Γράφει ο Γιώργος Αράπογλου – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής Αμαρυσίας – φύλλο Ηρακλείου – Λυκόβρυσης – Πεύκης – Μεταμόρφωσης 16/06
Πριν από μερικές μέρες, είχα την ευκαιρία να βρεθώ στον Δημοτικό Κινηματογράφο Ηρακλείου «Νοσταλγία – Γιώργος Ηλιακόπουλος», προκειμένου να συνομιλήσω με τον πρόεδρο της ΚΕΑΕΔΗΑ Α.Ε. ΟΤΑ Νίκο Σπυρόπουλο, για τις τελευταίες λεπτομέρειες, πριν ανοίξει για να υποδεχθεί το κοινό σε μια θερινή περίοδο που ξεκίνησε με πολλές ιδιαιτερότητες.
Η κουβέντα μας ξεκίνησε με μικρή καθυστέρηση, μέχρι να ολοκληρώσει τη συναρμολόγηση ενός μικρού καναπέ που επρόκειτο να χρησιμοποιηθεί για την επιπλέον διακόσμηση του χώρου. «Είναι η δουλειά μου, πιάνουν τα χέρια μου», απάντησε χαμογελαστός στο πείραγμα – πρόσκληση να με βοηθήσει να συναρμολογήσω κάτι αντίστοιχα έπιπλα στο σπίτι μου, που παραμένουν στα κουτιά εδώ και μήνες. Η ουσία, ωστόσο, ήταν ότι αυτή η εικόνα πρόδιδε μεράκι και ουσιαστική διάθεση να φτιαχτεί ένας χώρος όμορφος που, μερικές ώρες αργότερα, θα άνοιγε για να υποδεχθεί το κοινό σε μια αγαπημένη καλοκαιρινή απόδραση.
Όχι, το παρόν κείμενο δεν είναι μια προσπάθεια «αγιογράφησης» του εκπροσώπου της διοίκησης. Ο γράφων δεν το έχει κάνει και δεν θα το κάνει ποτέ. Αλλά, τα καλά οφείλουμε να τα αναγνωρίζουμε. Ο χώρος, πράγματι, έχει διαμορφωθεί πολύ όμορφα και φέρει χρώματα, ευωδιές και άνεση, που προϊδεάζει για όμορφες καλοκαιρινές βραδιές στην πόλη. Πώς ήταν ο στίχος του Λουκιανού Κηλαηδόνη στα «Θερινά τα σινεμά»; Μ’ αγιόκλημα και γιασεμιά. Κάπως έτσι.
Μόνο που φέτος, η ευωδιά των λουλουδιών θα έχει ποτιστεί και με τη μυρωδιά του αντισηπτικού, που πλέον αποτελεί αναπόσπαστο αξεσουάρ σε κάθε μας κοινωνική και δημόσια ενέργεια. Ήδη ο χώρος έχει προμηθευτεί τις απαιτούμενες βάσεις τοποθέτησης αντισηπτικού στις εισόδους, ενώ έχουν γίνει ενέργειες ώστε οι επαφές με οτιδήποτε να ελαχιστοποιούνται στον μέγιστο βαθμό. Οι υπεύθυνοι, μάλιστα, διαβεβαιώνουν ότι πριν και μετά από κάθε προβολή θα γίνεται πλήρης απολύμανση του χώρου, ώστε να παραδίδεται από και προς κάθε επισκέπτη στον πλέον αποστειρωμένο βαθμό.
Είναι κι αυτό μια νέα πραγματικότητα, αλλά, όπως και να το κάνουμε, είναι για καλό. Κανείς δεν θέλει να ρισκάρει ένα δεύτερο κύμα της πανδημίας και όσα μέτρα κι αν λαμβάνονται, είναι καλοδεχούμενα. Στο κάτω κάτω, άλλωστε, ποτέ δεν έβλαψε λίγη καθαριότητα παραπάνω! Και ας μην είναι αυτή
τελικά η μεγάλη εικόνα. Το σημαντικότερο είναι ότι μια αγαπημένη καλοκαιρινή συνήθεια επιστρέφει σε έναν χώρο που πραγματικά φέρει αναμνήσεις μιας άλλης εποχής. Για να είμαι ειλικρινής και να κάνουμε και λίγο
χιούμορ, που έχει λείψει τελευταία, ζηλεύω αφάνταστα τον γείτονα που το μπαλκόνι του έχει απόλυτη θέα στη μεγάλη οθόνη της «Νοσταλγίας». Εύχομαι να περάσει όμορφο καλοκαίρι και να αξιοποιήσει την ευκαιρία στο έπακρο!
Σε κάθε περίπτωση, το καλοκαίρι, όσο δύσκολο κι αν είναι, όσες έγνοιες και προβλήματα φέρνει ως συνέπειες της πανδημίας, είναι εδώ. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είμαστε ένας λαός ανοικτός, εξωστρεφής. Ο κόσμος έχει ανάγκη την απόδραση και την ξενοιασιά. Ο δημοτικός κινηματογράφος είναι μια καλή ευκαιρία. Με ταινίες πρώτης προβολής, με παιδικά και, πρωτίστως, το άρωμα μιας παλιάς, άλλης, αθώας εποχής. Και με έντονη την οσμή του αντισηπτικού. Καλό καλοκαίρι και καλές προβολές!