Άρθρο του Νίκου Καραβάσιου – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής Αμαρυσίας – φύλλο Κηφισιάς – Νέας Ερυθραίας – Εκάλης – Διόνυσου 05/03
Ο λαός μας συνηθίζει να λέει τη φράση «ως εδώ και μη παρέκει», θέλοντας ουσιαστικά να εκφράσει την επιθυμία του να βάλει «φρένο» σε μια δυσάρεστη κατάσταση που βιώνει. Αυτή ακριβώς τη φράση είχα στο μυαλό μου καθ’ όλη τη διάρκεια της ενημέρωσης των στελεχών της κυβέρνησης την Τετάρτη 3 Μαρτίου στην οποία ορθά-κοφτά μας ανακοίνωσαν νέο, ακόμα πιο σκληρό lockdown στις περιοχές που παρουσιάζουν αυξημένα κρούσματα COVID-19.
Ανάμεσα σε αυτές τις περιοχές είναι και η Αττική, με όλους εμάς να καλούμαστε να βρούμε τα ψυχικά αποθέματα, να «σφίξουμε τα δόντια» και να μείνουμε στα… pits (σαν να είμαστε αυτοκίνητο) τουλάχιστον μέχρι τις 16 Μαρτίου και μετά βλέπουμε… Μιλάμε για εκατομμύρια ανθρώπους οι οποίοι βιώνουν με τον πιο σκληρό τρόπο τις συνέπειες του κορωνοϊού, ο οποίος έχει φέρει τα πάνω-κάτω στη ζωή τους. Ακόμα και με «ευλαβική» τήρηση των μέτρων από όλους μας, σύμφωνα με όσα βλέπουμε και ακούμε από τους ειδικούς λοιμωξιολόγους εδώ και ένα χρόνο, θα απαιτηθούν αρκετές περισσότερες ημέρες (από τις 14) ώστε να υπάρχει σημαντική μείωση των κρουσμάτων.
Την ίδια στιγμή, εντύπωση μου προκάλεσε ο σχεδόν «πανηγυρικός» τόνος των στελεχών της κυβέρνησης, για την πορεία της επιχείρησης «Ελευθερία», δηλαδή το εθνικό σχέδιο εμβολιασμών κατά του COVID-19. Ενημερωθήκαμε ότι περίπου 1.000.000 συμπολίτες μας έχουν ήδη εμβολιαστεί, ενώ σύμφωνα με όσα δήλωσαν, στο τέλος του μήνα ο αριθμός θα έχει φτάσει το 1.700.000. Ειλικρινά στα αυτιά μου αυτή η δήλωση ακούστηκε σαν μια προσπάθεια να «χρυσώσουν το χάπι». Να συμφωνήσω ότι αριθμός είναι σημαντικός γιατί εμβολιάζονται πολίτες ευπαθών ομάδων (ηλικιωμένοι κ.λπ.), αλλά σε καμία περίπτωση ο επιθυμητός. Γιατί όταν σε 25 ημέρες από τώρα θα έχει εμβολιαστεί περίπου το 15% των πολιτών αυτής της χώρας προφανώς και δεν πετυχαίνεις την επιθυμητή προστασία.
Από τα στελέχη της κυβέρνησης και τους ειδικούς λοιμωξιολόγους κανείς δεν απαιτεί να κάνουν θαύματα. Είναι δεδομένο ότι αντιμετωπίζουν μια πρωτόγνωρη κατάσταση που αφορά στην προστασία της δημόσιας υγείας. Όμως η «διγλωσσία» και τα «ήξεις αφήξεις» έχουν κουράσει. Δουλειά τους πέρα από την προστασία μας είναι και η σωστή ενημέρωσή μας. Ειλικρινά πιστεύω ότι σε πολλές περιπτώσεις οι αρμόδιοι, ενημερώνοντάς μας για την πορεία της πανδημίας, εκφράζουν την ελπίδα τους και όχι τη εκτίμησή τους (όσο αυτό είναι εφικτό), που θα προκύπτει από ένα ολοκληρωμένο σχέδιο. Τέλος ακούσαμε ότι πολλές περιοχές της χώρας είναι στο «βαθύ κόκκινο». Στο ίδιο χρώμα είναι όμως και οι πολιτικές ευθύνες αυτών που χειρίζονται την κατάσταση. Για αυτές όμως δεν ακούσαμε λέξη…