Γράφει ο Αλέξανδρος Καζαντζίδης – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής Αμαρυσίας, φύλλο Χαλανδρίου – Αγίας Παρασκευής – Παπάγου – Χολαργού – 02/03/2022
Mέσα στον τριπλό ζόφο που μας περιβάλλει -πόλεμος, πανδημία, οικονομία- μια είδηση, σπάνιου συμβολισμού, πέρασε στα «ψιλά». Ήταν η αξιοθαύμαστη κίνηση πωλήτριας, στη λαϊκή αγορά του Παπάγου, να παραδώσει στην αστυνομία μία δεσμίδα με 5.000 ευρώ την οποία βρήκε σε πάγκο.
Από την ίδια μαθεύτηκε μετά βίας το όνομά της -Αλέκα- και ακόμη λιγότερα για τη ζωή της. Είναι σε ηλικία που θα έπρεπε σιγά σιγά να συνταξιοδοτηθεί ή έστω να μην πρέπει να… στύβει την πέτρα. Και όμως, δουλεύει από αξημέρωτα πουλώντας μεταχειρισμένα ρούχα σε λαϊκές αγορές. Βγάζει κάθε μέρα είκοσι με τριάντα ευρώ, στην καλύτερη περίπτωση. Τον περασμένο χρόνο, ιδίως, έμεινε χωρίς μεροκάματο επί μήνες λόγω των μέτρων για την πανδημία και νόσησης από κορωνοϊό. Η κυρία Αλέκα είχε εντοπίσει άλλη μια φορά χρήματα άλλου, τυχαία, όταν ακόμη είχαμε δραχμές κι ήταν και τότε μεγάλο το ποσό.
«Δεν βρέθηκαν κάποιοι οι οποίοι σας ανέφεραν ότι είσαι χαζή που δεν τα κράτησες;» τη ρώτησαν σε τηλεοπτική εκπομπή. «Ναι, υπάρχουν και τέτοιοι, όμως κάθε άνθρωπος έχει την αξιοπρέπεια του και αυτό είναι που μετράει», είπε η κυρία Αλέκα. «Για μένα έχει σημασία πως τα παιδιά και τα εγγόνια μου είπαν μπράβο, καλά έκανες», πρόσθεσε. «Άλλωστε, σκέφθηκα ότι μπορεί κάποιος άνθρωπος να τα έχει ανάγκη, να πρέπει να κάνει κάποιο χειρουργείο. Οι μέρες είναι πολύ δύσκολες για τους περισσότερους», σημείωσε η ίδια.
«Πουλάει αξεσουάρ για γυναίκες και τα εισοδήματά της είναι πολύ χαμηλά. Ωστόσο δεν της πέρασε από το μυαλό ούτε μία στιγμή να κρατήσει το ποσό. Αυτό είναι αξιοθαύμαστο», δήλωσε από την πλευρά του ο πρόεδρος της λαϊκής αγοράς του Παπάγου Κώστας Σφύρλα, στον οποίο πρωτοανέφερε η κυρία Αλέκα το περιστατικό.
Το… κερασάκι στην τούρτα είναι η προοπτική -με τη συμπλήρωση ενός χρόνου από το συμβάν χωρίς να βρεθεί ο ιδιοκτήτης του ποσού- τα χρήματα να καταλήξουν στην κυρία Αλέκα. «Εγώ ζήτησα να δοθεί ένα μέρος στο “Χαμόγελο του Παιδιού” και το άλλο στον πατέρα Αντώνιο της “Κιβωτού”» τόνισε η ίδια.
Σε έναν κόσμο που την περισσότερη δημοσιότητα έχουν άνθρωποι χαμηλής… υποστάθμης και ήθους, ευτυχώς, υπάρχουν ακόμη κυρίες Αλέκες, σαν μια ένδειξη ότι παραμένουμε ζωντανοί ως κοινωνία, Μοιάζει εξαιρετικά αβέβαιο τέτοιοι συμπολίτες μας να λάβουν δημόσια εύσημα από την Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή να βραβευτούν από την Ακαδημία Αθηνών (όπως τόσοι, επώνυμοι άλλοι). Τουλάχιστον θα έχουν το σιωπηρό παράσημο πολλών άλλων ανθρώπων που μπορούν να χαμογελούν ή να δακρύζουν διαπιστώνοντας ότι δίπλα σε πάγκους λαϊκών αγορών, με λαχανικά ή φρούτα, ανθίζει και η ελπίδα.
