Γράφει ο Τάσος Μεργιάννης – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής Αμαρυσίας – φύλλο Πεντέλης – Μελισσίων – Βριλησσίων – 10/02
Το καταστροφικό πέρασμα της πρόσφατης κακοκαιρίας «Ελπίδα» δεν άφησε πίσω της μόνο δεκάδες φυσικές καταστροφές ούτε φρόντισε μόνο να αυξήσει το πολιτικό θερμόμετρο σε κεντρικό ή αυτοδιοικητικό επίπεδο.
Η «Ελπίδα» έφερε στην επιφάνεια και ανθρώπινες ευαισθησίες, αιρετούς που θεώρησαν υπεύθυνους τους εαυτούς τους και η συνείδησή τους τους οδήγησε σε παραίτηση από τα καθήκοντά τους όπως αυτή του αντιδημάρχου Καθαριότητας και Πρασίνου, υπεύθυνου για την Πολιτική Προστασία στο Δήμο Ζωγράφου, Λεωνίδα Κουφού.
Θεωρώ ότι αξίζει να αναφερθούν όσα αναφέρει ο κ. Κουφός στην επιστολή παραίτησής του την οποία απέστειλε στις 3 Φεβρουαρίου προς το δήμαρχο Ζωγράφου Βασίλη Θώδο:
«Αξιότιμε κ. Δήμαρχε.
Με αφορμή τις επιπτώσεις της σφοδρής κακοκαιρίας «Ελπίς’’ στον Δήμο Ζωγράφου, σας ενημερώνω πως παρ’ όλες τις υπεράνθρωπες προσπάθειες τόσο εμού του ιδίου ως αντιδημάρχου – συντονιστού (συνεπικουρούμενου και από τους αντιδημάρχους κ.κ .Μετικαρίδη και Βούρτση), όσο και του προσωπικού της Υπηρεσίας Καθαριότητος, Πρασίνου και Μηχανολογικού Εξοπλισμού, καθυστέρησαν πέραν του δέοντος τόσο ο εκχιονισμός όσο και η απομάκρυνση των απορριμμάτων και λοιπών αποβλήτων.
Ευτυχώς οι σχολικές μονάδες του Δήμου μας άνοιξαν έγκαιρα και με ασφάλεια.
Σας έχω ήδη αναφέρει τους αντικειμενικούς λόγους της καθυστερήσεως επιστροφής μας στην κανονικότητα.
Πλέον αυτών όμως, ήταν ανθρώπινο να υπάρξουν και ορισμένες -άνευ προθέσεως- παραλείψεις μας στην υπερπροσπάθειά μας αυτή, για τις οποίες αναλαμβάνω προσωπικά την ευθύνη, και ζητώ την κατανόηση και την συγγνώμη των δημοτών μας,
Μετά ταύτα, αναλαμβάνω προσωπικά την πολιτική ευθύνη για τις προαναφερθείσες καθυστερήσεις και τυχόν ολιγωρίες, και για λόγους προσωπικής και πολιτικής ευθιξίας, θέτω στην υμέτερη διάθεση την παραίτησή μου από την θέση του αντιδημάρχου Καθαριότητος Πρασίνου και Μηχανολογικού Εξοπλισμού.
Μίας θέσεως, που παρ’ ότι εγνώριζα τις δυσκολίες αυτής, την ανέλαβα για να μην θεωρηθώ ρίψασπις».
Την ίδια στιγμή σε έναν ορεινό Δήμο των βορείων προαστίων, οι δημότες όχι μόνο είδαν την «Ελπίδα» να θάβει στο χιόνι την ποιότητα ζωής που οφείλει να συνοδεύει τα -ακριβότερα στον Βόρειο Τομέα -δημοτικά τέλη που καταβάλλουν, όχι μόνο δεν άκουσαν την λέξη «συγγνώμη» από την δήμαρχο την οποία εξέλεξαν, αλλά διαπίστωσαν την ευκολία με την οποία μπορεί να εκτοξευθεί το χιονισμένο μπαλάκι των ευθυνών κατά πάνω τους.
Φταίνε, λοιπόν, οι ίδιοι που «άφησαν τα αυτοκίνητά τους στη μέση του κεντρικού οδικού δικτύου και δυσχέραιναν το έργο του αποχιονισμού», που μίσθωσαν ιδιωτικά μηχανήματα για να καθαρίσουν τους δρόμους τους, που δεν φρόντισαν να προμηθευτούν το (ελάχιστο) αλάτι που προμηθεύτηκε ο Δήμος από την Περιφέρεια Αττικής και για το οποίο δεν υπήρξε η παραμικρή ενημέρωση από την ιστοσελίδα του Δήμου, που η διοίκηση του Δήμου τους δεν είχε να παρουσιάσει κανένα σχέδιο αντιμετώπισης του φαινομένου παρά μονό επικοινωνιακές κορώνες περί «πρωτοφανούς θεομηνίας»…
Δυστυχώς, σε αυτήν την χώρα πάντα θα υπάρχουν οι «Κουφοί» (ας μου επιτρέψει τον νεολογισμό ο ενσυνείδητος αιρετός του Δήμου Ζωγράφου) και αυτοί για τους οποίους ισχύει η γνωστή λαϊκή παροιμία «στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα»…
