Γράφει ο Χρήστος Φωτιάδης
Απάντηση στον Κώστα Γιαννακίδη
Θυμάμαι αυτούς που «ήξεραν» ότι η Ελλάδα χρειαζόταν «εκσυγχρονισμό». Όχι βέβαια τον αυτονόητο εκσυγχρονισμό τύπου κεντρικής Ευρώπης, Σκανδιναβίας ή Καναδά, που σημαίνει περισσότερο, αλλά καλύτερο κράτος…
Θυμάμαι όσους αποθέωναν τον Σημίτη, ως τον… «καλύτερο πρωθυπουργό», ever! Τον Σημίτη και τα «σημιτάκια» του, τους Μαντέληδες, του Παπαντωνίου, τους Λοβέρδους, τους Χρυσοχοϊδηδες…
Θυμάμαι όσους πανηγύριζαν για το ευρώ, καθώς και την ιστορική φωτογραφία του Σημίτη και του Στουρνάρα εμπρός στο ΑΤΜ με τα πρώτα χαρτονομίσματα της καταστροφής…
Θυμάμαι όσους κατηγορούσαν τον «χοντρό» (Κώστα Καραμανλή), ως «λαϊκιστή», επειδή έκλεισε το deal με την COSCO, απείλησε με βέτο στο Βουκουρέστι «φτύνοντας» τον παντοδύναμο Μπους και συναντούσε τον Πούτιν κάθε τρεις και λίγο…
Θυμάμαι όσους προκαταβολικά εξασφάλιζαν στον Γιωργάκη (Παπανδρέου) μια θέση στο πάνθεο των «ιστορικών» ηγετών της χώρας, καθώς θα μας καθιστούσε την… «Δανία του Νότου»…
Θυμάμαι τον Τσουκάτο και τα δισεκατομμύρια της Siemens, που στοίχισαν αντίστοιχα δισεκατομμύρια στον Έλληνα φορολογούμενο…
Θυμάμαι τον Άκη, που πήγε στη φυλακή, ενώ οι παλιοί του «σύντροφοι» πήγαν -αντί για το κελί- στη Μύκονο…
Θυμάμαι τον Παπαντωνίου, που πίστευε ότι θα τη γλύτωνε, έχοντας βάλει στην τσέπη του ακαθόριστου ύψους μίζες από την «εθνική άμυνα»…
Θυμάμαι και τον Παπαγεωργόπουλο, τον «φτερωτό γιατρό», που αποδείχθηκε πολύ πιο γρήγορος στις απάτες κατά του δημοσίου συμφέροντος…
Θυμάμαι τον Τσιτουρίδη, που παραιτήθηκε δυο φορές για σκάνδαλα…
Θυμάμαι τον υφ. Οικονομικών Αδάμ Ρεγκούζα, που χορήγησε κρατική διαφήμιση σε περιφερειακό μέσο ενημέρωσης, στον ιδιοκτήτη του οποίου είχε ασκηθεί δίωξη για σύσταση συμμορίας και απάτη, ενώ είχε εκτίσει ποινή φυλάκισης για κακουργηματικές πράξεις και στη Δικαιοσύνη εκκρεμούσαν ακόμη υποθέσεις του…
Θυμάμαι τον Μαντούβαλο, βουλευτή της ΝΔ, του οποίου οι δραστηριότητες στα «παραδικαστικά κυκλώματα» κρατούν αισίως δύο τουλάχιστον δεκαετίες…
Θυμάμαι τις υποκλοπές και την «αυτοκτονία» του Κ. Τσαλικίδη, στελέχους της Vodafone…
Θυμάμαι τις πολύνεκρες πυρκαγιές, στην Ηλεία, στην Πάρνηθα, στη Χαλκιδική, στην Εύβοια…
Θυμάμαι τον Αλογοσκούφη, τον Μαγγίνα, τον Ζαχόπουλο, τον Λιάπη, τον Βουλγαράκη, για λόγους που προφανώς όλοι οι υπόλοιποι έχουν ξεχάσει…
Θυμάμαι πολύ καλά τον βουλευτή της ΝΔ, Κώστα Κουκοδήμο, που διακόμισε πρόταση τού επικεφαλής της Υπηρεσίας Ειδικών Ελέγχων, Σπ. Κλαδά, «να κλείσει η υπόθεση των 5,5 εκατομμυρίων ευρώ του Θέμου Αναστασιάδη» με αντάλλαγμα «να μην αναφερθεί το όνομά του στο θέμα Ζαχόπουλου»…
Θυμάμαι τη Novartis και το ΚΕΕΛΠΝΟ, αλλά μάλλον λανθασμένα τα θεωρούσα ως σκάνδαλα… Ο «αψύς» Πολλάκης τα παραφούσκωσε…
Θυμάμαι πολλά ακόμη, πάρα πολλά, αλλά δεν μου φτάνει ο χώρος…
Θυμάμαι και τους θρασύτατους, που περιφέρουν ανά τα χαζοκάναλά και τις φυλλάδες τους το… «μέγα σκάνδαλο Πετσίτη», ως αντιστάθμισμα των ανωτέρω…
(ο Γιαννακίδης έγραψε ένα ομότιτλο editorial στη 2η σελίδα της Athens Voice, στις 4.7.2019 – https://www.athensvoice.gr/politics/559665_thymamai).