Γράφει ο Χρήστος Φωτιάδης: Ειδικός Σύμβουλος
Η μετατροπή του πάλαι ποτέ (έως το 1453) βυζαντινού – χριστιανικού ναού, από μουσείο σε ενεργό τόπο λατρείας, δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Αποτελεί απλώς το πιο πρόσφατο επεισόδιο στην εξέλιξη της τουρκικής ατζέντας, για εκτεταμένη αναθεώρηση του status quo στην ευρύτερη περιοχή. Έχουμε μιλήσει αρκετά γι’ αυτή την υπερκομματική τουρκική «ατζέντα», αλλά και για τη θλιβερή ελληνική αντίδραση…
Τζαμί καραμπινάτο!
Ο πατέρας μου γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και μου μετέφερε αρκετές λεπτομέρειες για τον συστηματικό ξεριζωμό των Ελλήνων, με πιο απαίσιο αφήγημα αυτό του 1955, τα λεγόμενα «Σεπτεμβριανά»! Το ελληνικό προτεκτοράτο, πάντα πιστό και υπάκουο στις εντολές των «συμμάχων», ανέχτηκε αδιαμαρτύρητα την εξόντωση της αναγεννημένης μετά τον πόλεμο ελληνικής μειονότητας.
Ο… «αρχιστράτηγος Παπάγος»… εδοξάσθη κρυπτόμενος, αλλά ουδέποτε η ανοχή αυτή δεν κρίθηκε ως προδοσία, επειδή… ήταν βαριά άρρωστος! Λες και η χώρα διαλύεται, όταν ο πρωθυπουργός νοσεί! Για τον… «βασιλιά», προφανώς δεν περιμένετε να ανοίξω σοβαρή συζήτηση, ούτε βέβαια για τον «εθνάρχη» Καραμανλή, που διαδέχτηκε τον Παπάγο…
Όσες φορές βρέθηκα στη Πόλη, απέφυγα να περάσω έστω κοντά απ’ την Αγία Σοφία. Αν και δεδομένα και ισόβια άθεος, η εικόνα του εκπληκτικού αυτού μνημείου, με τους… τέσσερις μιναρέδες να το αλλοιώνουν, με έκανε να επαναστατώ! Το θεωρούσα ανέκαθεν ως ένα «ερμαφρόδιτο» μνημείο, ύμνο στην άλωση της Πόλης και το τέλος του Βυζαντίου!
Από το 1453, ο επιβλητικός πρώην χριστιανικός ναός ήταν τζαμί με τα όλα του, σύμβολο της οθωμανικής επικράτησης! Και μόνον ο σωτήρας της μετα-οθωμανικής Τουρκίας, ο Κεμάλ Ατατούρκ, είχε τη σωφροσύνη να τον μετατρέψει σε μουσείο το 1934, ως παραχώρηση προς τους τότε πολυάριθμους Έλληνες και ως δείγμα ανεξιθρησκίας του νέου κράτους…
Το σύγχρονο προτεκτοράτο…
Αν περιοριστούμε στην τελευταία δεκαετία, θα δούμε πώς ακριβώς αναβαθμίστηκε η Τουρκία και πώς υποβαθμίστηκε η Ελλάδα, στον χώρο της Ανατολικής Μεσογείου. Η οργανωμένη από τους «συμμάχους» μας «Αραβική Άνοιξη», μια γιγαντιαία επιχείρηση ανατροπής μη αρεστών καθεστώτων στον αραβικό κόσμο, αντιμετωπίστηκε με μεγάλη συμπάθεια στην Ελλάδα! Όχι μόνον από όλες τις κυβερνήσεις και τα κόμματα (πλην ΚΚΕ), αλλά και από τη μεγάλη πλειοψηφία της κοινής γνώμης.
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα αυτό του βομβαρδισμού της Λιβύης και της ανατροπής / λυντσαρίσματος του Καντάφι, που έγινε αποθεωτικά δεκτό στην Ελλάδα, ως… «τέλος του δικτάτορα»! Η Τουρκία έσπευσε από τότε να καλύψει το κενό, με τα αποτελέσματα να είναι ορατά σήμερα. Ναι, χρειάστηκαν εννέα (9) χρόνια για να καταλάβουν οι ιθαγενείς και οι φύλαρχοί τους τι ακριβώς σήμαινε για τη χώρα μας η ανατροπή του Καντάφι! Ενός σταθερού φίλου της Ελλάδας, που έδωσε ψωμάκι σε πολλές χιλιάδες Έλληνες εργαζόμενους και πολλά κέρδη σε ελληνικές κατασκευαστικές εταιρείες!
Ο επόμενος… «δικτάτορας»
Η Συρία του Χαφέζ αλ Άσαντ ήταν πάγια φιλική προς την Ελλάδα, κατάσταση που δεν άλλαξε με την άνοδο του γιου του Μπασάρ στην εξουσία. Με την έναρξη της χρηματοδοτούμενης από τους «συμμάχους» μας γιγαντιαίας προσπάθειας ανατροπής του μόνου πλέον καθαρά κοσμικού αραβικού καθεστώτος, όλες και πάλι οι κυβερνήσεις και τα κόμματα (πλην ΚΚΕ!) συντάχθηκαν σε ένα… νέο ΕΑΜ κατά του Άσαντ! Ναι, αυτό είναι το ελληνικό προτεκτοράτο! Εναντίον μιας κυβέρνησης παγίως φιλικής προς εμάς και εχθρικής προς την Τουρκία, όπου η πολυάνθρωπη χριστιανική κοινότητα, όχι μόνον έχει πρωτοφανείς ελευθερίες στην άσκηση της λατρείας της, αλλά έχει καθοριστική συμμετοχή και στη διακυβέρνηση της χώρας! Ναι, έτσι ακριβώς: συμμετέχει και στηρίζει ολόπλευρα το… «καθεστώς Άσαντ», με το οποίο η Ελλάδα δεν έχει καν διπλωματικές σχέσεις και «επιδιώκει να ανατραπεί»!
Το «ξανθό γένος»…
Τέλος, είναι εντυπωσιακό ότι πολλά σχόλια στο ελληνικό διαδίκτυο εκφράζουν την ελπίδα… παρέμβασης της Ρωσίας στο θέμα. Μιας Ρωσίας με την οποία οι σχέσεις μας υποβαθμίστηκαν συστηματικά μετά την περίοδο Κώστα Καραμανλή, με αποκορύφωμα την πλήρη καταστροφή τους με τις ενέργειες Κοτζιά! Πέραν των πρωτοφανών απελάσεων Ρώσων διπλωματών, είχαμε επίσης την παραχώρηση του ΟΣΕ σε Ιταλούς αντί των Ρώσων και την αναγνώριση του σχισματικού Πατριαρχείου της Ουκρανίας από Φανάρι και Ελληνική Εκκλησία!
Αντί να παίξουμε το «ρωσικό χαρτί», όπως συστηματικά κάνει η Τουρκία επί δεκαετίες, στραφήκαμε κατά της Συρίας και του Ιράν, σημαντικών συμμάχων της Μόσχας στην περιοχή! Οι «ομόθρησκοι» Ρώσοι έχουν κάθε λόγο να μας θεωρούν – το λιγότερο – ασόβαρους, αλλά δυστυχώς αυτό είναι ευρέως γνωστό και στην Άγκυρα…
