το ιδανικό, για να επιβλέπει την ορθή μεταχείριση των πολλών και ιστορικών μικρών ναών που διαθέτει το Μαρούσι. Και εν έτει 2021, αντί η κατάσταση και η εμφάνιση αυτών των μνημείων να βελτιώνεται, χειροτερεύει, διότι καθένας θεωρεί ότι μπορεί να κάνει ό,τι θέλει σε αυτά. Αλλά η άγνοια δεν δικαιολογείται και δεν συγχωρείται πλέον.