Γράφει η Αδαμαντία Τριάρχη – Μακρυγιάννη: Φιλόλογος
Το 2020 ήταν ο 5ος χρόνος, που το 1ο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων δίκαζε τη «Χρυσή Αυγή», με πρόεδρο την κυρία Μαρία Λεπενιώτη. Τελικά, αναδείχτηκε εξέχον πρόσωπο της δημόσιας σφαίρας, κατά το προηγούμενο έτος.
Ιδιαίτερα κατά το τελευταίο στάδιο της δίκης, κρινόταν από ικανό τμήμα της κοινής γνώμης. Έδινε την – δημοσιογραφική και τηλεοπτική – εικόνα της εκπροσώπου της Ελληνικής Δικαιοσύνης, που διαδραμάτιζε με αξιοπρέπεια τον σημαντικότατο ρόλο της. Παρακολουθούσε ακαταπόνητη, σε συναντίληψη μaε τα άλλα δύο μέλη της έδρας, τα απροσμέτρητα τεκμήρια της δράσης των κατηγορουμένων και παρενέβαινε με σημαντικές, σύντομες παρατηρήσεις, που αφορούσαν αιτιάσεις εις βάρος τους. Σε κάποιο σημείο της διαδικασίας, δήλωσε εμφατικά, ότι θα αποδοθεί δικαιοσύνη από το δικαστήριο αντί πάσης θυσίας. Γενικά ωστόσο, προφανώς δια μετρημένου λόγου, απέτρεπε τους κινδύνους όξυνσης.
Οι συνήγοροι υπεράσπισης των υπό κατηγορίαν προσώπων αναγνώρισαν τη σταθμισμένη στάση της απέναντί τους. Κατά γενική παραδοχή, πάνοπλη από νομική αλλά και ηθική άποψη, οδήγησε το Εφετείο στην ομόφωνη ετυμηγορία του και ακολούθησε η επιβολή ποινών στους ενόχους – μέλη της εγκληματικής οργάνωσης, Εγκληματικής και με την υπογραφή της Ελληνικής Δικαιοσύνης.
Οι καταδικασμένοι δεν τιμωρήθηκαν για το -λεγόμενο- φρόνημα, αλλά για τις πράξεις τους. Κακοποιούσαν βάναυσα πολλά άτομα, μετανάστες και Έλληνες που αυθαίρετα θεωρούσαν ότι δεν είχαν δικαιώματα παραμονής ή ελευθερίας στη χώρα μας. Προξενούσαν τον τρόμο, άμετρο πόνο με εγκλήματα μέχρι θανάτου και εξέθεταν συνολικά τον ελληνικό λαό ακόμη και από την αίθουσα της Ολομέλειας του Κοινοβουλίου.
Η ανακοίνωση της καταδικαστικής απόφασης, 7 Οκτωβρίου 2020, έγινε δεκτή με εύλογο ενθουσιασμό πλήθους πολιτών, γύρω από το δικαστικό μέγαρο και είχε πανευρωπαϊκή απήχηση. Η Ελλάδα ήταν ικανή να υπερασπίζεται τη Δημοκρατία, πολεμώντας εναντίον της πολιτικο-κοινωνικής νόσου του νεοφασισμού. (Τηρουμένων των αναλογιών). Η δίκαιη δίκη, με την αποφασιστική συμβολή της κυρίας Μαρίας Λεπενιώτη, θα παραμείνει ιστορική. «Δίδαξε» ξανά, ότι, ναι! «Έσσεται ή μαρ» αποκατάστασης του Δικαίου, μετά την καταστρατήγησή του, δυστυχώς από στοιχειωδώς ανιστόρητους και ιδεοληπτικούς. Προς γνώσιν και συμμόρφωσιν.
Η πρόεδρος κυρία Λεπενιώτη, δια της ετυμηγορίας του δικαστηρίου και των ποινών, που αυτό καταλόγισε, «επανέλαβε» το 2020: Η θωράκιση της ελεύθερης σκέψης και ζωής, με μία φράση η αξιοπρέπεια όλων ανεξαιρέτως αποτελεί το οξυγόνο κάθε πολιτείας.