Γράφει ο Μιχάλης Κ. Δερμιτζάκης: Δικηγόρος ε.τ.
«Αυτός που συγχωρεί το έγκλημα γίνεται συνένοχος»
Βολταίρος (Διάσημος Γάλλος συγγραφέας)
«Οι βόμβες μολότοφ είναι όπλα φονικά και όχι αθώα παιχνιδάκια στα χέρια άφρονων κουκουλοφόρων». Σοβαρό προβληματισμό δημιούργησε στους πολίτες, ανεξάρτητα από τις πολιτικές τους πεποιθήσεις, αλλά και στην κοινωνία ολόκληρη, η εξαγγελθείσα, πρόσφατα, πρόθεση της Κυβέρνησης και του Πρωθυπουργού για την τροποποίηση ουσιωδών διατάξεων του Ποινικού μας Κώδικα (Π.Κ.). Διατάξεων που αφορούν βαρύτατα κακουργήματα στρεφόμενα μεταξύ των άλλων κατά, της Δημόσιας Τάξης, της γενετήσιας ελευθερίας, της παράβασης του απορρήτου της επικοινωνίας και τα σχετικά με τις εκρηκτικές ύλες (βόμβες, βόμβες μολότοφ) κ.λπ. Κακουργήματα τα οποία, όπως εξαγγέλθηκε, η Κυβέρνηση προτίθεται να μετατρέψει σε απλά και ανώδυνα πλημμελήματα, για να πέσουν, προφανώς, «στα μαλακά» οι ειδεχθείς εκείνοι εγκληματίες, που τα διαπράττουν, όταν οδηγηθούν ενώπιον της Δικαιοσύνης. Έντονη όμως αγανάκτηση και προβληματισμό προκάλεσαν, στους Έλληνες πολίτες και στους πολιτικούς, ακόμη και του δικού του κόμματος, οι αήθεις και ασύνετες δηλώσεις κυβερνητικού Βουλευτή ο οποίος, υπερασπιζόμενος τους κουκουλοφόρους και τους σύγχρονους απάχηδες – τη μάστιγα – των πόλεων, προσπαθούσε να μας πείσει πως «δε θυμάμαι να έχει σκοτωθεί κανείς από μολότοφ»!
Δεν θυμάται άραγε ο κύριος Βουλευτής τον θάνατο που έσπειραν τον Μάη του 2010 οι αιμοσταγείς κουκουλοφόροι, που έκαψαν ζωντανούς με τις μολότοφ, μέσα στο κτήριο της Marfin τρεις, αθώους και ανύποπτους πολίτες, εργαζόμενους και ένα ακόμη αγέννητο παιδάκι και μαζί και το κτήριο που εργάζονταν; Ένα κτήριο που ακόμη και σήμερα παραμένει κουφάρι – εφιάλτης – με τους μαυρισμένους τοίχους του! Κανένας όμως από τους στυγερούς εκείνους δολοφόνους δεν έδωσε λόγο μέχρι σήμερα στη Δικαιοσύνη και παραμένουν άγνωστοι!! Δε θυμούνται άραγε ο κ. Πρωθυπουργός και η Κυβέρνηση τις καθημερινές επιθέσεις, τους εμπρησμούς με τις μολότοφ και τις καταστροφές των Αστυνομικών Καταστημάτων και οχημάτων και των ιδιωτικών περιουσιών σε όλες τις μεγάλες πόλεις; Κλείνουν τα μάτια στους σοβαρούς τραυματισμούς των Οργάνων της Τάξης, στις επιθέσεις του Ρουβίκωνα σε Δημόσια κτήρια, Υπουργεία, συμβολαιογραφεία, ιατρεία και στις καταστροφές περιουσιών και έχουν προαγάγει εαυτούς σε λαϊκούς δικαστές με την ανοχή και, εν πολλοίς, και τη συνενοχή της επίσημης Πολιτείας; Παρά ταύτα, όμως, η ίδια η Κυβέρνηση μελετά να μετατρέψει τα κακουργήματα αυτά σε απλά πλημμελήματα, για να αθωωθούν στο τέλος οι θρασύτατοι αυτοί εγκληματίες!! Οι εκλογές βλέπετε πλησιάζουν και οι δημοσκοπήσεις είναι καταλυτικά αρνητικές για το κυβερνών κόμμα και τον αρχηγό του.
Όσο έρχονται, λοιπόν, πρόσωπο με πρόσωπο με την εκλογική συντριβή τους, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Πρωθυπουργός, στοχεύουν εναγώνια στην άγρα ψηφοφόρων! Θωπεύουν τους κουκουλοφόρους, τους αντιεξουσιαστές των Εξαρχείων και των μεγάλων πόλεων, τους μπαχαλάκηδες με τις μολότοφ, τους αρνητές της ηρεμίας και νομιμοποιούν τη βία, την ανομία και τα εγκλήματά τους, δίνοντάς τους σαν αντάλλαγμα την ελαχιστοποίηση των ποινών τους με την τροποποίηση του Π.Κ.! Αγκαλιάζουν τις «συλλογικότητες», ελληνοποιούν αλλοδαπούς, αρνούνται την ψήφο στους ομογενείς και ψάχνουν δεξιά και αριστερά στα Κόμματα για «πρόθυμους και προσκυνημένους» (για σύγχρονους Νενέκους δηλαδή), να τους προσεταιρισθούν για να διασωθούν πολιτικά! Γιατί η εξουσία και οι καρέκλες είναι γλυκές και πολύ προσοδοφόρες για να αποκολληθούν απ’ αυτές αμαχητί!!
Ο Πρωθυπουργός όμως και οι Υπουργοί του, φαίνεται να λησμονούν, επιπλέον, πως είναι Κυβέρνηση ΟΛΩΝ των Ελλήνων και όχι μόνο εκείνων που τους ψήφισαν! Διακρίσεις, λοιπόν, υπέρ συγκεκριμένων ατόμων, ομάδων και συντεχνιών απαγορεύονται ρητά από το Σύνταγμα. Γιατί σύμφωνα με το άρθρο 4 αυτού, οι Έλληνες και οι Ελληνίδες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου και έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις. Οφείλουν λοιπόν, Κυβέρνηση και Πρωθυπουργός, να προστατεύσουν τη ζωή, την περιουσία, τα δικαιώματα, την καθημερινότητα και την ελεύθερη ενασχόληση ΟΛΩΝ ανεξαιρέτως των Ελλήνων και των Οργάνων της Πολιτείας, (και όχι μόνο αυτά των αλλοδαπών και των λοιπών «συλλογικοτήτων»), για να μπορέσουν επιτέλους και αυτά (τα Όργανα της Πολιτείας) να κάνουν τη δουλειά τους σωστά και να πάνε μπροστά η Κοινωνία και το Κράτος και, βέβαια, οφείλουν να πείσουν τον λαό για την ανιδιοτέλεια των επιλογών τους! Γιατί όπως μας προειδοποιεί ο Σααδή (ο μέγιστος των Περσών ποιητών) «Το να συγχωρείς εκείνους που καταπιέζουν, είναι σαν να τυραννάς και συ εκείνους που καταπιέζονται»!
