Από τη στήλη ΕΠΕΑΠΤΕΡΟΕΝΤΑ
Γράφει ο Άγγελος Πολύδωρος
Πάει και η 28η Οκτωβρίου με τις παρελάσεις, γυρίσαμε το ρολόι στη χειμωνιάτικη ώρα και ξεκινάμε ολοταχώς για τα Χριστούγεννα. Εμένα το Spotify μου έβγαλε στην αρχική σελίδα το χριστουγεννιάτικο άλμπουμ τραγουδιών, που είχε δημιουργήσει για πάρτη μου, με βάση τις επιλογές μου. Σκέφτομαι, από Δευτέρα, γράφοντας να αρχίσω να ακούω τα τραγούδια της εποχής μου που μιλάνε για λευκά Χριστούγεννα, για την άφιξη του Σάντα Κλάους με κουδουνάκια στο έλκηθρο, φωτιές στα τζάκια και από δίπλα τα φωτεινά λαμπάκια του χριστουγεννιάτικου δέντρου.
Τι κάθομαι και σου γράφω, ενώ έξω λάμπει ο ήλιος, η θερμοκρασία χτυπάει τους 25 βαθμούς Κελσίου, οι νεολαίοι φορούν κοντομάνικα στην καφετέρια (μη σου περιγράψω τι φοράω εγώ, θα πάθεις) και πριν λίγο κατέφθασε από τη Μονεμβασιά ένας μικρότερος ξάδερφος και μου είπε ότι μέχρι χθες έκανε μπάνια. Τα πράγματα δεν πάνε καλά. Στην Ισπανία πνίγηκαν δεκάδες άνθρωποι από τις βροχοπτώσεις και η Ευρωπαϊκή Ένωση οργανώνει ανθρωπιστική βοήθεια, ενώ εδώ ανακοινώθηκε «αρμοδίως» ότι για την πλημμύρα στη Μάνδρα δεν καταδικάστηκε κανείς υπεύθυνος.
Εδώ οι δικοί μας αρμόδιοι, μας ανακοινώνουν ότι θα υποφέρουμε από λειψυδρία στο εγγύς μέλλον. Αυτό το ξέρω κι εγώ. Αυτό που περιμένω είναι τί μέτρα θα πάρουν, για να μην πλακωνόμαστε για ένα μπουκαλάκι νερό στο σουπερμάρκετ. Διότι σε λίγα χρόνια για το νερό, «θα γίνεται του ΣΥΡΙΖΑ» και να δεις που θα καθιερωθεί η φράση με όλα αυτά που συμβαίνουν σ’ αυτό το κόμμα (;) Και τώρα που γράφω, δεν είναι βέβαιοι εάν το συνέδριό τους θα πραγματοποιηθεί ή όχι. Αλλά τι μας νοιάζει πλέον;
Το θέμα είναι πότε θα έχουμε πόλεμο με τους Τούρκους, διότι το είπε ο Βελόπουλος από το βήμα της Βουλής: «Κάποιος θα πρέπει να κηρύξει τον πόλεμο στην Τουρκία». Μάλλον την Ελλάδα θα εννοούσε. Δεν πιστεύω να αναφερόταν σε άλλη χώρα. Τώρα θα μου πεις ότι, ο ίδιος πριν λίγο καιρό έλεγε να μην αγοράζουμε αεροπλάνα και φρεγάτες, αλλά να ρίχνουμε τα λεφτά του προϋπολογισμού σε άλλες δαπάνες. Δεν ξέρω πώς θα πολεμήσουμε άοπλοι απέναντι σε μια χώρα, που συνεχώς εξοπλίζεται και επιπλέον κατασκευάζει δικά της ντρόουν, αλλά τέλος πάντων.
Η ουσία είναι ότι δεν πάμε καλά. Να, χθες ο ταξιτζής που είχα καλέσει και ήρθε, με το μπλε ταμπελάκι στο πίσω τζάμι που επιβάλλει τη χρήση του POS, μου είπε ότι το είχε ξεχάσει αφόρτιστο και «πού να περιμένουμε τώρα να φορτισθεί… Δώσε μου μετρητά 12 αντί για 12,90 να ξεμπερδεύουμε, γιατί κορνάρουν και οι από πίσω».
