Γράφει η Ξένια Γιαννάκου – Από την έντυπη έκδοση της καθημερινής ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ Κηφισιά – Νέα Ερυθραία – Εκάλη, Διόνυσος 22/04/2022
Λίγα εικοσιτετράωρα πριν την Ανάσταση και παρακολουθώντας την ειδησεογραφία, ξεχωρίζω τη βιασύνη με την οποία σπεύδουν να εγκαταλείψουν το λεκανοπέδιο της Αττικής οι κάτοικοί του, προκειμένου να περάσουν λίγες ημέρες μακριά από την καθημερινότητά τους.
Δεν είναι μόνο ο καλός καιρός, μετά από έναν ιδιαίτερα βαρύ χειμώνα, δεν είναι η ύφεση της πανδημίας που δίνει θάρρος ακόμα και στους πιο διστακτικούς, να τολμήσουν να αφήσουν την ασφάλεια του σπιτιού τους και να δοκιμάσουν να βρεθούν και πάλι ανάμεσα σε κόσμο, έστω -ελπίζω- και με τα απαραίτητα μέτρα.
Δεν είναι τέλος, μόνο ότι μιλάμε για ένα από τα πιο αγαπημένα έθιμα του Έλληνα… το «Πάσχα στο χωριό».
Είναι, πιστεύω, αυτή η ανάγκη να ξεφύγουμε όλοι από τη μαυρίλα, την αρνητικότητα, την πραγματικότητα που δεν μας αφήνει να σηκώσουμε -ψυχολογικά αλλά και πρακτικά- κεφάλι. Είναι πολλοί οι μήνες, είναι πολλά τα χρόνια που αυτή η πραγματικότητα συσσωρεύει δυσάρεστες καταστάσεις. Από την οικονομική κρίση μέχρι την υγειονομική και από τον πόλεμο στην Ουκρανία μέχρι τον «πόλεμο» του να ανταπεξέλθει το κάθε νοικοκυριό στις οικονομικές απαιτήσεις, ο Έλληνες δυσκολεύεται να βρει αυτό που θα του δώσει την αφορμή να τα φορτώσει για λίγο όλα στον… «κόκορα» και να απολαύσει έστω και λίγες ημέρες ανεμελιάς. Έχει σφιχτεί η καρδιά του, όπως έχει σφίξει και το ζωνάρι του.
Οι άνθρωποι γύρω μας έχουν αλλάξει και προφανώς κι εμείς οι ίδιοι. Δεν γνωρίζω αν πρόκειται για μόνιμη αλλαγή, ελπίζω να κρατήσουμε τις θετικές αλλαγές και να πετάξουμε σύντομα από πάνω μας τις αρνητικές. Βγάζοντας τις μάσκες, να θυμηθούμε να χαμογελάμε και πάλι, να επιχειρήσουμε να αγκαλιάσουμε ανθρώπους, να γελάσουμε παρέα, να τραγουδήσουμε, να χορέψουμε. Να ανοίξουμε τα σπίτια μας και τις καρδιές μας, να κοιτάξουμε γύρω μας και να δώσουμε προσοχή σε αυτόν που έχει ανάγκη, να δώσουμε ένα χέρι βοηθείας. Να κλείσουμε τα αυτιά μας στις κακίες, στις μικροπρέπειες, να πάρουμε τα μάτια μας από τις «κλειδαρότρυπες» και να δώσουμε το δικαίωμα στον κάθε άνθρωπο να έχει την άποψή του χωρίς να τον «ξεσκίζουμε» αν αυτή δεν μας αρέσει. Ο μικρόκοσμός μας, δεν μπορεί να προχωρήσει μπροστά αν είμαστε μόνοι μας, χρειαζόμαστε να είναι οι γύρω μας καλά για να είμαστε κι εμείς καλά.
Η Ανάσταση δεν αποτελεί μόνο την «εορτή των εορτών» για τον Χριστιανισμό. Μπορεί να αποτελέσει και την ευκαιρία για την προσωπική ανάστασή του καθενός μας, για την απόφασή μας να βγάλουμε τα «βαρίδια» που μας κρατούν ακινητοποιημένους και να προχωρήσουμε ώστε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.
Χρόνια πολλά, με υγεία και αγάπη.
