Γράφει ο Φοίβος Κλόκκαρης, Αντιστράτηγος ε.α.
Οι εκλογές για την προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας (ΚΔ) θα διεξαχθούν την προσεχή Κυριακή. Το Κυπριακό, το μείζον πρόβλημα που μας απασχολεί, παραμένει επί μισό αιώνα άλυτο, με την Τουρκία να συνεχίζει την επιθετική και επεκτατική πολιτική της σε βάρος της Κύπρου, για να ολοκληρώσει τον στρατηγικό στόχο της να θέσει όλο το νησί υπό τον έλεγχό της.
Η κυβέρνησή μας και οι περισσότεροι των υποψηφίων για την προεδρία της ΚΔ, υποστηρίζουν ως λύση του Κυπριακού τη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία (ΔΔΟ) και έχουν παρουσιάσει προς τον λαό τις προγραμματικές θέσεις τους στο θέμα αυτό. Όλοι οι υποστηρικτές της ΔΔΟ συμφωνούν βασικά, ότι η λύση πρέπει να είναι λειτουργική, βιώσιμη, να σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, να αποκαθιστά την ενότητα του κράτους, να διασφαλίζει τη μία κυριαρχία, διεθνή προσωπικότητα και ιθαγένεια, τις τέσσερις βασικές ελευθερίες της ΕΕ, να βασίζεται στο συμφωνημένο πλαίσιο λύσης, τα ψηφίσματα του ΣΑ/ΗΕ, τις συγκλίσεις των συνομιλιών και το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο.
Διαπιστώνουμε ότι οι βασικές θέσεις τους, δεν συνάδουν προς τις συγκλίσεις που έχουν επιτευχθεί στις διακοινοτικές συνομιλίες, τις οποίες γνωρίζουμε από διαρροές εγγράφων στον Τύπο και όχι από επίσημη ενημέρωση της Πολιτείας. Η κυβέρνησή μας καθώς και οι προηγούμενες, με την αδικαιολόγητη επίκληση του απορρήτου των συνομιλιών, για θέματα γνωστά στα ΗΕ και την Τουρκία, δεν έχουν ενημερώσει επίσημα τον λαό για τις συγκλίσεις των συνομιλιών και τις δικές μας θέσεις στις διάφορες πτυχές της λύσης. Καλλιεργείται στους πολίτες η ψευδαίσθηση ότι η ΔΔΟ αποτρέπει τη διχοτόμηση και επανενώνει το κράτος μας.
Τα βασικά έγγραφα των συνομιλιών με τις θέσεις των Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων στις συνομιλίες καθώς και τις επιτευχθείσες συγκλίσεις που διέρρευσαν, είναι το 77 σελίδων έγγραφο των συγκλίσεων Ντάουνερ (convergences 2008-2012) της 30 Απριλίου 2013 καθώς και έγγραφα που δημοσιεύθηκαν στον ημερήσιο Τύπο της Κύπρου, κυρίως την περίοδο των διασκέψεων στην Ελβετία για το Κυπριακό.
Οι συγκλίσεις που δημοσιεύθηκαν δεν έχουν διαψευσθεί από τις κυβερνήσεις μας. Oι συγκλίσεις, ουσιαστικά αποτελούν τις δικές μας υποχωρήσεις. Νομιμοποιούν τη διχοτόμηση, παραβιάζουν την ενότητα του κράτους και τα ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες, με την επιβολή εδαφικών ζωνών με εγγυημένες πλειοψηφίες κατοίκων και περιουσιών, που καταπατούν τα δικαιώματα της ατομικής ιδιοκτησίας, του εκλέγειν και εκλέγεσθαι και της ελευθερίας εγκατάστασης (Σελ. 33 και 69 του εγγράφου τών Συγκλίσεων Ντάουνερ (ΣΝ). Δεν παρέχουν συνθήκες ασφάλειας και συγκεκριμένα στρατιωτικής ασφάλειας (αφοπλισμός Κυπριακού κράτους, σελ. 70 των ΣΝ) δημογραφικής ασφάλειας ( παραμονή τών εποίκων, οι Τούρκοι υπήκοοι θα απολαμβάνουν το δικαίωμα των 4 ελευθεριών της ΕΕ, σελ. 68 των ΣΝ) πολιτικής ασφάλειας (παραβίαση της αρχής της πλειοψηφίας στη λήψη αποφάσεων με το δικαίωμα ΒΕΤΟ στη μειοψηφία (ονομάσθηκε θετική ψήφος για να μην ηχεί άσχημα!), που θα οδηγεί σε αδιέξοδα και παράλυση του κράτους ή σε αντιδημοκρατικό μηχανισμό επίλυσης αδιεξόδων σελ. 5, 7 και 9 των ΣΝ) και λειτουργικής/οικονομικής ασφάλειας (υπερμέγεθες, διχοτομικό κράτος σε ένα μικρό εδαφικό χώρο, με δυαρχία αξιωματούχων, μεγάλη πολυπλοκότητα στη λειτουργία του και δυσλειτουργικότητα).
