Γράφει ο Χρήστος Φωτιάδης
«Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια»… Όσο κι αν ξυπνά μακρινές μνήμες σύμπραξης κράτους κι εκκλησίας για την άμυνα σε κάθε προοδευτική ανατροπή, το σύνθημα παραμένει ενεργό! Όχι μόνο σε πολλά μυαλά, αλλά και στη συνεχιζόμενη «σιαμαία» σχέση μεταξύ των «πιστών» και της νομοθετικής εξουσίας! Δυο πρόσφατες ειδήσεις υπογραμμίζουν αυτή τη θλιβερή πραγματικότητα…
Με απόφαση της νέας κυβέρνησης, αυξήθηκε η διάρκεια εναλλακτικής θητείας για τους αντιρρησίες συνείδησης από τους 12 στους 15 μήνες, δηλαδή είναι 6 μήνες μακρύτερη από την κανονική. Η απόφαση είναι προφανώς τιμωρητική, διότι στην Ελλάδα δεν υπάρχει έντονο πρόβλημα με τον αριθμό των αιτούντων εναλλακτική θητεία, που περιορίζονται κυρίως στους αρνητές λόγω πίστης, όπως οι Μάρτυρες του Ιεχωβά.
Επιπλέον, η διαφορετική αντιμετώπιση των αρνητών ένοπλης στράτευσης από την Ελλάδα έχει καταδικαστεί από την Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, αλλά και με πολλά ψηφίσματα του Ευρωκοινοβουλίου. Συχνές είναι και οι καταδίκες από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο κατά της χώρας μας, ενώ μόλις πριν λίγους μήνες απευθύνθηκαν και συστάσεις της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα προς την Ελλάδα! Σχετικές οργισμένες ανακοινώσεις εξέδωσαν επίσης η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και η Διεθνής Αμνηστία.
Η αναχρονιστική αυτή απόφαση λήφθηκε φυσικά και υπό την πίεση της ηγεσίας της εκκλησίας, που ανέκαθεν θεωρούσε ως «πολίτες δεύτερης κατηγορίας» όσους δεν ανήκαν στο «ποίμνιό» της! Δεν είναι τυχαίο ότι ακολούθησε λίγο αργότερα και η κάθετη αντίθεση της Ιεράς Συνόδου προς την οριστική διευθέτηση του «πονεμένου» αιτήματος για την αποτέφρωση των νεκρών! Με ένα τετρασέλιδο φυλλάδιο γεμάτο από σκληρούς χαρακτηρισμούς, η Ιερά Σύνοδος στέλνει μήνυμα προς τον ελληνικό λαό για το ζήτημα της αποτέφρωσης, εκφράζοντας την πάγια αντίθεσή της στην πρακτική αυτή και κάνοντας λόγο για «ωμή ανακύκλωση»!
Κατά την Ιερά Σύνοδο «η Εκκλησία θεωρεί το ανθρώπινο σώμα ως »ιερό»» και «η ταφή ανήκει στην παράδοση της Εκκλησίας που σέβεται το ανθρώπινο σώμα ως δημιούργημα του Θεού, για αυτό και το ενταφιασμένο σώμα γίνεται αντικείμενο φροντίδας και προσευχών. Το νεκρό σώμα δεν είναι “στέρεο απόβλητο” όπως το αντιμετωπίζουν οι θιασώτες της αποτέφρωσης»! Καταλήγει, δε, στην ουσία: ««προφανώς όσοι δεν θέλουν να ακολουθήσουν την παράδοση της Εκκλησίας επιλέγοντας την αποτέφρωση, δεν θα τύχουν Εξοδίου Ακολουθίας (Κηδείας) από την Εκκλησία»!
Ούτε λόγος φυσικά για τις απαράδεκτες και πανάκριβες διαδικασίες ταφής που ισχύουν επί δεκαετίες, που περιλαμβάνουν και την επώδυνη για τους οικείους εκταφή! Ούτε και για τον διαδεδομένο «τουρισμό αποτέφρωσης» προς τη γειτονική Βουλγαρία…
