Γράφει ο Μιχάλης Κ. Δερμιτζάκης Δικηγόρος ε.τ.
Ο παράλογος Ρωσοουκρανικός πόλεμος μαίνεται εδώ και πέντε μήνες το ίδιο σκληρός και ανηλεής όσο και στο ξεκίνημά του. Οι συνέπειές του, όμως, εκτείνονται σ’ ολόκληρη την Υφήλιο και απειλούν τις οικονομίες και τη σταθερότητα ακόμη και των πλέον ισχυρών κρατών της, γιατί βιώνουν τον απόλυτο εφιάλτη ύστερα από τη σαρωτική άνοδο των τιμών τής ενέργειας και των καυσίμων στη διεθνή αγορά. Και βέβαια η κρίση έπληξε βαρύτατα και την Ελλάδα ύστερα από τις ατυχείς επιλογές μας να υπακούομε στις λάθος αποφάσεις της Ε.Ε. Η παγκόσμια πείνα ελλοχεύει και προοιωνίζονται κοινωνικές και οικονομικές εκρήξεις που θα εντείνονται όσο ο πόλεμος εκτείνεται. Όπως καταγγέλλουν επαγγελματίες τής πρωτογενούς παραγωγής (αγρότες, κτηνοτρόφοι, ιχθυοτρόφοι κ.ά.) αρκετοί διαλύουν τις επιχειρήσεις τους λόγω της εκτίναξης του πληθωρισμού (σύμφωνα με το ΙΟΒΕ προβλέπεται να ξεπεράσει το 9,5% το 2022, από το 1,8% που ήταν πριν αρχίσει ο πόλεμος!) και της παράλογης αύξησης των τιμών για τους καταναλωτές. Ενώ, σύμφωνα με τη Eurostat, η ενέργεια και τα τρόφιμα γονατίζουν τον Ευρωπαίο καταναλωτή. Ύστερα από τέτοιες εξελίξεις αρκετοί επαγγελματίες και πολίτες στην Ελλάδα, την Ευρώπη και αλλού διερωτώνται. «Τον φετινό χειμώνα θα πεθάνουμε από το κρύο ή από τον λιμό;» Η απόγνωση του κόσμου κορυφώνεται όσο μαίνεται ο πόλεμος!
Για να μην επαληθευθούν λοιπόν τέτοια τρομαχτικά σενάρια οφείλουν οι εμπόλεμοι, η Παγκόσμια Κοινότητα και οι ισχυροί στη Δύση και την Ανατολή να συνέλθουν, να πάψουν να αδιαφορούν και να προλάβουν τα χειρότερα. Να σταματήσουν επιτέλους ένα πόλεμο για τον οποίο, ορισμένοι εξ αυτών έχουν προσφέρει μέχρι σήμερα αρκετά σε χρήμα και βαρείς εξοπλισμούς! Σε μια περίοδο που, εξαιτίας της διακοπής του Ρωσικού Αερίου, ολόκληρη η Ευρώπη τίθεται σε ενεργειακό συναγερμό και κινδυνεύουν λαοί από επισιτιστικό αφανισμό, η Ρωσική Οικονομία ωφελήθηκε με ποσά που ξεπερνούν ίσαμε σήμερα τα 100 δις δολάρια (!!), ποσό ιλιγγιώδες για μια χώρα εμπόλεμη και δη επιτιθέμενη και παρά τις τεράστιες απώλειές της εξαιτίας του πολέμου. Μάλλον δεν το πήραμε χαμπάρι πως ο πόλεμος αυτός ωφελεί μόνο τη Ρωσία και τις Πολεμικές Βιομηχανίες. Ας ξυπνήσομε επιτέλους.