Σε ότι αφορά την μια κυριαρχία, μια διεθνή προσωπικότητα και μια ιθαγένεια, η διατύπωσή τους στο κοινό ανακοινωθέν της 11 Φεβρουαρίου 2014 (παραγρ. 3), που συμφωνήθηκε μεταξύ των ηγετών των δύο κοινοτήτων, αφήνει περιθώρια παρερμηνειών, με τη συμπερίληψη στοιχείων διχοτομικής φύσεως.
Γενικά οι συγκλίσεις που γνωρίζουμε είναι προβληματικές. Περιλαμβάνουν διχοτομικά και δυσλειτουργικά στοιχεία που αποτελούν τροχοπέδη στη δημιουργία κοινού κράτους, λειτουργικού, δίκαιου και βιώσιμου. Αυτό οφείλεται στη λανθασμένη πορεία την οποία ακολούθησε το Κυπριακό με τις χρονοβόρες ούτω καλούμενες διακοινοτικές συνομιλίες (ΔΣ) με την υποτελή διοίκηση της Τουρκίας, υπό την απειλή των τουρκικών δυνάμεων κατοχής (ΤΔΚ), που απενοχοποίησαν την Τουρκία, η οποία πέτυχε να μετατρέψει το διεθνές έγκλημα που διέπραξε σε βάρος της Κύπρου σε δικοινοτική διαφορά. Η ΚΔ συνομιλούσε με την υποτελή διοίκηση της Τουρκίας, η οποία υποστηρίζει τα συμφέροντα της κατοχικής δύναμης σε βάρος εκείνων της Κύπρου. Όταν δεν υπάρχουν κοινά συμφέροντα μεταξύ δύο συνομιλητών δεν μπορεί να συγκροτηθεί κοινό βιώσιμο κράτος.
Το βασικό ερώτημα που τίθεται, είναι γιατί οι υποψήφιοι για την προεδρία της ΚΔ, που υποστηρίζουν την ΔΔΟ, αποσιωπούν το γεγονός ότι οι θέσεις του προγράμματός τους στο Κυπριακό, έρχονται σε αντίθεση με τις συγκλίσεις των συνομιλιών (το αποκαλούμενο κεκτημένο των συνομιλιών); Είναι τήρηση μιας αδικαιολόγητης σιωπής που δεν πρέπει να συνεχισθεί. Οι υποψήφιοι να απαιτήσουν από την κυβέρνησή μας, να δημοσιοποιήσει επίσημα τις συγκλίσεις των συνομιλιών, όχι μόνο για να τις γνωρίζουν οι πολίτες, οι οποίοι θα υποστούν τις συνέπειες μιας κακής λύσης και δεν πρέπει να έχουν ψευδαισθήσεις, αλλά και για να τοποθετηθούν οι υποψήφιοι, αν υποστηρίζουν τις συγκλίσεις αυτές, που έρχονται σε αντίθεση με τις προγραμματικές τους θέσεις στο Κυπριακό.
Συμπερασματικά, με τις συγκλίσεις που έχουν επιτευχθεί, η ΔΔΟ έχει διαμορφωθεί σε συγκεκαλυμένη μορφή συνομοσπονδίας δύο κρατών. Νομιμοποιείται η διχοτόμηση, καταλύεται η ΚΔ, τίθεται όλη η Κύπρος υπό τουρκικό έλεγχο, παραβιάζονται η ενότητα του κράτους, τα ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες των πολιτών καθώς και οι θεμελιώδεις δημοκρατικές αρχές και οι αρχές ασφάλειας. Θα μετατραπεί η Κύπρος σε θνησιγενές δυσλειτουργικό κράτος παρόμοιο με εκείνο της Βοσνίας, καταδικασμένο σε στρατηγική κατάρρευση.
