Γράφει ο Τάσος Μεργιάννης – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής Αμαρυσίας – φύλλο Πεντέλης – Μελισσίων – Βριλησσίων – 4/11
Πριν από μια εβδομάδα ο ιδιοκτήτης του Facebook Μαρκ Ζούκερμπεργκ προέβη σε μια μεγάλη αποκάλυψη, που σε λίγο καιρό είναι πολύ πιθανό να αλλάξει τη ζωή μας-τουλάχιστον όπως την ξέρουμε μέχρι σήμερα. Ο Αμερικάνος μεγιστάνας των social media θέλοντας να χρυσώσει το χάπι μετά το σκάνδαλο με τα «Facebook Papers», ανακοίνωσε ότι το Facebook σε πέντε χρόνια θα είναι εταιρεία Metaverse και ότι το δημοφιλές μέσο κοινωνικής δικτύωσης θα μετονομαστεί σε «Meta».
Πρόκειται για ένα όρο που μελλοντικά θα αναφέρεται στο ίντερνετ που δίνει έμφαση στην εικονική πραγματικότητα, έναν διαδικτυακό κόσμο (που θα αποτελεί τον χωροχρόνο του μέλλοντός μας) πάνω στον οποίο οι εταιρείες υψηλής τεχνολογίας της Silicon Valley εργάζονται εδώ και χρόνια. Έναν κόσμο στον οποίο οι άνθρωποι θα φορούν οπτικοακουστικές συσκευές εικονικής πραγματικότητας, θα πηγαίνουν σε εικονικά ταξίδια, θα διασκεδάζοντας σε εικονικές παραστάσεις και θα δουλεύουν σε εικονικές δουλειές.
Στον αντίποδα όλων αυτών των μεγαλεπήβολων σχεδίων, υπάρχει δίπλα μας ένας υπαρκτός αλλά «αόρατος» κόσμος που αποτελεί μια πραγματικότητα κάθε άλλο παρά εικονική. Ένας κόσμος που αποτελείται από Καβαφικούς «ανέστιους και πένητες».
Άνθρωποι που κάθε βράδυ που στήνουν το αυτοσχέδιό κρεβάτι τους που συνήθως αποτελείται από παλέτες, χαρτόνια και υπνόσακους. Οικονομικά και οικογενειακά προβλήματα, ανεργία και θέματά υγείας τους ανάγκασαν να κάνουν «σπίτι» τους το πεζοδρόμιο ή κάποιο κλειστό περίπτερο- όπως έγινε πρόσφατα επί της οδού 28ης Οκτωβρίου στα Βριλήσσια από δυο άστεγους συνανθρώπους μας.
Κι ενώ η Ευρώπη σε μεγάλο βαθμό γνωρίζει πόσοι είναι οι άνθρωποι που αναγκάζονται να μένουν στον δρόμο, δεν συμβαίνει το ίδιο και στη χώρα μας. Πανελλαδική καταγραφή για τον αριθμό των αστέγων στην Ελλάδα δεν υπάρχει, γι’ αυτό και η έρευνα του Υπουργείου Εργασίας το 2018 δανείστηκε στοιχεία από παλαιότερη μελέτη που είχε πραγματοποιήσει το 2015 το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ μόνο για την Αττική. Σε αυτή καταγράφονταν 17.720 άστεγοι στον δρόμο αλλά και άτομα στερούμενα κατοικίας, τα οποία διέμεναν σε καταλύματα για αστέγους.
Και όσο αν το Ίδρυμα Αστέγων του Δήμου Αθηναίων εκπονεί μια σειρά από προγράμματα ώστε να αντιμετωπιστούν τα πλείστα προβλήματα που δημιουργεί η αστεγία σε συνανθρώπους μας, όσο και αν στα Βριλήσσια , ο -πάντα δραστήριος- Οργανισμός Κοινωνικής Πολιτικής και Αλληλεγγύης του Δήμου εξετάζει τη δημιουργία δομής για βραχεία διαμονή αστέγων, το πρόβλημα παραμένει γιατί οι ρίζες του είναι βαθιές
Οι άστεγοι περιμένουν τη ζεστασιά και τη φροντίδα που τους στέρησε η ζωή. Ας γίνουν μέρος της σκέψης και της καθημερινότητάς μας. Να μπούμε στην δική τους -καθόλου εικονική- πραγματικότητα και ας μην αλλάζουμε πεζοδρόμιο, ας μην αποστρέφουμε το βλέμμα όταν πέφτουμε πάνω τους.
Όσο περιμένουμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση να αποφασίσει για την αποποινικοποίηση της αστεγίας, ας δώσουμε στον άστεγο του διπλανού πεζοδρομίου ένα πιάτο ζεστό φαγητό.
Είναι η ελάχιστη χειρονομία ανθρωπιάς και πολιτισμού που του οφείλεται.