Η ηγεσία της Ε.Ε. για άλλη μια φορά αποδείχθηκε ανίκανη να προβλέψει σωστά και να αντιμετωπίσει με επιτυχία τις υποχρεώσεις της. Χωρίς περίσκεψη και εκτίμηση των τεράστιων κινδύνων για τα συμφέροντα των κρατών μελών της και των ιδίων τους λαών, στάθηκε «απέναντι» στη Ρωσία και τον Πούτιν – τον κύριο προμηθευτή Φυσικού Αερίου και ενέργειας σ’ ολόκληρη τη Γηραιά Ήπειρο. Στάθηκε δηλαδή «απέναντι» στα δικά της – στα δικά μας τα συμφέροντα και μάς πήρε στο λαιμό της, μιας και υπακούομε – σαν τα καλά παιδιά – στις λάθος υποδείξεις της· πλην ελάχιστων κρατών που διεφώνησαν για να εξασφαλίσουν των λαών τους τα συμφέροντα! Τέτοια λάθη, όμως, πληρώνονται. Και εμείς εδώ τα πληρώνουμε ακριβά σε έναν παραδοσιακό και από αιώνων φίλο μας (τη Ρωσία). Την ώρα μάλιστα που θα μπορούσε να είχε αναλάβει η Ελλάδα τον ρόλο διαμεσολαβητή μεταξύ των εμπολέμων και τελικά μας τον «έκλεψε» η Τουρκία! Έστω και καθυστερημένα, όμως, η Ε.Ε. οφείλει να λάβει άμεσα μέτρα για να προφθάσει τα χειρότερα και κυρίως:
• Nα εξασφαλίσει την επαρκή και φτηνή ενέργεια και καύσιμα για τα κράτη μέλη της.
• Να τα στηρίξει οικονομικά πριν τα τσακίσει η επερχόμενη κρίση.
• Να επιδιώξει και επιτύχει άμεσα έγγραφη συμφωνία μεταξύ Ρωσίας – Ουκρανίας – Ε.Ε. και Τουρκίας, για την ασφαλή μεταφορά προς την Ευρώπη μέσω της Οδησσού των αναγκαίων ποσοτήτων σιταριού και αγροτικών προϊόντων προς αποφυγή λιμού ή επισιτιστικής κρίσης των λαών της, αλλά και για την ανταλλαγή τραυματιών μεταξύ των εμπολέμων! Γιατί η ανθρωπιστική διπλωματία οφείλει να επιτελέσει το καθήκον της ακόμη και μεσούντος του πολέμου!
Η Ελλάδα διαθέτει αρκετές πηγές ενέργειας σε πετρέλαιο, φυσικό αέριο, γεωθερμική, υδροηλεκτρική και πλουσιώτατα κοιτάσματα λιγνίτη. Είμαστε μια χώρα προικισμένη και ευλογημένη από τη φύση και όμως δεν τα αξιοποιούμε σε μια περίοδο, σαν τη τωρινή, που πληρώνουμε το ρεύμα και την ενέργεια χρυσάφι, τη βενζίνη και τα καύσιμα πανάκριβα! Γιατί όμως; Ποιος μας εμποδίζει; Φοβόμαστε τους Τούρκους ή σε τέτοιες κρίσιμες στιγμές σκεφτόμαστε την Πράσινη Ανάπτυξη των μεγάλων συμφερόντων; Κανένας δεν αμφισβητεί την αναγκαιότητα των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας για τη μείωση των ρύπων στον Πλανήτη αρκεί, τη μείωση αυτή να την εφαρμόζουν πρώτοι οι ισχυροί που γεμίζουν τα ξεγυμνωμένα βουνά των χωρών με ανεμογεννήτριες και καταδιώκουν τους δυστυχείς γηγενείς που αγωνίζονται για μία σπιθαμή πρασίνου στα χωριά και στα χωριάφια τους! Ουδείς λοιπόν μπορεί να αποδεχθεί πως το μάρμαρο της πανάκριβης ενέργειας οφείλουν να το πληρώνουν πάντα και μόνον οι μικροί και οι συνταξιούχοι απ’ το υστέρημά τους. Όμως ως εδώ· όχι άλλα λάθη!
Η Ελληνική Κυβέρνηση οφείλει με τη σειρά της να αντιμετωπίσει άμεσα τον επικίνδυνο αυτόν εφιάλτη (της ενέργειας), αξιοποιώντας τις πλούσιες πηγές που διαθέτουμε. Τα συμφέροντα των Ελλήνων και της Χώρας να κοιτάξει και να προτάξει. Δεν ωφελεί να ακολουθούμε το αργοκίνητο καράβι της Ε.Ε., ούτε και να είμαστε οι πρόθυμοι εκτελεστές των εντολών και αποφάσεών της όταν παραβλάπτονται τα δικά μας, τα Ελληνικά συμφέροντα! Γιατί ηγέτες κρατών μέσα στην Ένωση ακολουθούν δικές τους επιλογές για τους λαούς τους. Άλλωστε υποχρέωση κάθε συνετού ηγέτη είναι η προστασία των συμφερόντων των δικών του πολιτών και όπως σοφά συμβουλεύει ο αρχαίος Σοφοκλής «η μεγαλύτερη ευτυχία είναι η εκπλήρωση του καθήκοντος».
