Γράφει ο Γιώργος Κουμουτσάκος, βουλευτής Β1 του Βορείου Τομέα Αθηνών ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Tο 2022 ήταν το έτος μνήμης 100 χρόνων από τη μικρασιατική τραγωδία του Ελληνισμού. Σε όλες τις δημόσιες ομιλίες, εκδηλώσεις, συζητήσεις, αναδείχθηκε ένα κυρίαρχο συμπέρασμα: Κύρια αιτία της εθνικής εκείνης οδύνης ήταν μία, ο εθνικός διχασμός. Στην εκστρατεία εκείνη είχαμε ηττηθεί μόνοι μας από τη διχόνοια. Πρώτα, είχαμε χάσει εμείς από εμάς. Μετά μας νίκησαν οι άλλοι. Οι απέναντι. Και ας κομπορρημονούν σήμερα για τη νίκη τους, υβρίζοντας και απειλώντας.
Σήμερα λοιπόν, στην πιο ακατάλληλη στιγμή και ώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει επιλέξει να πολιτευτεί με στρατηγική ακραίας διχαστικής τοξικότητας. Εκμεταλλεύεται χωρίς μέτρο ένα σοβαρό και υπαρκτό ζήτημα που αφορά στη δημοκρατική λειτουργία: το ζήτημα των παρακολουθήσεων. Το χρησιμοποιεί, όχι ως εργαλείο προστασίας της Δημοκρατίας αλλά ως πεδίο διχασμού και φθοράς της εθνικής ασφάλειας.
Διχασμού, γιατί με αφορμή το πράγματι σοβαρό αυτό ζήτημα, ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορεί τη μεγαλύτερη πολιτική παράταξη της χώρας σαν «πραξικοπηματίες» και εχθρούς της δημοκρατίας. Επιχειρεί να σπιλώσει τον δημοκρατικά εκλεγμένο πρωθυπουργό της χώρας σαν «αρχηγό παρακρατικού εγκληματικού δικτύου».
Τελευταίο κεφάλαιο, ο πρωτόγονος αντιθεσμικός ακτιβισμός της άρνησης συμμετοχής στις ψηφοφορίες στη Βουλή.
Τέτοιες συμπεριφορές, τέτοια πολιτική είναι σκέτη ντροπή για εκείνους που την εφαρμόζουν.
Αντιλαμβάνομαι ότι στο πλαίσιο της άτυπης προεκλογικής περιόδου στην οποία βρισκόμαστε, είναι αναμενόμενο να ανεβαίνουν οι τόνοι της αντιπαράθεσης. Είναι όμως αδιανόητο η αντιπαράθεση αυτή και ο διχαστικός λόγος να φτάνουν στο σημείο να συγκλίνουν με την τουρκική προπαγάνδα κατά της πατρίδας μας, όπως συνέβη με το νοσηρό μύθευμα της «νεκρής Μαρίας» στον Έβρο. Αποδείχθηκε στημένο και σκοτεινό. Μια σκηνοθετημένη υπόθεση, για να εκτεθεί η Ελλάδα στα μάτια της διεθνούς κοινής γνώμης σαν υπεύθυνη για το θάνατο ακόμη και μικρών παιδιών. Κι αυτό είναι ντροπή. Μεγάλη ντροπή.
Είναι άλλο πράγμα η πολιτική σύγκρουση στα πλαίσια της δημοκρατικής λειτουργίας, και τελείως διαφορετικό το να «τρώμε τις σάρκες μας», ειδικά σε αυτήν την κρίσιμη συγκυρία, που αντιμετωπίζουμε προκλήσεις και απειλές. Αυτός ο υφέρπων διχασμός πρέπει επιτέλους να σταματήσει εδώ και τώρα. Πριν πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Ο κίνδυνος νέου εθνικού διχασμού, την ώρα μάλιστα που οι απέναντι καταστρώνουν σχέδια κατά των συμφερόντων μας, είναι υπαρκτός. Επιβάλλει όχι μόνο στην Αριστερά να βάλει φρένο στον τοξικό και διχαστικό της λόγο, αλλά και σε όλα τα κόμματα και στους πολίτες να μη παρασυρθούν από τις κραυγές του λαϊκισμού. Να μη «γοητευθούν» από τις σειρήνες της δημαγωγίας που χαϊδεύουν μεν τα αυτιά αλλά απειλούν να τραυματίσουν σοβαρά τον εθνικό κορμό.
Είναι ευθύνη όλων μας, εθνική μας υπόθεση, να μη μεταβληθούμε σε ανυποψίαστους υπνοβάτες μιας πορείας προς ένα νέο διχασμό. Οφείλουμε να «ξυπνήσουμε» χωρίς άλλη καθυστέρηση. Εδώ και τώρα. Πριν να είναι αργά…
