Γράφει η Ξένια Γιαννάκου – Από την έντυπη έκδοση της καθημερινής ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ Κηφισιά – Νέα Ερυθραία – Εκάλη, Διόνυσος 03/03/2023
Μια μεγάλη πληγή έχει ανοίξει στις καρδιές όλων των Ελλήνων από το βράδυ της περασμένης Τρίτης. Όμως αυτή η πληγή δεν επουλώνεται με το πέρασμα των ωρών. Βαθαίνει εικόνα με την εικόνα που φτάνει από τα Τέμπη, ματώνει ιστορία με την ιστορία που γίνεται γνωστή, πονάει περισσότερο με κάθε φωνή γονιού, αδερφού, φίλου, συγγενή που ζητά να μάθει τι συνέβη στον άνθρωπό του.
Οι εικόνες, που τόσο θέλεις να είναι από κινηματογραφική ταινία περιπέτειας και όχι αλήθεια, εκτυλίσσονται εδώ, στη χώρα μας, στην καρδιά της Ελλάδας. Κάποιοι είχαν λέει προειδοποιήσει, άλλοι αναζητούν μανιασμένα υπαίτιους. Και κάποιοι, όπως η συγγενείς ενός επιβάτη που σώθηκε από το μοιραίο τρένο, απλά προστάζουν «σκάστε, σήμερα ουρλιάζουν οι μανάδες».
Την ίδια ώρα, κάποιοι δημοσιοποιούν -και καλά κάνουν- τις ιστορίες που ανοίγουν μέσα σε αυτό το πηχτό σκοτάδι, μια χαραμάδα φωτός, για το ποια είναι τα παιδιά μας σήμερα. Μαθαίνουμε για ήρωες -«μην μας αποκαλείτε έτσι», ζητούν οι ίδιοι- οι οποίοι μέσα στο αρχικό σοκ και αγνοώντας το ένστικτο της επιβίωσής τους, όρμησαν μέσα στα βαγόνια και τράβηξαν έξω ανθρώπους, σώζοντάς τους τη ζωή. Ένα παιδί μόλις 20 ετών, έσωσε τουλάχιστον 10 ανθρώπους.
Τι θα προκύψει μετά από αυτή την τραγωδία; Οι οικογένειες των θυμάτων θα θρηνούν για πάντα τις ψυχές τους. Οι πολιτικοί θα αλληλοκατηγορούνται για το ποιος έκανε το περισσότερο κακό, γιατί από όσα προκύπτουν έως τώρα, όλοι έχουν τις ευθύνες τους.
Οι πολίτες θα -συνεχίσουν να- ζουν με τον φόβο του, βγαίνω από το σπίτι μου και δεν ξέρω τι περιμένει, όχι από τη μοίρα αλλά από την αδιαφορία, την ακαταλληλότητα, την ανεπάρκεια κάποιων.
Θα υπάρξει βελτίωση των συνθηκών λειτουργίας των σιδηροδρόμων στη χώρα; Πιθανόν, γιατί η οργή και η θλίψη είναι μεγάλες για να αφήσουν στην τύχη του το ζήτημα. Ποιος όμως μας λέει, ότι δεν θα προκύψει κάποια άλλη ανεπάρκεια, κάποια άλλη αδιαφορία, κάποια άλλη δυσλειτουργία σε αυτό το κράτος, που θα προκαλέσει (φέτος, του χρόνου, σε 10 χρόνια;) κάτι παρόμοιο;
Υ.Γ. Σέβομαι τη σοβαρότητα των θεμάτων που ήταν προγραμματισμένα να συζητηθούν στις δύο συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβούλιο της Κηφισιάς, την Τετάρτη 1η Μαρτίου. Όταν όμως έχουν χαθεί τόσες ανθρώπινες ζωές, όταν δεν έχουν περάσει ούτε 24 ώρες από το δυστύχημα, όταν η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση σοκ και όλοι προσπαθούν να διαχειριστούν τι συνέβη, θα ήταν ίσως προτιμότερο αυτές να είχαν αναβληθεί, όπως άλλωστε έκαναν τόσο η Περιφέρεια Αττικής όσο και αρκετοί δήμοι. Και η ενός λεπτού σιγή να είχε κρατηθεί στην επόμενη συνεδρίαση. Γιατί κάποια πράγματα ξεπερνούν την καθημερινότητά μας.
