Γράφει ο Αλέξανδρος Καζαντζίδης – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής Αμαρυσίας, φύλλο Χαλανδρίου – Αγίας Παρασκευής – Παπάγου – Χολαργού – 09/02/2022
Πριν μας «επισκεφθεί» η κακοκαιρία, ένα βράδυ αυτού του Ιανουαρίου, στη διάρκεια παράστασης στο κέντρο της Αθήνας, ηθοποιοί και θεατές βρέθηκαν αντιμέτωποι με ένα πολύ δυσάρεστο, έκτακτο περιστατικό. Στο θέατρο -που είχε εναρμονιστεί με τα πρωτόκολλα υγιεινής για την πανδημία και ήταν κατάμεστο από κόσμο, ήχησε ξαφνικά μια φωνή: «Έναν γιατρό, γρήγορα!».
Με πειθαρχία και ψυχραιμία, σκηνοθέτης, ηθοποιοί και τεχνικοί διέκοψαν το έργο, άναψαν τα φώτα της κεντρικής σκηνής και το κοινό έγινε μάρτυρας ενός πραγματικού σκηνικού, όπου ένας θεατής αισθάνθηκε δυσφορία και λιποθύμησε. Άμεσα μεταφέρθηκε ο πολίτης στο φουαγιέ, όπου του προσέφεραν τις πρώτες βοήθειες με τη συνδρομή παρευρισκόμενου γιατρού, ενώ ήδη κλήθηκε και το ΕΚΑΒ.
Όταν, όμως, έφτασε το ασθενοφόρο (με αρκετή καθυστέρηση), αποδείχθηκε σχεδόν αδύνατον να προσεγγίσει την είσοδο του θεάτρου! Πρόκειται για ένα μικρό στενάκι όπου τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα – και από τις δύο πλευρές- εμποδίζουν ακόμα και την είσοδο αμαξιδίου ΑμεΑ -παρότι είχε φροντίσει για μπάρα το θέατρο. Επί 35 ολόκληρα λεπτά ο οδηγός του ΕΚΑΒ με φιλότιμες προσπάθειες και αλλεπάλληλες μανούβρες προσπαθούσε να προσεγγίσει με το όχημα. Τελικά χρειάστηκε η συνδρομή της ομάδας ΔΙΑΣ και των εργαζόμενων του θεάτρου ώστε με τα χέρια (!) να μετακινήσουν Ι.Χ. και μοτοσυκλέτες. Στο μεσοδιάστημα, οι διασώστες μετέφεραν πεζή τον ασθενή στο ασθενοφόρο, προκειμένου φύγει εσπευσμένα σε εφημερεύον νοσοκομείο.
Ηθοποιοί και κοινό επέστρεψαν στη θεατρική αίθουσα, με τη σκέψη στην υγεία του συνανθρώπου. Μετά το ζεστό χειροκρότημα του φινάλε, άπαντες πληροφορήθηκαν πως ο πολίτης υπέστη σοβαρό επιληπτικό επεισόδιο. Ακόμη και αυτή η μετ’ εμποδίων -αλλά ψύχραιμη- κινητοποίηση παρευρισκομένων και διασωστών του ΕΚΑΒ, ήταν αρκετή για να αποσοβηθούν «τα χειρότερα». Σύμφωνα με την ιστοσελίδα news247, η διεύθυνση του θεάτρου έχει πολλές φορές αιτηθεί για λόγους ασφάλειας τη διαπλάτυνση πεζοδρομίου και δρόμου, χωρίς, όπως ανέφερε, ποτέ να υπάρξει αντίδραση, ούτε καν απάντηση από τους αρμοδίους.
Αναρωτιέται κανείς, με την ελπίδα να διαψευστεί η… Κασσάνδρα, τι θα συνέβαινε αν κάτι ανάλογο συνέβαινε, για παράδειγμα, ένα Σαββατόβραδο στο εμπορικό κέντρο του Χαλανδρίου, σε έναν από τους στενούς πεζοδρόμους. Με το πλήθος καταστημάτων ιδίως εστίασης & των τραπεζοκαθισμάτων αλλά και σταθμευμένων οχημάτων θα μπορούσε να πλησιάσει ένα ασθενοφόρο κάποιο από τα κάθετα δρομάκια της οδού Σωκράτους; Επίσης, πως θα είχε, άραγε, πρόσβαση ένα πυροσβεστικό όχημα στην «κάτω πλατεία» της Αγίας Παρασκευής, κάποιο πρωϊνό Κυριακής, όταν ο χώρος πέριξ της εκκλησίας μετατρέπεται σε ένα υπαίθριο πάρκινγκ χωρίς κανόνες;
Μέσα στις άναρχες πόλεις μας, που χτίστηκαν με αυτό τον τρόπο χρόνια πριν, γίνονται προσπάθειες από τους Δήμους να βελτιωθούν οι συνθήκες προσβασιμότητας, σε ένα δύσκολο περιβάλλον κεντρικής διαχείρισης από την Πολιτεία, πριν αλλά και σε καιρούς πανδημίας. Προτού βρεθούμε στη γειτονιά μας αντιμέτωποι με ίδια και χειρότερα περιστατικά του θεάτρου στην Αθήνα, χρειάζεται, τουλάχιστον για τέτοιες περιπτώσεις, προετοιμασία, εγρήγορση και ευήκοα ώτα για παν ενδεχόμενο. Περισσότερο από θέμα προσβασιμότητας ή πολιτισμού, μπορεί να είναι ζήτημα ζωής και θανάτου.
