Γράφει η Ξένια Γιαννάκου – Από την έντυπη έκδοση της καθημερινής ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ Κηφισιά – Νέα Ερυθραία – Εκάλη, Διόνυσος 04/11/2022
It’s the end of the world as we know it… τραγουδούν από τον Νοέμβριο του 1987 μέχρι σήμερα οι R.E.M. και προσθέτουν …and I feel fine. Κι αναρωτιέμαι, πότε άρχισε «το τέλος του κόσμου όπως τον γνωρίζουμε» και άραγε εμείς «νιώθουμε εντάξει»;
Κοιτώντας γύρω μας, βλέπουμε (εμείς οι μεγαλύτεροι) πράγματα που θεωρούσαμε κάποτε αυτονόητα, τα οποία δεν θα γνωρίσουν ποτέ τα παιδιά μας. Δεν θα γνωρίσουν το παιχνίδι στο δρόμο χωρίς άγχος, δεν θα γνωρίσουν την αφέλεια με την οποία κυκλοφορούσαμε στα ‘80ς στα βόρεια προάστια ακόμα κι αν ήταν μαύρο σκοτάδι στον δρόμο (γιατί δεν υπήρχαν ακόμα κολώνες της ΔΕΗ σε όλες τις γειτονιές). Δεν φοβόμασταν επίδοξους βιαστές, εκτός ελέγχου αυτοκίνητα γιατί οι οδηγοί τους ασχολούνται με το κινητό τους τηλέφωνο, ούτε συμμορίες που έστηναν καρτέρι με μαχαίρια σε συνομήλικούς τους για να τους κλέψουν λίγα ευρώ ή ένα κινητό. Δεν θα γνωρίσουν τι θα πει να ξεχνάς να κλειδώσεις το σπίτι σου το βράδυ και να μην σε νοιάζει, γιατί δεν σε απειλεί κάποιος.
Μικρά πράγματα της καθημερινότητας τα οποία -μεταξύ αναρίθμητων άλλων- θεωρούσαμε δεδομένα, πλέον δεν ισχύουν. Ο κόσμος όπως τον γνωρίσαμε, αυτός μέσα στον οποίο μεγαλώσαμε, έχει έρθει «τούμπα».
Δεν θα αναφερθώ πάλι στην υπόθεση της 12χρονης ή στο νέο σοκ με τον πολυβραβευμένο συγγραφέα παιδικών μυθιστορημάτων που κατηγορείται για παιδική πορνογραφία. Ειδήσεις ίσως λιγότερο σοκαριστικές (τουλάχιστον για αυτούς που είναι απέξω και όχι για τα ίδια τα θύματα), μπορεί να μην απασχολούν τα πρωτοσέλιδα αλλά σίγουρα «καίνε» τον πολίτη. Ειδήσεις όπως το ότι στον Δήμο Διονύσου είναι δεκάδες τα περιστατικά παραβατικότητας τις τελευταίες εβδομάδες, με συμμορία που έχει «ρημάξει» σπίτια και καταστήματα. Οι κάτοικοι ανησυχούν, οι επαγγελματίες κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου. Πριν από λίγες ημέρες ο πρωθυπουργός είχε χαρακτηρίσει την ασφάλεια «θεμελιώδες αγαθό του πολίτη γιατί συνδέεται άρρηκτα με τη σταθερότητα, την κοινωνική ειρήνη, την ανάπτυξη, το δικαίωμα στην προκοπή και αναγκαία προϋπόθεση».
Η ασφάλεια αποτελεί προϋπόθεση για να ασκώ το ατομικό και κοινωνικό μου δικαίωμα. Κι αυτή, στον κόσμο μας που έχει έρθει πάνω κάτω, αγνοείται…
