Γράφει ο Τάσος Μεργιάννης – Από την έντυπη έκδοση της Καθημερινής Αμαρυσίας – φύλλο Πεντέλης – Μελισσίων – Βριλησσίων – 11/03
«Αν το Πεντελικό είχε στόμα, θα έλεγε πολλά»… Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω ακούσει την παραπάνω φράση από κατοίκους της Πεντέλης τα τελευταία χρόνια. Οι μεγάλες φωτιές του 1995 και του 1998, το φιλόδοξο φωτοβολταϊκό σχέδιο «Ήλιος» προ δεκαετίας (υπό τις ευλογίες της Αρχιεπισκοπής Αθηνών) που τελικώς δεν ευδοκίμησε αλλά και το σενάριο εγκατάστασης ανεμογεννήτριας στο πλαίσιο της δημιουργίας ενός ευρύτερου αιολικού πάρκου που ανακινείται τελευταία κάνουν τους Πεντελιώτες να ανησυχούν για «την πρώτη και μεγάλη τους πατρίδα» (όπως έλεγε ο Παλαμάς στο «τραγούδι των βουνών»), το Πεντελικό βουνό.
Μάλιστα, η πρόσφατη επικαιροποίηση παλαιότερης πρότασης της Ελληνικής Επιστημονικής Ένωσης Αιολικής Ενέργειας (ΕΛΕΤΑΕΝ) προς τη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ) για εγκατάσταση τριών αιολικών πάρκων
στους ορεινούς όγκους πέριξ του λεκανοπεδίου (Πεντέλη, Υμηττός, Πάρνηθα) υπό τον τίτλο «3Χ3» έφτασε και στο Τοπικό Συμβούλιο Διονύσου, σε πρόσφατη συνεδρίαση του οποίου τόσο ο δήμαρχος Γιάννης Καλαφατέλης όσο και ο πρόεδρος του ΣΠΑΠ Βλάσσης Σιώμος ένωσαν τη φωνή τους διατρανώνοντας την αντίθεσή τους στην δημιουργία αιολικού πάρκου στο Πεντελικό.
«Η άποψή μου από παλιά συμπυκνώνεται σε έξι λέξεις: όχι ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά στο Πεντελικό» δήλωσε χαρακτηριστικά ο Βλάσσης Σιώμος, προαναγγέλλοντας συντονισμένες ενέργειες σε συνεργασία με Δήμους-Μέλη του ΣΠΑΠ για την αποτροπή της υλοποίησης της πρότασης της ΕΛΕΤΑΕΝ. Αλήθεια, έχει κανείς αναρωτηθεί γιατί τοπικές κοινωνίες , περιβαλλοντικές οργανώσεις και συλλογικότητες ανά τη χώρα κατά καιρούς διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους για την αποτροπή παρόμοιων αποφάσεων, όπως η εγκατάσταση αιολικών πάρκων; Κανείς δεν αμφισβητεί ότι η αιολική ενέργεια είναι μια εναλλακτική, ανανεώσιμη πηγή ενέργειας.
Αυτό που τίθεται εν αμφιβόλω είναι η επιλογή πολύ μεγάλων ανεμογεννητριών και η χωροθέτησή τους σε ορεινές περιοχές. Οι δασολόγοι κάνουν λόγο για «βάναυση αλλοίωση του δάσους», καθώς για την μεταφορά αυτών των «γιγάντων» (μια ανεμογεννήτρια διακρίνεται από απόσταση 40 χιλιομέτρων, μιας και το ύψος της μπορεί να φτάσει έως και τα 100 μέτρα και το βάρος της τους 380 τόνους) απαιτούνται διανοίξεις δρόμων – υπολογίζεται ότι για κάθε ανεμογεννήτρια χρειάζεται 100 τ.μ. τσιμέντο.
Δεν είναι μόνο η χλωρίδα και η πανίδα που κινδυνεύουν , λένε οι ειδικοί, αλλά και το κάλλος των φυσικών τοπίων που θα μετατραπούν σε βιομηχανικές ζώνες παραγωγής αιολικής ενέργειας. Και μπορεί η ΕΛΕΤΕΑΝ στην πρότασή της να κάνει λόγο για «επιδεικτικό έργο για εξοικείωση των κατοίκων του Λεκανοπεδίου», όμως αυτό δεν σημαίνει πως ότι το μάτι συνηθίζει μπορεί να γίνει και αποδεκτό.
Για μια ακόμα φορά η διαβούλευση με την τοπική κοινωνία ή τους ΟΤΑ εκλείπει για θέματα που αφορούν άμεσα την καθημερινότητα των κατοίκων. Ακριβώς όπως έγινε και με το Νομοσχέδιο του Υπουργείου Περιβάλλοντος για την χωροθέτηση ΣΜΑ πέριξ του Κοιμητηρίου Μελισσίων. Για να δούμε τι θα γίνει σε περίπτωση που η πρόταση της ΕΛΕΤΑΕΝ όσον αφορά την εγκατάσταση αιολικού πάρκου στο Πεντελικό γίνει πιο συγκεκριμένη…