Από τη στήλη ΕΠΕΑ ΠΤΕΡΟΕΝΤΑ – Γράφει ο Άγγελος Πολύδωρος
Έβλεπα προ ημερών στο «2night show» τη νέα, όμορφη και επιτυχημένη so far υφυπουργό Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων Δόμνα Μιχαηλίδου, να αφηγείται στον Γρηγόρη Αρναούτογλου περιστατικά από τη ζωή της ως υφυπουργού, τα οποία είχαν σχέση με τον ηλικιακό ρατσισμό που είχε βιώσει. Έλεγε λοιπόν -στο περίπου- στον Αρναούτογλου, με φυσικότητα και αφοπλιστική άνεση: «Καταλαβαίνεις ότι το στερεότυπο είναι βαθιά ριζωμένο σε μια κοινωνία, όταν έρχεται και καλοπροαίρετα. Μπαίνω στο Προεδρικό Μέγαρο να ορκιστώ για υφυπουργός και μου λένε καλοπροαίρετα: “Α όχι από εκεί, από εκεί πάει η κυβέρνηση, οι συνοδοί είναι από την άλλη”». Επίσης και σε άλλη περίσταση, ένας κάμεραμαν την ρώτησε, λίγο πριν ξεκινήσει μια συνέντευξη Τύπου: «Δεν θα έρθει η υπουργός;» Την περίμενε ηλικιωμένη, φαίνεται.
Όσο έβλεπα την εκπομπή με πήρε μια μελαγχολία, γιατί θυμήθηκα και μερικά δικά μου περιστατικά με πιο ανώδυνο εκείνο μιας τηλεφωνικής δημοσκόπησης σχετικά με την ακροαματικότητα ραδιοφωνικών σταθμών. Ήταν μια ευγενική κοριτσίστικη φωνή που μου εξήγησε ότι τηλεφωνεί εκ μέρους της Τάδε εταιρίας και ήθελε να μου κάνει κάποιες ερωτήσεις. Δέχτηκα, με ευχαρίστησε, μου εξήγησε τα περί προστασίας προσωπικών δεδομένων και με ρώτησε εάν μπορούσαμε να ξεκινήσουμε. Της απάντησα καταφατικά και η πρώτη ερώτηση ήταν: «Ημερομηνία γεννήσεως; Μόνον αυτό, κανένα άλλο στοιχείο σας». Αναφέρω άνετος την ημερομηνία γέννησής μου και οποία αμφίδρομη απογοήτευση. «Α, δεν μπορείτε να συμμετέχετε». «Γιατί όχι;» «Γιατί το γκάλοπ απευθύνεται σε ανθρώπους μέχρι 60 ετών και εσείς υπερβαίνετε το όριο».
Χωρίς να μου φταίει η κοπέλα, δέχθηκε την επίθεσή μου όσο πιο ήπια μπορούσα: «Δηλαδή καλό μου κορίτσι, εμείς οι άνω των 60 δεν πρέπει να ακούμε KissFM; Δεν ακούμε Galaxy92; Δεν ακούμε Easy97,2; Τι μου λες τώρα;» Και μου έρχεται δεύτερο χαστούκι: «Α, γνωρίζετε αυτούς τους σταθμούς;» «Γιατί να μη τους ξέρω κοπέλα μου; Υπάρχει όριο ηλικίας στην ακρόαση; Για να καταλάβω…» Αισθάνομαι μια αμηχανία στην άλλη άκρη και ύστερα από λίγο, ακούω με κάποια υποψία χαμόγελου στον ήχο της φωνής: «Προσωπικά δεν έχω πρόβλημα, αλλά το ερωτηματολόγιο που έχω μπροστά μου…» Τι να πω;
Το περιστατικό ηλικιακού ρατσισμού που περιέγραψα είναι ανώδυνο. Για σκεφτείτε όμως όταν κάποιος άνω των 50 ή και 60 είναι ακμαίος διανοητικά και σωματικά και (ως άνεργος για κάποιο λόγο) προσπαθεί να βρει δουλειά; Διότι έχω ακούσει και τέτοια περιστατικά μη αποδοχής αιτήματος λόγω «μεγάλης ηλικίας». Προσωπικά και επειδή δεν έχω πολύ χώρο, θα ήθελα στον αγώνα κατά της διαφορετικότητας να μπει και το θέμα του «ηλικιακού ρατσισμού». Για να τελειώνουμε και με αυτό.
Ακούγομαι θυμωμένος; Κρατάτε με.
