Γράφει ο Μάνος Χρυσός – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ Νέα Φιλαδέλφεια – Νέα Χαλκηδόνα, Νέα Ιωνία, Ηράκλειο 01/11/22
Όταν έρχεται η ώρα της παρέλασης και κατηφορίζω την οδό Νεότητος στο Ηράκλειο περνώντας από το Πολιτιστικό Πολύκεντρο μου έρχεται στο μυαλό ένα γεγονός που με έχει σημαδέψει και έρχεται πάντα στο μυαλό μου όταν αντικρύζω το άγαλμα της Ήλεκτρας Αποστόλου να με κοιτάζει αγέρωχα, με το ίδιο βλέμμα που αντίκρυσε το θάνατο εκείνα τα μαύρα χρόνια της γερμανικής κατοχής.
Συγκεκριμένα σε κάποια γιορτή πριν μερικά χρόνια, είδα σοκαρισμένος το άγαλμα της βαμμένο με μπογιές και αφρούς, θύμα των παιδικών παρορμήσεων που το θεώρησαν παιχνίδι αγνοώντας ότι με τον τρόπο τους βεβήλωναν την μνήμη της.
Όταν μάλιστα τα ρώτησα αν ήξεραν ποια είναι μου απάντησαν αρνητικά, κάτι που με στεναχώρησε ιδιαίτερα αφού μια προσωπικότητα σαν τη δική της ήταν άγνωστη σε μαθητές της πόλης που έζησε…
Θα περίμενε κανείς το όνομα της να μνημονεύεται κάθε χρονιά στην επέτειο της 28ης Οκτωβρίου.
Να μνημονεύεται το θάρρος της με το οποίο στάθηκε απέναντι από τους βασανιστές της όπως καταγράφεται στα αρχεία της περιώνυμης ανάκρισης όπου ξεχωρίζει εκείνος ο διάλογος που εκνεύρισε τους βασανιστές της, η στιχομυθία που έχει αναχθεί σε «ύμνο της Αντίστασης» και έκανε τον Παρθενίου , τον Καθρέφτη και τον αντισυνταγματάρχη Πάτερη να πέσουν ώρες πάνω της και να την βασανίσουν με λύσσα.
-Πώς λέγεσαι; -Ελληνίδα!
-Πού μένεις; -Στην Ελλάδα!
-Για ποιους δουλεύεις; -Για τον Ελληνικό Λαό!
-Ποιοι είναι οι συνεργοί σου; -Όλοι οι Έλληνες!
Βλέποντας λοιπόν το άγαλμα της σε αυτή την κατάσταση ένιωσα ότι την βασανίζαμε για μια ακόμα φορά.
Ένιωσα ντροπή γιατί δεν είχαμε μάθει στα παιδιά μας να σέβονται την ιστορία μας.
Θέλω να πιστεύω ότι εκείνη την μέρα κάποια από αυτά όταν τους εξηγήσαμε τι έκαναν και στην συνέχεια μικροί και μεγάλοι κάτσαμε και καθαρίσαμε το άγαλμα σα να περιποιούμασταν τις πληγές της που άφησαν στο κορμί της οι βασανιστές, να πήραν το μάθημα και να έμαθαν για εκείνη που άφησε μια άνετη ζωή για την υπέρτατη θυσία.
Το ζητούμενο βέβαια είναι να γίνει γνωστή η ιστορία της Ηλέκτρας και να μην αποτελεί απλά ένα συνοδευτικό στην αναγγελία κάποιας εκδήλωσης στο Πολύκεντρο.
Βέβαια το πρόβλημα έχει εντοπιστεί και σέ άλλα ιστορικά μνημεία της πόλης και είμαι σίγουρος ότι και σε άλλους δήμους υπάρχει το ίδιο πρόβλημα, δηλαδή να μην γνωρίζουμε την ιστορία του τόπου μας.
Βέβαια θα μου πείτε αν το άγαλμα δεν ήταν της Ηλέκτρας και ήταν απλά ένα άγαλμα θα ήταν δικαιολογημένη η πράξη των παιδιών, σαφέστατα και όχι αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία…
